BDW Opinie: Freddy forever

Alleen als u mij vermoordt, kandideer ik in 2012 niet. Welke socialist, burgemeester van een Brusselse gemeente, heeft deze historische zin vorige week met luider stemme gedebiteerd? (a) Philippe Moureaux (burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek sinds 1992), (b) Charles Picqué (burgemeester van Sint-Gillis sinds 1985), (c) Rudi Vervoort (burgemeester van Evere sinds 1998), of (d) Freddy Thielemans (burgemeester sinds 2001)?

Het enige juiste antwoord luidt: Freddy Thielemans, die hiermee in de voetsporen treedt van de big boss van de Brusselse PS, Philippe Moureaux, die eind vorig jaar ook al verklaarde geen opvolger klaar te hebben. Moureaux liet toen ook optekenen dat hij verslaafd is aan de macht.

Over verslavingen heeft Thielemans het niet gehad, maar hij heeft wel duidelijk gemaakt dat de pensioenleeftijd voor hem niet bestaat: hij wordt op 11 september 66 jaar. En de opvolger, weze het Yvan Mayeur of Philippe Close, moet nog even geduld oefenen. Hebben Close en Mayeur zich nog niet genoeg bewezen, of werkt macht echt verslavend? Na twaalf slopende jaren als burgemeester met een riant inkomen zou je denken dat iemand als Thielemans snakt naar een welverdiende rust aan de Azurenkust of andere zonnige oorden. Dat is althans waarvoor wij zouden kiezen.

Het meest verrassend aan Thielemans' aankondiging is echter dat de reacties uitblijven. Het is alsof er een gelatenheid, een fatalisme over deze stad en dit gewest is neergedaald. Waar blijven de tegenkandidaten? Een burgemeester van de Stad Brussel is als uithangbord de belangrijkste politieke functie van het gewest; het is de burgemeester van de Stad die buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders ontvangt, en niet de minister-president van de gewestregering. Het is een functie met prestige. De meertaligheid en belezenheid van Thielemans zijn zeker een troef, maar zijn uitglijers - herinner u de faits divers - mogen er ook zijn.

Al even belangrijk zijn de partners die door de partij van de burgemeester gekozen worden. Tussen 1994 en 2006 was het Henri Simons (Ecolo) die als schepen, eerst onder François-Xavier de Donnea en toen onder Freddy Thielemans himself, de sterkhouder van het college was, de man die (herinnert u zich de collectieve aankopen van leegstaande bedrijfspanden voor bewoning) symbool stond voor de stedelijke renouveau. Maar toenmalig Ecolo-voorzitter Isabelle Durant blafte Simons brutaal weg uit de partij. Simons stapte over naar de PS en brengt zijn dagen nu door in de bollen van het Atomium. De huidige partner van de PS, de CDH van vicepremier Joëlle Milquet, kan in geen enkel opzicht tippen aan het werk van Henri Simons.

Nu Thielemans zich geout heeft, wordt het tijd dat een stevige tegenkandidaat én een ambitieuze partner voor de burgemeesterspartij zich melden. De demografische evolutie voorspelt immers eerder een groei dan een krimp voor de PS. Laat de liberale oppositie even luid verkondigen wie ze in 2012 naar voren schuift.