Brusselaars vertrouwen hun politici niet

Slechts één op de tien Brusselaars heeft nog vertrouwen in politici. Volksvertegenwoordigers scoren zo veruit het slechts wat vertrouwen betreft. De lokale administratie doet het opvallend goed. Ook gezondheidszorg en het Nederlandstalig onderwijs genieten een goede reputatie.

De cijfers zijn afkomstig uit de enquête BruVoices, afgenomen door de Koning Boudewijnstichting. Daaruit blijkt dat politici veruit het slechtst scoren wat betreft vertrouwen bij de burger. Een meerderheid onder de Brusselaars geeft aan geen vertrouwen te hebben in politici. Meer dan tien procent zegt zelfs “zeer weinig vertrouwen” in onze volksvertegenwoordigers te hebben.

Ook de Brusselse regering scoort ook bijzonder slecht in de bevraging. Slechts een kwart van de Brusselaars heeft vertrouwen in de regering van minister-president Rudi Vervoort (PS). Qua ‘peiling’ in de aanloop naar de verkiezingen van mei 2019 kan dat tellen.

De lokale politiek scoort het minst slecht. Ongeveer vier op de tien Brusselaars heeft daar nog vertrouwen in. Maar samen met het Gewest en individuele politici vormt de lokale politiek een drieluik van instellingen met een bijzonder slechte reputatie.

Het moet ook gezegd dat een groot aandeel van de respondenten – dat waren er in totaal meer dan 1.000 – een neutrale positie inneemt. Zowat drie op de tien geeft aan geen uitgesproken mening voor of tegen politici te hebben.

Top drie

De Brusselaar mag dan wel geen vertrouwen meer hebben in politici of zijn (lokale) overheid, de administratie geniet wel nog respect, en wordt daarvoor beloond met een tweede plaats in de rangschikking.

De instellingen die het meeste vertrouwen genieten zijn naast de gemeentelijke administratie de Brusselse gezondheidszorg (goud) en het Nederlandstalig onderwijs (brons). De politie valt net buiten de top drie.

Het Franstalig onderwijs heeft een minder goede reputatie als de Nederlandstalige tegenhanger, al zijn de verschillen relatief klein. Zowat één op de vijf geeft aan geen vertrouwen in het Franstalig onderwijs te hebben, tegenover ongeveer 15 procent voor de Nederlandstalige variant.