Mariam El Hamidine, nieuwe burgemeester Vorst: ‘Ik wil een voorbeeld zijn voor meisjes'

Het seniorenbeleid ziet ze als haar grootste verwezenlijking, besturen wil ze vooral mét de burgers en het wordt hoog tijd dat we onze obsessie rond hoofddoeken laten varen. Maak kennis met Mariam El Hamidine, de eerste vrouwelijke burgemeester in Brussel met – deels – Marokkaanse roots. “Dat ons mobiliteitsbeleid op dat van de oude MR lijkt? Dat vind ik niet.”

Toen de Vorstse burgemeester Stéphane Roberti in 2020 uitviel met een burn-out, werd Mariam El Hamidine plots waarnemend burgemeester. Voor even maar, was de verwachting, maar de overgangsperiode zou uiteindelijk vijftien maanden duren. Nu Roberti ontslag neemt, wordt de vrouw die via hem in de politiek rolde straks ook volwaardig burgermoeder.
El Hamidine ontvangt ons in een gebouw dat de gemeente huurt van het naburige Audi. Het statige art-decogemeentehuis vlakbij is immers nog steeds in renovatie. Het is een van de werven in het centrum van de gemeente, dat de volgende jaren een echte trekpleister moet worden, met onder meer een culturele pool rond de oude abdij. “Het centrum moet weer opleven.”

Hoe en waarom bent u met politiek begonnen?
Mariam El Hamidine: Ik heb achttien jaar lang met senioren gewerkt in het OCMW-rusthuis van Vorst en deed dat heel graag. Maar ik wou al in de politiek gaan sinds ik kind was. Ik was geboeid door de wereld rondom mij, vooral door thema's als gelijke rechten en discriminatie. Op een bepaald moment zag ik de mogelijkheid om de zichtbaarheid van senioren te verbeteren in de politiek. Dat was mijn drijfveer. Ik leerde toen meneer Roberti kennen, ging bij Ecolo en werd schepen na de verkiezingen in 2012.

Wat is voor u de essentie van de gemeente Vorst?
El Hamidine: Als ik huwelijken voltrek, sta ik steeds weer te kijken van het aantal gemeenschappen dat hier woont. Verder is dit een enorm groene gemeente (met onder meer het park van Vorst en het Dudenpark, red.), met dan nog eens dat indrukwekkende uitzicht over de stad aan Hoogte Honderd. Ik wandel veel door de gemeente – ook vandaag ben ik te voet gekomen van Hoogte Honderd, waar ik woon – en dan neem ik vaak verschillende wegen. Dan merk je pas hoe divers de gemeente is, qua gebouwen en maar ook in de ontmoetingen die je er hebt. De supersteile Mysteriestraat naast het Dudenpark is bijvoorbeeld indrukwekkend. We hebben het stoomtreintje. En ook cultureel is het een rijke gemeente, met instellingen als Brass en Wiels.

Welke impact had de afwezigheid van Stéphane Roberti de afgelopen vijftien maanden? U wist niet of en wanneer hij zou terugkeren, zo'n situatie heeft toch gevolgen?
El Hamidine: De motor van het schepencollege valt weg op zo'n moment, je zit met een uitgedund college.

Verstoorde dat het politieke evenwicht tussen de PS en Ecolo niet?
El Hamidine: Nee, de verstandhouding tussen de twee partners is zelfs beter geworden, door de situatie waren we allemaal gemotiveerd om aan één zeel te trekken, iedereen voelde zich verantwoordelijk. En we hebben verdergewerkt. Als er al vertraging was, dan eerder door Covid.

Welke accenten legt u vooral als politicus?
El Hamidine: Gelijkheid is voor mij cruciaal. Iedereen moet altijd kunnen deelnemen aan al onze activiteiten. Bij het Forest Sounds Festival hebben we het bijvoorbeeld mogelijk gemaakt dat ook mensen met een handicap er konden bij zijn. Verder wil ik dat mensen hier graag wonen en dat ze betrokken worden bij onze beslissingen. We hebben daarvoor een burgerraad, die net aanbevelingen over klimaat heeft gedaan en dat ook voor andere thema's zal doen.

