Gezien: 5.976 uur regeringsvormen

Het wereldrecord regeringsvormen is voor de vaderlandse pers een aanleiding om alle registers nog eens open te trekken. Het regent opinies, analyses, extra bijlagen en vooral… cartoons. Al valt er hier en daar wat metaalmoeheid te bespeuren. Want wat doe je met het onderwerp waar bijna alles al over geschreven is.

'Het verdriet van België' (De Morgen), 'Het record van de schaamte' (Het Nieuwsblad), 'Champions du monde' (La Dernière Heure)… De koppen en covers liegen er niet om. Drama is troef bij de geschreven pers. Handig om op een deprimerende dag als deze op te fleuren met goede verkoopscijfers. En dan kunnen grote foto's van tenoren als De Wever, Di Rupu, Reynders, Gennez en co niet ontbreken. Dramatisch allemaal, maar niet bijster origineel. De lay-outer van Het Nieuwsblad mocht trouwens gerust iets meer flatterende foto's kiezen.

Prijs voor de meest feestelijke cover gaat alvast naar De Standaard. 'Eindelijk Wereldkampioen' klinkt het daar een tikje cynisch. Ook Le Soir pakt het ietwat origineel aan met telstreepjes op een krijtbord.

Commentaarschrijvers Brinckman en Lamquin verschijnen ook in elkaars krant en pakken het dan ook gematigd aan. Er mag zelfs wat gevloekt worden in de eigen kerk.

Brinckman: "Ook in de faciliteitengemeenten rond Brussel wordt het tijd voor wat origineel denkwerk. Vlaanderen moet af van het idee dat in deze in wezen Franstalige Vlaamse gemeenten ooit het Nederlands opnieuw de boventoon zal voeren." Lamquin benadrukt dan weer dat Franstaligen de Rand rond Brussel wat zullen moeten lossen. Veel aandacht ook voor onze favoriete splijtzwam: Brussel.

De moeite waard: de kijk van de onnavolgbare cartoonist Pierre Kroll op de stand van zaken. De Standaard heeft hem voor het gemak vertaald. Kroll schetst verschillende scenario's, waarbij de Walen bijvoorbeeld naar Congo verhuizen "omdat ze zich daar thuis voelen, met al die corruptie". Wie zei dat dat de zuiderburen geen zelfspot kennen?

Onze hoofdprijs gaat echter naar La Libre Belgique. Akkoord, de titel ('Reynders seul contre tous') mocht wat minder pathetisch. Maar! Geen extra bijlage en slechts vier pagina's over de politieke crisis, waarvan twee over de buitenlandse kijk op de zaak. En een bescheiden, zelfs wat saaie, foto op de voorpagina. Voorwaar, een verademing.

U vindt de grotere versies van de foto's bij Meer Beelden.