Analyse Elsene: Frans beleid en kosmopolitische flair

Het gaat Elsene voor de wind. Heel wat (jonge) mensen en Europeanen kiezen bewust voor een leven in Elsene. Dat heeft alles te maken met ligging, minder met beleid.

H oewel de bevolking de afgelopen zes jaar gestegen is in Elsene, valt de bevolkingsgroei mee. Naast de instroom is er namelijk ook uitstroom, in dit geval van de allerarmsten, en van de Congolezen, die hier ooit hun tweede Kinshasa vonden. De huizenprijzen zijn te hoog geworden. Dat heeft te maken met de sterke toename van topinkomens, zoals kapitaalkrachtige Fransen, die de hoge belastingdruk in hun land ontvluchten.

Zeer Frans aan Elsene is ook het gemeentepersoneel, het grootste bestuur na Brussel, en goed voor de helft van de uitgaven. Burgemeester Willy Decourty (PS) verklaarde dit jaar nog dat zo'n aanwervingsbeleid te verkiezen is boven de 'neoliberale tendens die Europa ons opdringt'. Niemand van de liberale MR in Decourty's paarse bestuurscoalitie gaf toen een kik. Dat komt omdat de Elsense coalitie grotendeels gebaseerd is op vertrouwen bij consensus: PS en MR besturen de gemeente, en hoewel de MR de grootste partij is, gunnen ze de socialisten het burgemeesterschap. Als gevolg daarvan geeft de strateeg Decourty de blauwen enkele belangrijke schepenposten, zoals Stedenbouw en Netheid, en voorts wordt het beleid op zijn beloop gelaten. Dat garandeert onafhankelijkheid van de schepenen, maar van groots beleid of een dito visie is bijgevolg geen sprake. De enige dissonante stem in de meerderheid is de in ongenade gevallen schepen van Financiën Olivier de Clippele, die weigerde in te stemmen met de bouw van een nieuw gemeentehuis omdat hij dat financieel niet haalbaar vond, en prompt zijn bevoegdheden afgenomen zag. Hij trekt naar de verkiezingen met het FDF, als stem tegen het uitgavenbeleid, en ook een beetje als luis in de pels. De Clippele kent de achterkamertjes in de Elsense politiek, en dat kan hem wel van pas komen.

(Lees verder onder het kader)

Une Dame
Elsene heeft ook een zeer actieve oppositie, die het uitgavenbeleid al meermaals op de korrel heeft genomen. "Veel personeel, maar toch is Elsene na zes jaar bestuur vuiler dan voorheen," sneerde gemeenteraadslid Yves Rouyet (Ecolo) niet zo lang geleden. En hij heeft gelijk. Schepen van Netheid Delphine Bourgeois (MR) geeft de indruk achter het vuil aan te lopen in plaats van het op te ruimen. De trottoirs liggen scheef, en la belle commune verbrokkelt langzaam maar zeker. Treffend daarvoor is de prachtige Lepoutrelaan: het is een van de mooiste lanen van het gewest, maar de middenberm ligt vol met hondenpoep en de dametjes met bontjas struikelen over een vuil mengsel van grind, modder en baksteen.

Ook gaf de groene oppositie de indruk op meerdere fronten thuis te zijn, niet alleen de traditionele groene lievelingen als stedenbouw, duurzaamheid en sociale woningen, maar ook veiligheid en sociale binding met de gemeente. Ecolo koos echter voor het Brusselse parlementslid Yaron Pesztat als kandidaat-burgemeester, een beetje ten koste van raadsleden als Yves Rouyet en Alain Adriaens. De andere oppositiepartij, CDH, was te klein om gericht oppositie te voeren - op de CD&V'ster Bianca Debaets na (zie inzetje).

De Elsense meerderheid heeft wel één algemeen tegenargument dat ze uitentreuren aanwendt om alle beleid te verdedigen. Een beetje flauw, maar toch: ze bestuurt een prachtige gemeente. Une dame, als het ware, een bastion. De gemeente zorgt ervoor dat het Museum van Elsene er stáát. En naast het patrimonium zijn er de cafés, de uitgaansbuurten, winkelwijken, en enkele groene parels in de stad, zoals het Tenboschpark en de abdij van Ter Kameren, die weliswaar gewestelijk beheerd worden. Elsene leeft, niet zozeer dankzij het gemeentebestuur, maar ondanks.

De gemeente heeft dan ook haar ligging mee: tussen het stadscentrum en twee grote universiteiten. Het maakt Elsene tot een van de interessantste oorden van het Brussels gewest, met een aparte kosmopolitische flair. Dat gaat op voor het hele grensgebied Sint-Gillis, hoog-Vorst, Elsene en Brussel-stad. Het gemeentebestuur vat die nieuwe dynamiek echter niet. Want daarvoor zou er niet alleen buiten de traditionele politiek, maar ook buiten de gemeentegrenzen gedacht moeten worden.