Geen N-VA in Maingainville

Het heeft lang geduurd voor de N-VA naar buiten kwam met haar strategie voor de komende gemeenteraadsverkiezingen in Brussel. Pas in mei werd daar voor het eerst over gecommuniceerd. Toen raakte bekend dat de N-VA in tien Brusselse gemeenten lijsten zal indienen. Het nieuws haalde alle nationale media.

Sint-Lambrechts-Woluwe ontbreekt in het lijstje. Nochtans zijn ook daar verwoede pogingen geweest om deel te nemen aan de verkiezingen. Alleen al voor de symboliek zou dat mooi geweest zijn. De burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe heet immers Olivier Maingain, voorzitter van het FDF en aartsvijand van de N-VA.

Het plan zag er als volgt uit. Bij de vorige verkiezingen stonden bijna alle Vlaamse kandidaten op één kartellijst, CAP Woluwe, getrokken door Danielle Caron, met voorts CDH, PS en Ecolo. De lijst flopte, Olivier Maingain (FDF) werd burgemeester en het kartel viel helemaal uit elkaar. Maar er zaten plots wel vier Nederlandstaligen in de gemeenteraad. Drie daarvan hadden kunnen profiteren van de blokstem: Vlamingen die alle Vlamingen op een lijst aanvinken. Daarnaast werd ook Xavier Liénart verkozen.

"Een Vlaamse vertegenwoordiging in de gemeenteraad is essentieel voor de Nederlandstaligen in Woluwe," vindt Carlos Verplaetsen, gepensioneerde middenstander van christendemocratischen huize en al sinds mensenheugenis spilfiguur in het Nederlandstalig gemeenschapsleven in Sint-Lambrechts-Woluwe. Hij zag hoe in aanloop naar de verkiezingen van 2012 de versplintering van de Vlamingen compleet was geworden. Open VLD-gemeenteraadslid Stefan Ector begon plots de lof te zingen van Olivier Maingain. Xavier Liénart (ex-CD&V) zat al in het kamp van Maingain, en zal komende verkiezingen zelfs op diens lijst figureren.

Om zoveel mogelijk Vlamingen op één lijn te krijgen maakte Verplaetsen een ronde van de gemeente. Hij voerde tientallen gesprekken om te zien of er een Vlaamse kartellijst in zat. Hij kreeg steun van een lokaal SP.A-politicus. Ook de lokale CD&V zei niet nee. Op dat moment was de toekomst van CD&V niet duidelijk omdat de CDH-lijst maar niet op de rails raakte.

Wie ook ja zei, was de N-VA. Op een vergadering met federale boegbeelden Jan Jambon en Ben Weyts en Benjamin Muylaert, de voorzitter van N-VA Elsene, werd het voorstel gedaan om Georges De Smul en Lieve Lippens voor CD&V en Alfons Schiettecatte voor SP.A op de lijst te laten staan. De Smul zou de lijst trekken. "De N-VA leek akkoord te gaan," zegt Verplaetsen. "Ze konden drie à vier kandidaten leveren. Er mochten alleen onder geen beding Vlaams Belangers op de lijst." Ook over de financiering en het drukwerk werden afspraken gemaakt. De lijstnaam Woluwe+ viel.

Plots begon Jan Jambon te twijfelen, vertelt Verplaetsen. Hij moest nog even terugkoppelen met het partijbestuur. Het was immers geen zuivere N-VA-lijst en het was nog maar de vraag of de N-VA met dit verhaal haar voordeel kon doen. "Ik zei tegen Jambon: 'De N-VA haalt in de peilingen in Brussel 2,7 procent. Wat moeten de N-VA-kiezers in Woluwe doen?'" Korte tijd later bevestigt Jambon dat de N-VA akkoord gaat.

Ook CD&V werd formeel gevraagd om mee te stappen in het plan voor een eenheidslijst. Maar Georges De Smul kreeg een njet van het lokaal partijbestuur. De plannen werden niet levensvatbaar geacht en de gesprekken met CDH waren intussen al te ver gevorderd.

Exit de Open Lijst in Woluwe. En ook kwam er geen N-VA-lijst. In mei kondigt Bart De Wever aan dat de N-VA in tien Brusselse gemeenten met een lijst komt. Een paar weken later wordt de splitsing van B-H-V goedgekeurd in het parlement. Het gevolg voor de Vlamingen in Brussel is bekend. Ze kunnen alleen nog een zetel halen in de Kamer als ze een eenheidslijst vormen. "En wat hoor ik dan CD&V-voorzitter Wouter Beke vertellen?" zegt Verplaetsen. "Dat alle Nederlandstaligen in Brussel voor de federale verkiezingen op een eenheidslijst moeten staan. Toen begreep ik er niets meer van."