BDW Opinie: Hoofdstedelijke afkerigheid

Welgeteld één noemenswaardig politiek voorstel formuleert minister van Werk en Economie Benoît Cerexhe (CDH) in een uitgebreid interview met Le Soir: laat het aantal parlementsleden in Brussel zakken van 89 tot 50, met tien in plaats van zeventien Nederlandstaligen. Een voorstel dat, om zéér evidente redenen, zéér weinig kans maakt. Voor de rest houdt Cerexhe het bij clichés, intentieprocessen, hele en halve vooroordelen.

In een stadsgewest waar de werkloosheid boven de 20 procent piekt, verwachten wij van een minister van Werk en Economie wel iets meer dan een anti-Vlaamse tirade.

Cerexhe werd in 2004 voor het eerst minister na vijf jaar harde oppositie tegen zijn voorganger Eric Tomas (PS). En het moet gezegd: op de oppositiebanken schitterde Cerexhe. Als minister doet hij het echter nauwelijks beter dan zijn voorganger (crisis of niet). Het is dan ook vreemd dat hij wel gespaard blijft van de bakken kritiek die Tomas, ook van Vlaamse meerderheidspartners, destijds over zich kreeg.

Toch willen we u de zeer pertinente meningen van Joëlle Milquets partijgenoot niet onthouden. Leest u even mee: een bepaalde politieke klasse in Vlaanderen, geholpen door bepaalde media, doet er alles aan om Brussel zwart te maken. Namen, meneer Cerexhe, námen! Wat u daar oreert, is weinig meer dan stemmingmakerij.

Verder komt Cerexhe met de zeer doorwrochte criminologische these dat een groepje van vier jongeren op straat nog geen jeugdbende is. En uiteraard wil hij dat de taalwetgeving wordt versoepeld - ongetwijfeld ten behoeve van de Vlamingen die hun taalexamen Frans te moeilijk vinden. So far, so good, maar Cerexhe gaat pas goed uit de bocht als hij de Vlamingen aanmaant hun goede trouw te bewijzen. Durft hij dat ook te vragen aan andere bevolkingsgroepen? Nee toch?

In feite is er niets nieuws onder de zon: (Franstalig) Brussel duldt geen pottenkijkers. Cerexhes "Ik bemoei met toch ook niet met Gent of Antwerpen" zegt alles. Of hij begrijpt het adjectief 'hoofdstedelijk' niet, of hij is van zeer slechte wil. Heel het land, van Aarlen tot Oostende, heeft niet alleen het recht, maar zelfs de plicht om zich met zijn hoofdstad te bemoeien. Niets is erger dan onverschilligheid. Laat de Franse en de Vlaamse gemeenschap maar verder investeren in cultuur, onderwijs en welzijn, laat Europa Brussel nog meer glans geven en steel schaamteloos ideeën, van wie ook, van waar ook ter wereld. Een hoofdstad kan en mag nooit een eiland zijn.