Brusselse opiniemakers jaloers op A

Op de dag dat Antwerpen de opening van het Museum aan de Stroom (MAS) viert, hekelen Vlaams parlementslid Sven Gatz (Open VLD) en KVS-directeur Jan Goossens het gebrek aan visie en ambitie van de Brusselse politici.

In een opiniestuk vandaag in De Morgen schrijft Jan Goossens dat "het MAS niet enkel een artistiek statement is, maar een breed cultureel project dat kadert in de gediversifieerde stadsvernieuwing waarmee het Antwerpen van morgen wordt vormgegeven".

"Je zou er dus een beetje jaloers van worden," aldus Goossens, "zeker als Nederlandstalige Brusselaar. Dat het MAS er vandaag staat, gedragen door een stad en haar bewoners, confronteert je nog maar eens met alle kansen die in Brussel niet worden gegrepen en blijven liggen. Noem mij één visionaire architecturale nieuwbouw, museum, zwembad of sportstadion, die in de voorbije decennia in Brussel op de kaart is gezet?"

Provincialisme
Goossens zou al tevreden zijn indien het Brusselse Gewest erin zou slagen een echte visie te ontwikkelen op wat er zich vanuit het stedelijke middenveld aandient aan stadsvernieuwing, "maar zelfs daar verstandig mee omgaan lukt amper." "Als (het kunstencentrum, nvdr) Wiels vandaag een hoge vlucht neemt dan is het op de eerste plaats dankzij allerlei vormen van koppig privé-initiatief en voor een stuk ondanks bepaalde Brusselse beleidsmakers."

"Bij het Gewest ontbreekt het aan toekomstgericht leiderschap. En op het niveau van bepaalde gemeenten, zij het niet de stad Brussel zelf, is het huilen met de pet op." Goossens analyse is keihard in zijn omschrijving van de gemeentelijke machthebbers: "Cynisme, zelfoverschatting, minachting voor wat organisch ontstaat buiten hun eigen beperkte macht om. En dodelijk provincialisme".

Maar hij kaatst de bal ook terug naar Vlaanderen en Wallonië: "Veel Vlamingen en Walen krijgen het niet over hun hart om hun hoofdstad én poort op de wereld, de toekomst, de institutionele structuur en de middelen te gunnen die het nodig heeft en verdient. Brussel mag geen volwaardig gewest zijn, mag zelfs in nauwe samenwerking met de gemeenschappen geen eigen cultuurbeleid ontwikkelen waarin projecten als het MAS een plaats zouden kunnen krijgen, en mag niet beter en rechtvaardiger gefinancierd worden. Dan oogst je natuurlijk wat je zaait: een weinig ambitieuze hoofdstad die zich steeds nukkiger van je afkeert, die enerzijds je enige wereldstad is, maar deels op provinciale wijze gerund wordt, en waar al te veel al te lang dienstdoende lokale baronnen op eigengereide wijze de lijnen blijven uitzetten, zonder dat wie dan ook de hefbomen heeft om het partijtje armworstelen met hen eindelijk in hun nadeel te beslechten."

Landmark
De analyse van Sven Gatz, Vlaams parlementslid voor Brussel, gaat in dezelfde richting. Hij wijst erop dat "een Belgische flagship store van een wereldmerk wordt de laatste jaren niet meer in Brussel gelanceerd maar in Antwerpen. Wil je als stad de keuzes van private marketeers beïnvloeden moet je natuurlijk zelf aan city marketing doen. Ook moet je landmarks neerzetten. Sinds het Atomium uit 1958 is het op dat vlak oorverdovend stil in Brussel. Het Magrittemuseum is veelbelovend, maar te weinig. Er is geen Plan, er is menig plan. Er is geen visie, er zijn vele opinies. Er is de verlammende vanzelfsprekendheid van het hoofdstad-zijn."

Gatz besluit: "Het MAS is meer dan een museum. Mucho mas. Ik ben blij voor A en jaloers te B. Maar het moge duidelijk zijn: de blijdschap overheerst".