BDW Opinie: homohaat

Staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bruno De Lille (Groen) zet in het najaar een campagne op het getouw - zo was al eerder beslist - om homo's die aangerand worden aan te sporen aangifte te doen. Ook wil hij de politie, waar een machocultuur vaak nooit veraf is, sensibiliseren. Dat is mooi, maar het zal niet volstaan, schrijft Danny Vileyn.

In de Schaarbeekse Brabantstraat, aan het Noordstation, werd zaterdagnamiddag een homoseksuele man verrot geslagen omwille van zijn geaardheid. De man baat er een kledingszaak uit en is gekend in de buurt. Het slachtoffer is dertig dagen arbeidsonbekwaam. Het was een getuige die de politie vertelde dat homohaat het motief was. Een van de twee vermoedelijke daders werd aangehouden. Hij ontkent de feiten.

De reactie van staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bruno De Lille (Groen!) is niet mis te verstaan: hij kent geen enkele homo in Brussel die openlijk uitkomt voor zijn geaardheid die nog nooit (minstens verbaal) is aangepakt. Ook zegt De Lille dat homo's het in Brussel veel harder te verduren hebben dan in Gent of Antwerpen. Dat is een verrassende, maar moedige uitspraak voor een Brusselse staatssecretaris. Niet al zijn collega's zullen hem zijn uitspraken in dank afnemen.

Toch zegt De Lille alleen maar wat velen die in Brussel wonen en werken, hetero's en homo's, en die niet ziende blind zijn, al lang weten. Een van de grote problemen is dat bij de verlichte medemens in de betere wijken van de hoofdstad de illusie leeft dat het taboe op homoseksualiteit verleden tijd is. Dat is duidelijk niet zo. Probleem nummer twee is dat de het gros van de Brusselse politieke klasse, alhoewel ze in groten getale op de Gay Pride paradeert, de andere kant opkijkt als er zich dergelijke problemen voordoen. En hoewel de politie tot gisteren geen gegevens heeft vrijgegeven over de daders, werden her en der verklaringen gezocht. De daders, zo blijkt uit buitenlands onderzoek, behoren vaak tot het stedelijk, gekleurd proletariaat, waar de machocultuur welig tiert.

Probleem met dergelijke verklaringen is dat ze al te vaak als vergoelijking worden gebruikt. Sociale achterstelling geeft niemand het recht mensen in elkaar te slaan. Geen homo's en geen hetero's, geen jonge mensen en geen ouderen. Onder geen enkel beding.

De Lille zet in het najaar een campagne op het getouw - zo was al eerder beslist - om homo's die aangerand worden aan te sporen aangifte te doen. Ook wil hij de politie, waar een machocultuur vaak nooit veraf is, sensibiliseren. Dat is mooi, maar het zal niet volstaan. Zo is er in het onderwijs werk aan de winkel. Maar vooral: het is hoog tijd dat de burgemeesters, zeker de zes die aan het hoofd staan van de politiekorpsen, hun nek uitsteken. En dat geldt ook voor de verontwaardigde stedeling. Hij moet de beleidsmakers duidelijk maken dat hij zulks niet langer duldt.