Di Rupo over Brussel

De preformatie is afgesprongen, maar de laatste nota van Elio Di Rupo (PS) aan de onderhandelaars leert veel over wat er voor de Brusselaars in zat.

Als deelstaten meer bevoegdheden krijgen, is het voor de Brusselaar altijd van belang om te weten of die bevoegdheden naar de gemeenschappen gaan, dan wel naar de gewesten. Neem nu de kinderbijslag. Die zouden N-VA en CD&V het liefst naar de gemeenschappen zien gaan. De Franstalige partijen willen de kinderbijslag bij de gewesten onderbrengen.

De nota van Di Rupo levert een compromis: de bevoegdheid zou bij de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) worden ondergebracht. Dat is een parallel orgaan, met regering ('college') en parlement ('raad'), nagenoeg een kopie van de gewestinstellingen, maar met meer garanties voor de Vlamingen. Voordeel is dat een 'verbrusseling' van de kinderbijslag enigszins vermeden wordt en dat er geen subnatio­naliteit hoeft te worden ingevoerd. Een gemeenschapskeuze is wél nodig als kinderbijslag een zuivere gemeenschapsbevoegdheid wordt. Nadeel is dat de GGC vandaag niet meteen uitblinkt in efficiëntie. Toerisme, sport en de beroepsopleidingen worden wel gewestbevoegdheden.

Nog een ander institutioneel euvel wordt verholpen: het verbod op tweetalige lijsten sneuvelt. In 2009 worstelde met name de tweetalige partij Pro Bruxsel hiermee. De toepassing van de taalwet in Brussel vormt ook een onderdeel van de nota. De Franstaligen krijgen genoegdoening op het vlak van de Selor-taalexamens en de taalkennis van de politie. Ze halen ook de tweetaligheid van de dienst binnen. De Vlamingen krijgen garanties over tweetalig onthaal in ziekenhuizen, ambulances en politiekantoren.

Over de broodnodige 'interne staatshervorming' van Brussel gaat de nota niet verder dan wat in het Brussels regeerakkoord staat. Op een niet onbelangrijk detail na: wat overgeheveld wordt van gemeente naar Gewest, mag niet onder het pariteitsprincipe vallen. Lees: de Vlaamse Brusselaars hebben er weinig of niets over te zeggen.

Ook over de herfinanciering van Brussel staan details in de nota. De helft van het nieuwe manna moet naar werk, mobiliteit en taalpremies gaan. Tot slot wordt ook Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst. Berekeningen leren dat de zes Vlaamse partijen dan in Brussel bij de volgende federale verkiezingen strijd zullen moeten leveren om één zitje in de Kamer.