BDW Opinie : Leve de Dansaertvlaming

Gaan we eens een Leuvense politicoloog interviewen en het is weer zover: Bart Maddens schiet met scherp op de 'Dansaertvlamingen'. Volgens hem menen die dat ze heel breeddenkend en multicultureel zijn, maar eigenlijk denken ze eng-Brussels, zegt Maddens. Het enige wat hen nog interesseert als het over België en de communautaire context gaat, zijn de centen die ze misschien kunnen inpikken. Volgens Bart Maddens dus, en helaas ook volgens steeds meer anderen in Vlaanderen.

Door Anne Brumagne, hoofdredacteur van Brussel Deze Week

Van dit soort praat krijg ik het. Iemand moet mij om te beginnen maar eens uitleggen wat een Dansaertvlaming is. Moet die in de Dansaertstraat wonen of ten minste in downtown Brussel? Is dat iemand met een Theo-brilletje? Is dat een hoger opgeleide Vlaamse Brusselaar? Een Vlaamse Brusselaar met een artistieke bezigheid? Iemand die progressief stemt? Kan iemand uit Elsene een Dansaertvlaming zijn of is dat een Flagey-Dansaertvlaming? Een Leuvenaar die in de Dansaertwijk werkt, of winkelt, komt die in aanmerking? Is zo'n Dansaertvlaming nu iemand die pakken geld verdient of is dat juist zo'n arme dompelaar van een jobstudent in de Dansaertwijk? Diegene die de juiste definitie kan geven, moet dat maar eens dringend doen, want dan zouden we ten minste weten over wie we aan het klappen zijn.

Of aan het klagen zijn. Tegenwoordig is het immers heel erg bon ton om die zogenaamde Dansaertvlaming van alles en nog wat te beschuldigen: hij loopt met oogkleppen op, is hooghartig, heult met de Franstaligen (anderen vinden dan weer dat hij in een Vlaams dorp rondloopt) en verkwist met al die culturele subsidies die hij krijgt, het belastinggeld dat in Vlaanderen wordt bijeengeharkt. Enzovoort.

In plaats van blij te zijn dat er Vlamingen zijn die Brussel als hun stad zijn gaan beschouwen en die er een actieve rol zijn gaan spelen: ze hebben wijken weer mee kleur en uitstraling gegeven en hebben de stad een grote culturele impuls bezorgd. Van die culturele impuls en dat gezellige leven in de Dansaertbuurt kan iedereen die dat wil, tot ver over de Brusselse grenzen meegenieten.

En wat dat multiculturele betreft: ik wil niet beweren dat Vlaanderen saai en monocultureel is, want dat klopt natuurlijk niet. Ik stel me wel voor dat wie de hele wereld dag in, dag uit voor zijn deur ziet passeren zoals daar in de Dansaert- en kanaalwijk, zich soms afvraagt waarover we in België zo hardnekkig zitten te vitten.