KFDA: ‘Perhaps all the dragons’ van Berlin

Het Antwerps theatercollectief Berlin maakte de voorbije jaren furore met een aantal spraakmakende stadsportretten. Voor ‘Perhaps all the dragons’, hun jongste productie die op het KFDA haar Belgische première kent, vonden ze hun materiaal in zowat alle uithoeken van de wereld.

Plekken als Moskou en Jeruzalem, maar evengoed het piepkleine Bonanza in de Verenigde Staten waren eerder het onderwerp van Berlins indringend en veelgelaagd multimediaal toneel.

Kenmerkend zijn hun documentaire en interdisciplinaire werkmethode, bij Berlin zie je zelden een acteur van vlees en bloed op scène. En toch, hun voorstellingen kennen ondanks het technologische kunst- en vliegwerk telkens een hoog ‘menselijk’ gehalte. Dat is ook nu weer, en misschien meer dan ooit, het geval voor Perhaps all the dragons.

“We zijn dit keer vertrokken vanuit het microscopische zeg maar, simpelweg vanuit waargebeurde verhalen of anekdotes van individuele mensen”, vertelt Bart Baele, een van de drijvende krachten achter het collectief. “De afgelopen tien jaar hebben we voor ons werk enorm veel gereisd naar heel verschillende plekken. En door de langdurige research brachten we altijd meer verhalen mee dan we in onze voorstellingen kwijt konden. Met Perhaps hebben we een vorm gevonden om al die ‘resterende’ verhalen samen te brengen”.

Verhalen dus, in maar liefst zeventien verschillende talen, meestal over momenten waarop iemand een moeilijke, bepalende keuze moet maken. Vandaar de enigmatische titel.

Baele: “Die vonden we in Rilkes ‘Brieven aan een jonge dichter’. De hele zin luidt ‘Perhaps all the dragons in our lives are princesses who are only waiting to see us act, just once, with beauty and courage’.”

“De mensen in onze voorstelling vertellen over die obstakels of tegenslagen (de draken) in hun leven die vaak net een opstap kunnen zijn naar het nemen van belangrijke beslissingen. Of over personen die bijna dwangmatig gefocust zijn op iets. Zoals dat Japans meisje, dat zeven jaar lang afgezonderd heeft geleefd in haar slaapkamer en enkel contact maakte via skype. Maar het is niet de bedoeling dat je als toeschouwer per se op zoek gaat naar een gemene deler tussen de verhalen onderling. Het draait net om het brede palet.”

Spel van zijn en schijn
In totaal zijn er dertig verhalen die samenkomen aan één grote ellipsvormige tafel met evenveel tv-schermen. De toeschouwers – misschien is ‘gasten’ hier toepasselijker - nemen willekeurig plaats en ieder krijgt een soort parcours toegewezen waardoor je uiteindelijk vijf van de getuigenissen kan meepikken.

“Maar we geven nadien ook een internetlink mee zodat je achteraf, als je wil, ook alle andere vijfentwintig verhalen kan beluisteren.”

Op de vraag of Baele en co veeleer antropologische journalisten zijn die zich uitgeven voor theatermakers, is hij formeel: “We zien onszelf zeker niet als documentairemakers pur sang, als je dat bedoelt. Ook al zijn onderzoek en documentaire wel steeds de basis van ons werk. Voor deze productie bijvoorbeeld hebben we al die waargebeurde verhalen enigszins ‘bewerkt’. Op basis van de interviews hebben wij dertig monologen geschreven en die opnieuw laten inspreken. Verder hebben we ze zodanig gemonteerd dat de schermen af en toe met mekaar in dialoog gaan, de verschillende sprekers pikken soms letterlijk op mekaar in. Dat creëert een dynamiek en een dramaturgie die toch eigen zijn aan een theatergebeuren. Zo ontstaan er meerdere lagen, het geheel wordt meer dan de som van de delen, hopen we. Een interessant gevolg is ook dat je je als toeschouwer regelmatig zal afvragen wat nu precies waar of fictief is. Maar wij willen met ons theaterwerk op een punt belanden waarbij die vraag op zich er niet meer zo toe doet.”

Wie zei ook alweer dat toneel een als leugen vermomde waarheid toont?

Perhaps all the dragons

data: 9 > 11 & 13 > 18/5

tickets: €12/16

waar: Les Brigittines, Korte Brigittinenstraat 1, Brussel, 070-22.21.99