Analyse SL-Woluwe: Vlamingen willen schepen in Maingainville

H et is een paradox: in de gemeente die geleid wordt door een hardleerse francofoon, hebben de Nederlandstaligen het relatief naar hun zin. Het gemeenschapscentrum wordt royaal gesubsidieerd, het gemeentebestuur behandelt de Nederlandstaligen correct en biedt ook Nederlandstalig onderwijs aan. Olivier Maingain heeft een Nederlandstalige schepen beloofd voor de volgende legislatuur, als die voldoende legitimiteit heeft, en een gemeentelijke bibliotheek. Er zijn weinig Vlamingen te vinden in Sint-Lambrechts-Woluwe die communautair wat negatiefs te vertellen hebben over Maingain als burgemeester.

Voor een verklaring hoef je niet ver te zoeken. FDF-voorzitter Maingain wil niet het verwijt krijgen een minderheid te onderdrukken. Want dat is precies wat hij de Vlamingen in de Vlaamse Rand rond Brussel verwijt. Tegelijk is Maingain ook tegen de 'afgekochte schepen': een mandaat voor een Vlaming waarmee een Brusselse gemeente een aardige som geld kan binnenhalen. Dat is niet de manier waarop Maingain het begrip 'democratie' invult. En daarom is er vandaag geen Vlaamse schepen in Sint-Lambrechts-Woluwe.

(Lees verder onder het kader)

Diepe wonden
De kans is groot dat die Vlaamse schepen er nu wel komt. Het moet geleden zijn van 1970, toen de PSC nog aan de macht was.
Mogen de Vlamingen dan op beide oren slapen? Nee, zegt het gemeenschapscentrum Op-Weule. Dat heeft een memorandum klaargestoomd dat de standpunten van de Vlaamse gemeenschap in de FDF-gemeente kracht moet bijzetten. Er moet een Vlaamse schepen komen, het informatieblad moet nu écht tweetalig worden, er moet een Nederlandstalige bibliotheek komen, het onthaal in het Nederlands in het gemeentehuis moet beter.

Is dit gekrakeel een achterhoedegevecht? Misschien wel. Toch speelt in Sint-Lambrechts-Woluwe de strijd tussen de Franstalige meerderheid en de Nederlandstalige minderheid altijd wel ergens mee, meer alvast dan in andere Brusselse gemeenten. Dat is niet alleen onder burgemeester Maingain het geval; voordien was het net zo.

De Vlamingen hadden het in 2006 goed voor elkaar. Toen stonden twee blokken tegenover elkaar. Danielle Caron trok de tweetalige kartellijst CAP Woluwe en kon een mooi persoonlijk resultaat neerzetten. Lijnrecht tegenover haar stond Maingain met een Lijst van de Burgemeester. Hij won de verkiezingen nipt. Omdat Nederlandstaligen in blok op de Vlamingen stemden, raakten er drie verkozen, twee van CD&V en één van Open VLD. Ook Xavier Liénart, een dissidente tweetalige CD&V'er, raakte met zijn Gemeentebelangen-lijst verkozen.

CAP Woluwe was geen lang leven beschoren. De avond van de verkiezingen zocht Maingain Xavier Liénart én de PS op om een coalitie te vormen. De PS mocht de OCMW-voorzitter leveren. Liénart werd voorzitter van de sociale­huisvestingsmaatschappij, een troostprijs, maar voor hem ruimschoots voldoende om als Vlaming het vertrouwen te winnen van Maingain.

CAP Woluwe lag binnen de kortste keren aan diggelen. Daar zat ook Danielle Caron voor iets tussen. Die is nooit aanvaard als oppositieleidster, niet in het minst door de lokale CDH zelf. Al vóór de verkiezingen moest de CDH niets van de FDF-overloopster weten, die hen door CDH-voorzitster Joëlle Milquet was opgedrongen.

Ook Maingain kon zijn troepen niet helemaal bij elkaar houden. Maar dat had een totaal andere reden. Het FDF trok zich terug uit de federale onderhandelingen. De onenigheden met kartelpartner MR, die al lang sluimerden, barstten in alle hevigheid los. De MR verbood zijn leden nog met het FDF op een lijst te gaan staan. De schepenen van MR-signatuur lapten de oekaze aan hun laars. De MR zocht en vond een nieuwe lijsttrekker in Julie Van Goidsenhoven-Bolle.

Het plaatje ziet er deze verkiezingen dan ook volkomen anders uit. Maingain heeft een stabiele lijst klaar. De helft zijn FDF'ers. Daarbij komen de MR-schepenen die intussen uit de partij zijn gezet, enkele dissidente christendemocraten, én Xavier Liénart, de tweetalige Vlaming. Hij maakt een aanzienlijke kans om schepen te worden (zie inzetje rechts).

Aan de oppositiezijde zijn de kandidaten van CAP Woluwe naar hun oorspronkelijke stal teruggekeerd. Dat geeft CDH (met de jonge lijsttrekker Jean-François Thayer), PS (met oudgediende Anne Broché), Ecolo (met de jonge Jean-Claude Van Der Auwera) en de MR. De Franstalige liberalen konden Caron als lijstduwer aantrekken. Bij CDH kreeg ze niet de plaats die ze wilde.

Precies door de versnipperde oppositie en het gebrek aan lijsttrekkers met naam en faam maakt Maingain met zijn burgemeesterslijst een goede kans op een absolute meerderheid.

Alles zal ervan afhangen hoeveel zetels de MR van de burgemeesterslijst kan afsnoepen. Lukt die absolute meerderheid niet, of is ze te nipt, dan heeft Maingain keuze te over. Alleen een coalitie met de MR lijkt uitgesloten. Er zijn te veel wonden geslagen. En bovendien staat Caron op de lijst, de aartsvijandin van Olivier Maingain.

Cultuurdorp
Wat zijn de uitdagingen voor de komende zes jaar? Financieel zijn de zaken op orde. De bouw van het prestigieuze cultuurcentrum Wolubilis heeft een smak geld gekost: een beslissing van de vorige legislatuur die ook vandaag nog handenvol geld kost. Wolubilis draait volledig op subsidies van de gemeente en inkomsten van de privésector. De Franse en Vlaamse Gemeenschap springen niet bij. Er was veel scepsis over de slaagkansen van het project, maar vandaag draait het 'cultuurdorp', inclusief boekenwinkel en ateliers, meer dan behoorlijk.

De uitdaging komt uit andere hoek. Het fiscale draagvlak wordt alsmaar kleiner. Steeds meer Europese ambtenaren strijken hier neer. Die betalen geen personenbelasting in de gemeente. Tegelijk moet de dienstverlening wel verzekerd blijven. Dat kan in de toekomst de gemeente in een wurggreep brengen. Maingain probeert daarom het gemeentebestuur efficiënter te maken: meer dienstverlening voor minder geld.

Over de publieke ruimte was de gemeente dan weer veel minder slagvaardig. Het Sint-Lambertusplein, om maar een voorbeeld te noemen, is de troosteloosheid zelf. Al jaren belooft Maingain een heraanleg, onlangs opnieuw, maar intussen gebeurt er niets en kunnen wildparkeerders ongegeneerd hun gang gaan.