CD&V Molenbeek: 'Molenbeek is niet altijd een laboratorium'

Vorige zomer hekelden ze het beleid in hun gemeente nog met een pluchen struisvogel, dit jaar wordt het ernstiger. In de aanloop naar oktober zijn Laura Pinti en Benjamin Dalle (beiden 29) de CD&V-gezichten in Molenbeek die de politiek van PS-burgemeester Philippe Moureaux zullen aanvechten. Zelf willen ze het niet zo sterk verwoorden. “Noem het een alternatief, geen oppositie.”

B enjamin Dalle werd onlangs nog door De Standaard gelauwerd omdat hij een belangrijke bijdrage geleverd heeft aan het ontwarren van de knoop genaamd Brussel-Halle-Vilvoorde. "Maar daar wil ik niets over kwijt." Momenteel is hij kabinetschef van Servais Verherstraeten, de federale staatssecretaris voor Staatshervorming.

Laura Pinti is nog niet zo lang politiek actief, amper zeven maanden, maar toch wordt zij het gezicht van CD&V Molenbeek.

Wat is jullie engagement voor Molenbeek? Waarom wonen jullie er, en waarom zijn jullie er politiek actief?
Laura Pinti: "Enerzijds trekt Molenbeek me aan door de multiculturaliteit, maar anderzijds wordt het leven me er niet bepaald gemakkelijk gemaakt. Het onveiligheidsgevoel - vooral bij vrouwen - is sterk. De omgangsvormen zijn ruw, respect voor elkaar is vaak ver te zoeken. Molenbeek heeft met de zeer jonge bevolking een enorme troef, maar de jeugdwerkloosheid is er hoog. En de uitdagingen voor de scholen zijn groot."

Benjamin Dalle: "Zelf ben ik nog maar sinds drie jaar vertrouwd met Molenbeek. Ik woon op de grens met de Maritiemwijk, maar toch vind ik het een aangename buurt. De maatschappijproblemen zijn echter groot. Anders dan Philippe Moureaux bedoelt met zijn 'multiculturele laboratorium', is Molenbeek al te vaak géén laboratorium. Er zijn veel concentratiewijken zonder veel contact tussen de verschillende gemeenschappen, elk met verschillende culturen. En wil je een interculturele boodschap meegeven, dan moet je het ook over normen en waarden durven te hebben."

Staat Philippe Moureaux een echt multiculturele gemeente niet zelf in de weg? Kritiek op zijn gemeente en zijn beleid wordt altijd direct afgedaan als kritiek op de multiculturele samenleving. Is het tijd voor iets anders?
Pinti: "Goh, we hebben Moureaux al proberen te overtuigen van de veiligheids- en andere problemen. We hebben in juni vorig jaar onze struisvogelactie gevoerd (ze ver­weten Moureaux een struisvogel­politiek te voeren, red.). Maar of het echt geholpen heeft om hem te overtuigen...?"

Dalle: "Moureaux' reflex om kritiek op zijn beleid af te doen als kritiek op de multiculturele samenleving is storend. Ik denk dat de burgemeester zich onvoldoende aanpast aan kritiek. En dan begint hij op de man te spelen, zoals dat het geval was met journalist Bart Eeckhout van De Morgen. Die laatste woont in Molenbeek, en hij schrijft zeer kritisch over wat er mis gaat in onze gemeente. Terecht, vaak."

Zijn jullie zelf al het slachtoffer geweest van agressie of fysieke ongemakken in Molenbeek?
Pinti: "In de zomer gebeurt het vaak dat ik opmerkingen krijg omdat de kleren dan wat luchtiger zijn. En het rondhangen van groepen jongeren op straat is ronduit storend. Nu ja, dat is natuurlijk maar een gevoel."

Dalle: "Mijn vrouw is al het slachtoffer geweest van een sacjacking-poging. Maar ongemakken in Molenbeek zijn vaak alledaagser: na verloop van tijd ga je je zelfs niet meer storen aan zwerfvuil en onburgerlijk gedrag. En dat kan niet de bedoeling zijn."

"Ik herinner me nog dat de schepen van Netheid, Jan Gypers (Open VLD), een ludieke actie voerde: aan de voet van alle bomen in de Maritiemwijk zaaiden de bewoners bloemen. Na verloop van tijd zag je inderdaad veel bloemen, maar ook veel vuilnis."

