BDW Opinie: Naar Maubeuge

"Wel zeker is dat het niveau van het Brusselse cultuurleven, zonder de injecties vanuit Vlaanderen, terugvalt tot het niveau van een Franse provinciestad als Maubeuge." Zo eindigde vorige week het redactioneel commentaar van Knack-directeur Rik Van Cauwelaert. [2 reacties]

Ons zul je niet horen zeggen dat de Vlaamse inbreng in het Brusselse cultuurleven onbelangrijk is, zeker niet. Of dat overdrijvingen niet zouden mogen in een edito. Maar deze vergelijking met Maubeuge vonden wij toch wel een heel sterke. Tenzij we ons natuurlijk vergissen, en er in Maubeuge plots een Muntschouwburg en musea met wereldvermaarde collecties staan en er een stuk of twintig theaters zijn neergestreken. In dat geval moeten we met z'n allen zeker eens op citytrip naar die stad in Noord-Frankrijk!

Wat is er toch ooit verkeerd gegaan tussen Van Cauwelaert en de Brusselaars? Zijn stuk was een reactie op een pleidooi van Sven Gatz (Open VLD), om van een doorgedreven tweeledig confederalisme niet alle heil te verwachten, want dat dit voor Brusselaars tot verstikkende keuzes kan leiden. Ergens in zijn tekst had de politicus het over een kosmopolitische stad met meer dan vijftig procent taalgemengde gezinnen.

Van Cauwelaert verdraait dat smalend tot "dat Brusselaars nu eenmaal kosmopolieten zijn en blijven." Verdedig Brussel en heb er bezwaar tegen dat je voor een ander socialezekerheidsstelsel zou moeten kiezen dan je buur, en voor Van Cauwelaert ben je dus een dikke nek.

Nog volgens de commentaarschrijver is het een goed bewaard geheim hoeveel de Vlaamse regering jaarlijks in de Vlaamse politieke en culturele aanwezigheid in Brussel investeert. Dat durven wij te betwijfelen: tel de posten in de verschillende Vlaamse begrotingen die over Brussel gaan, op, en de omvang van het bedrag zal ongeveer duidelijk zijn. Besteedt Vlaanderen dan te veel aan cultureel Brussel? Tot nader order is Brussel de hoofdstad van Vlaanderen - daar investeer je meer in dan in een perifere kleine stad. Maar vooral: een cultuurbeleid moet inspelen op wat er aan de artistieke basis groeit en bloeit, en Vlaanderen heeft de voorbije decennia gelukkig ook zo gehandeld. We kunnen Anne Teresa De Keersmaeker en Wim Vandekeybus vriendelijk verzoeken om hun talent vanaf heden vanuit het economische mekka Waregem te gaan ontplooien, maar zo werkt het niet. Artiesten zoeken levendige steden op, en zo'n stad is Brussel.

Ergens zegt Van Cauwelaert ook dat Brussel maar beter goede relaties onderhoudt met Vlaanderen. Dáár zijn we het mee eens. Dat gevit tussen gewesten en taalgemeenschappen begint soms ook te vervelen.