Bea Diallo wil na bokswereld de politiek veroveren

'Eindelijk een beginneling die kan boksen' kopte een krant na de eerste kamp van Bea Diallo (36). Hij veroverde tijdens zijn rijke carrière verscheidene Belgische titels en behield zijn wereldtitel bij de federatie IBF van 1998 tot 2004. Nu zijn carrière erop zit, houdt hij zich bezig met zijn vzw My choice en zijn politieke ambities. De Brusselaar is onder andere schepen in Elsene en Brussels Volksvertegenwoordiger voor de PS.

Bea Diallo is in Liberia, Guinee, geboren. Op zesjarige leeftijd is hij naar Parijs verhuisd, om op zijn dertiende naar België te komen. "Ik was een rebelse jongen in mijn jeugd", vertelt Diallo. "Boksen deed ik dus vooral op straat met mijn vrienden. Toen één van mijn vrienden zich inschreef in een bokszaal, ben ik gevolgd. Ik was toen bijna zeventien, eigenlijk een vrij late leeftijd om te beginnen met boksen." Snel werd duidelijk dat Diallo talent had, en vooral de gave van het ontwijken bezat.

Twee en een halve maand na zijn begin vocht hij al zijn eerste kamp. Zijn tegenstander was 22 jaar oud en had al een vijftal kampen gebokst. "Ik heb op punten gewonnen. Ik was niet echt iemand van de KO's, ik was eerder een stilist. De krant kopte toen: 'Eindelijk een beginneling die kan boksen'. Toch een mooi compliment."

Diallo bokste regelmatig kampen, en wou professional worden. Maar zijn manier van boksen maakte het hem moeilijk om prof te worden. "Ik had een twintigtal kampen gebokst, en in België wordt je pas prof als 35 à 40 kampen bokst. Het probleem was dat ik jaarlijks maar een paar kampen had omdat de meeste boksers niet tegen mij wilden vechten. Ik was een ambetante bokser, ik was een moeilijke tegenstander in de ring."

De Brusselaar besloot een Hongaarse licentie aan te vragen, zodat hij prof kon worden. Hij bokste zijn eerste kamp in België, maar mocht daarna niet meer in ons land aantreden. "Dat was omdat zij hadden geweigerd dat ik prof werd, en ik dan naar het buitenland ben gegaan. Daardoor moest ik in het buitenland gaan kampen."

Bea Diallo was toen nog vrij jong. Hij reisde naar landen als Joegoslavië, Bulgarije, Spanje en Hongarije, waar hij mooie resultaten behaalde in best zware kampen. "Ik trainde toen maar een drietal keer per week. Als ik een kamp had, bereidde ik mij wat intensiever voor. De organisatie nodigde mij dan voor die kampen uit en betaalde al de kosten. Ik zag het als een goedbetaalde studentenjob."

Terugkeer
Tijdens een wedstrijd in Bulgarije zag een Belgische scheidsrechter Diallo bezig. Hij zei dat als Bea Diallo niet naar België terugkwam, we een grote bokser zouden verliezen. Uiteindelijk kreeg hij zo toch zijn Belgische licentie.

In 1994 besloot Diallo om van het boksen zijn werk te maken. Hij was in zijn jeugd al Belgisch kampioen geworden bij de beginnelingen en de amateurs. Tijdens zijn eerste jaren als prof werd hij Belgisch kampioen en kampioen van de Benelux. In 1998 werd hij wereldkampioen in de lichtgewichtklasse van de federatie IBF. "Ik heb die titel zeven keer verdedigd, van 1998 tot 2004. Op het einde van mijn carrière is mijn titel aan een andere bokser overgedragen, omdat ik hem nooit verloren heb."

Zijn mooiste herinnering is toen hij in november 1998 zijn IBF-titel verdedigde in Guinee, in een voetbalstadion gevuld met 60.000 uitzinnige mensen. "Voor de wedstrijd was er heel wat publiciteit gemaakt. Er rustte dan ook heel wat druk op mijn schouders. Ik had het gevoel dat de mensen daar alles kapot zouden slaan als ik niet won."

"Ik won de wedstrijd en iedereen ging uit zijn dak. Nadien waren er ongeveer 300.000 mensen in de straten. Uiteindelijk zijn ze met de auto tot aan de ring moeten rijden om uit het stadion te kunnen raken."

De minder mooie momenten waren volgens Diallo de keren dat hij bestolen werd. Hij heeft er België bijna voor verlaten. "Toen ik in Izegem een kamp won van Freddy Demeulenaere, die Belgisch kampioen was, diskwalificeerde de scheidsrechter mij op acht seconden van het einde. Ik had duidelijk op punten gewonnen, maar om een bepaalde reden mocht ik niet winnen. Ook het publiek vond het schandalig. Ik heb België daarna verlaten, omdat ik het zo smerig vond. Ik ben dan naar Guinee gegaan, maar ben uiteindelijk teruggekeerd omdat ik mijn vrouw toen net had ontmoet."

Op het einde van zijn carrière heeft Diallo gevochten om de wereldtitel in de IBO-federatie en de WBF-federatie te winnen, maar daar is hij niet in geslaagd. "Ik ben uiteindelijk gestopt omdat ik behalve het boksen nog heel wat te doen had. Boksen is ook een sport waarin je op tijd moet kunnen stoppen. Volgend jaar neem ik misschien nog eens de handschoenen op om een exhibitiewedstrijd te vechten in Guinee. Het is dan tien jaar geleden dat ik mijn kamp er heb gevochten en het land is dan vijftig jaar onafhankelijk."

Dag per dag
Tijdens zijn carrière heeft hij een voorstel gekregen om in de politiek te stappen. Na heel wat nadenken trad hij uiteindelijk toe tot de PS. "Mijn droom is dat de politiek echt zou zijn. De politiek draait nog te veel rond de kleur van de politieke families en te weinig rond de mensen. Ik wil dat er meer voor de mensen wordt gedaan."

Bea Diallo is Brussels Volksvertegenwoordiger en lid van het parlement van de Franse Gemeenschap. Ook is hij schepen in Elsene van onder andere jeugd, familie en gelijke kansen. Hoe zijn politieke toekomst er uitziet, weet de Brusselse politicus niet. "Ik heb niet echt speciale ambities in de toekomst. Zolang ik iets kan betekenen en iets kan doen, doe ik voort. Ik bekijk het dag per dag, en ik zie wel waar ik uitkom."

Behalve de politiek houdt Diallo zich ook bezig met zijn vzw My choice. De vzw begon in 1999, toen agressie van jongeren tegen leraren opkwam. "Toen ik jong was, was ik ook rebels. Ik wil die jongeren helpen om geweld links te laten liggen en misschien als voorbeeld dienen. We werken met jongeren van verschillende nationaliteiten en verschillende sociale klassen. Ze komen uit heel België. Alles draait om sport. Ze delen er ook ervaringen. Als straatjongeren gehandicapte kinderen zien, dan doet dat soms meer dan woorden. We doen dan bijvoorbeeld de 20 kilometer van Brussel terwijl 'gewone' jongeren gehandicapten voortduwen. Via sport willen we hen helpen. De laatste jaren is de vzw echt geëvolueerd, en bereiken we meer en meer jongeren."

Bea Diallo heeft naast zijn politieke carrière en vzw ook nog een eersteklasseploeg in Guinee en hij is trainer van de Belgische boksploeg. Voor de toekomst zegt hij niet echt plannen te hebben, hij bekijkt alles dag per dag. Het is alvast zeker dat hij zich niet zal vervelen.