Proberen jullie bewoners er attent op te maken dat dat niet mag, sluikstorten? Krijgen jullie het uitgelegd?
Pinti: "Dat is delicaat. Ik zou het eerlijk gezegd niet doen. Want je bent nooit zeker van de tegenreactie."

Dalle: "Je moet het durven. Ik probeer mensen wel op hun fouten te wijzen, maar dat is niet makkelijk."

Pinti: "Jammer genoeg zorgt het individualisme van de stadsbewoner ervoor dat er niet veel opmerkingen worden gegeven. Er heerst zo'n beetje de regel van 'niet moeien met de problemen om zelf geen problemen te krijgen'."

Jullie hadden het daarstraks over normen en waarden, maar begin er maar eens aan in deze tijden van individuele vrijheid. Welke rol kan de christendemocratie daarin spelen?
Dalle: "Je kunt eindeloos filosoferen over de christendemocratie, maar wat we in de stad proberen doen, is verbinden: mensen die elkaar niet kennen en weinig traditionele netwerken hebben om op terug te vallen, proberen we met elkaar in contact te brengen."

Wat is dan het verschil met andere traditionele partijen? Ik kan me inbeelden dat ook de socialisten of de groenen azen op de stadsbewoner die verbonden moet worden.
Dalle: "Dat is waar, maar wij benadrukken daarbij ook de eigen verantwoordelijkheid, terwijl andere partijen er sneller van uit zullen gaan dat de overheid voor die verbondenheid moet zorgen. Door subsidies, bijvoorbeeld. Dan kiezen wij eerder voor een discours over de individuele verantwoordelijkheid en het eigen initiatief van de mens om zelf mee te willen."

Dat klinkt bijna liberaal.
Dalle: "Neen, want christendemocratie betekent ook dat je moet zorgen voor de zwakkeren, hen helpen. Bij voorkeur via het eigen initiatief, maar ook via de sociale bijstand."

Wordt jullie lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen een oppositielijst?
Dalle: "Het is vooral belangrijk dat we een eigen koers kunnen varen, anders dan in 2006, toen we op de lijst van de burgemeester stonden. Tezamen met de Franstalige collega's van CDH, die in de Molenbeekse meerderheid zitten, komen we nu met een eigen lijst. Maar ik zou die lijst geen oppositielijst noemen, eerder een alternatief."

Denken jullie dat CDH zich openlijk zal distantiëren van de PS? Op allerlei niveaus - zowel het Brusselse als het federale - blijkt dat de Franstalige socialisten en de Franstalige christendemocraten het goed met elkaar kunnen vinden en dat ze over veel thema's min of meer dezelfde standpunten hebben.
Dalle: "De CDH-schepen Ahmed El Khannouss durft tegenwoordig af en toe in te gaan tegen Moureaux, hoor. En wat ons en CDH betreft: voor 95 procent delen we ons programma met de Franstalige christendemocraten. Al krijgen wij de vrijheid om scherper te zijn voor het huidige bewind."

Pinti: "CDH begrijpt wel dat we in de eerste plaats de Vlaming willen bereiken. Al mikken we met een gezamenlijke lijst op zoveel mogelijk Brusselaars."

Nochtans is de christendemocratie in steden niet zo vanzelfsprekend.
Dalle: "Dat wil ik nuanceren. In Brussel behalen we behoorlijke scores. Sinds 1989 zitten we ook in het bestuur van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het is vooral een kwestie van ons programma te verkopen: in de steden slaat de boodschap van verbondenheid en eigen verantwoordelijkheid minder aan."

Is het soms niet moeilijk om aan jongeren uit te leggen dat jullie voor CD&V kiezen? Ik kan me inbeelden dat jongeren niet direct zitten te wachten op een verhaal van normen en waarden.
Pinti: "Het gaat om de standpunten, of ik nu twintig of zestig ben."

Dalle: "Er zijn wel sociologische onderzoeken die uitwijzen dat jongeren vandaag een iets klassieker denkpatroon hebben dan de vorige generatie, zonder daarom echt conservatief te zijn."

Laatste vraag, maar niet de minste: geloven jullie in God, als jonge CD&V'ers?
Pinti: "Dat is een vreemde vraag. Het doet er niet echt toe waar ik in geloof, en ik wil waar ik in geloof, niet opdringen."

Dalle: "Voor onze partij is geloofsovertuiging geen punt. Christen­democratie is iets anders dan christelijk geloof."