BDW Opinie: Annexatie! Assimilatie!

Het citaat stond vorige vrijdag in opvallende rode letters in het commentaar van Le Soir-hoofdredactrice Béatrice Delvaux, op de voorpagina: "Als het de bedoeling van de Vlamingen is om Brussel te annexeren en zo de onafhankelijkheid dichterbij te brengen, dat men dat dan ook direct zegt en open onderhandelingen begint over de splitsing van het land."

Ook in de redactionele artikelen werd die dag diezelfde opiniërende toon doorgetrokken. Het hele dossier dat aan de staatshervorming was gewijd, droeg bijvoorbeeld de titel 'Hoe de Vlamingen Brussel willen assimileren'.

Assimilatie? Annexatie? Dé Vlamingen? Is het omdat er weinig bekend was over de onderhandelingen en er veel pagina's moesten worden gevuld, dat Le Soir vrijdag zo in overdrive ging? Vanwaar toch zulke veralgemeningen?

We beseffen dat overdrijven geen typisch Franstalig kenmerk is, en dat het ook aan Vlaamse kant gebeurt. En dat we, hoezeer we dat ook proberen te vermijden, allemaal met een gekleurde bril kijken. Dat Franstaligen niet op hun gemak zijn telkens wanneer Vlamingen bijkomende bevoegdheden opeisen, is begrijpelijk. En ook dat ze wat bang zijn voor N-VA, omdat die partij inderdaad niet altijd heel duidelijk is over haar finale bedoelingen. Er zijn belangrijke N-VA'ers die van een onafhankelijk Vlaanderen dromen.

Bovendien moeten niet alleen Franstaligen, maar ook Vlamingen erop toekijken dat er niet wordt overgeheveld louter en alleen om de symboolwaarde, met misschien een compleet onwerkbaar en inefficiënt resultaat als gevolg. Zeker voor Brussel moet daar bijzonder goed over worden gewaakt.

Dat begrijpen we dus allemaal. Maar dat dé Vlamingen Brussel zouden willen 'annexeren' en 'assimileren' (alleen al dat woordgebruik!), lijkt ons een erg onredelijke angst. Tegenover je Franstalige (Brusselse) lezers zo'n beeld ophangen van de Vlamingen, draagt niet bij tot redelijke oplossingen die goed zijn voor iedereen. Hoeveel Vlaamse politici willen Brussel assimileren? Brussels minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD) repliceerde later in Le Soir dat dit idee in ieder geval niet leefde bij zijn partij, en al evenmin bij de andere partijen die hij kende. Bij N-VA maakte hij enig voorbehoud, wegens hem te onbekend.

Misschien had Vanraes er nog aan kunnen toevoegen dat het gevaar eerder schuilt in de grote onverschilligheid van veel Vlamingen voor Brussel. In die stemmen die ervoor pleiten om de stad met al haar Franstaligen en buitenlanders maar helemaal 'af te stoten'. En die daarmee meteen ook afstand nemen van de Brusselse Vlamingen/Vlaamse Brusselaars.