Levert zo'n burgerraad ook concrete resultaten op of is het toch vooral sympathiek maar vrijblijvend?
El Hamidine: We hebben deels op hun input gesteund voor ons klimaatplan, waarin blauwe en groene netwerken zitten (water en vegetatie, red.), een tiny forest ...

Waren dat burgerideeën of ideeën van de meerderheid?
El Hamidine: ​​​​​​​Van de meerderheid, maar het burgerpanel heeft de grote lijnen van de meerderheidsambities bevestigd.

U bent pas de tweede burgemeester in Brussel met Marokkaanse roots, na Ahmed Laaouej. Betekent dat iets voor u?
El Hamidine: Ik heb gemengde roots. Mijn vader is Marokkaans, mijn moeder Frans. En mijn grootmoeder aan moederszijde was dan weer Belgische. Ik ben trots op mijn Marokkaanse identiteit, maar evengoed op de vermenging die ik in mij draag. En verder denk ik dat ik voor kleine meisjes een voorbeeld kan zijn: dat alles mogelijk is, welke origine je ook hebt.

Molenbeek overweegt om de hoofddoek toe te laten in de gemeenteadministratie. Hoe staat u tegenover die kwestie?
El Hamidine: Als schepen van Diversiteit ben ik in de vorige legislatuur aan een diversiteitsplan begonnen, samen met Actiris. Uit de discussies met het personeel kwam dat we hoofddoeken in de administratie wel degelijk moeten kunnen toelaten. Zelf vind ik dat je een persoon niet kan uitsluiten omdat die een hoofddoek of een keppel draagt. Ik denk dat we naar een meer open samenleving gaan op dat vlak, waarin ieder zijn plek heeft. Ik zou willen dat men mensen niet beoordeelt op basis van hun hoofddeksel, maar op basis van hun capaciteiten.

Kunnen voor u dan ook hoofddoeken aan loketten?
El Hamidine: We leven in een multiculturele samenleving en ik zou willen dat we niet meer de hoofddoeken zien, maar de personen die ze dragen.

Dan wil u het huidige reglement in Vorst ook veranderen? Want dat verbiedt hoofddoeken.
El Hamidine: ​​​​​​​Zover zijn we nog niet. Er wordt nu nog eerst over gedebatteerd in het parlement en we hebben het er nog niet over gehad met onze meerderheidspartner de PS. Maar het dossier zal vroeg of laat op tafel komen.

Wat zijn de belangrijkste projecten die er nog aankomen voor u?
El Hamidine: Een van de grote werven is Aby, de vernieuwing van het hart van de gemeente. In en rond de vroegere abdij van Vorst komt er een cultureel centrum, een bibliotheek en een academie. We willen het centrum van Vorst weer doen opleven. We willen dat er meer mensen naar hier komen, dat de handel zich verder ontwikkelt, dat er kwaliteitsrestaurants bijkomen, waar je iets kan eten voor je naar een voorstelling gaat.
En dan heb je nog het gerenoveerde gemeentehuis dat we heel binnenkort willen inhuldigen. Dankzij veel doorzettingsvermogen van het personeel en het college zullen we een beschermd gemeentehuis hebben dat ook toegankelijk is voor mensen met een handicap. Dat is een primeur.
Verder hecht ik veel belang aan de klimaat­projecten van dit college. Er is ook de mobiliteit en het gewestelijke mobiliteitsplan Good Move.

Kan u dat wat concreter maken, 'de klimaat­projecten'?
El Hamidine: Sensibiliseren in de scholen. De burgerraad waar het al over hadden.

Op uw Facebookprofiel zag ik verschillende foto's in een Unioncontext, onder meer in de tribunes van het stadion of bij de wandelvoetbalploeg voor senioren. Bent u nu voor of tegen een nieuw Unionstadion in de gemeente? Dat was de afgelopen maanden niet zo duidelijk.
El Hamidine: ​​​​​​​Het Gewest bracht net een studie uit, waarin de Bemptsite in Vorst de voorkeur krijgt. Maar wij hebben nog een reeks vragen, onder meer over de milieu-impact, over de doorlaatbaarheid van de grond, over de impact op de sportclubs die de zone nu gebruiken, over de mobiliteit ... Zolang ik die antwoorden niet heb, kan het schepencollege geen standpunt innemen.

De koopprijzen voor huizen stijgen snel in Vorst en vooral rond Hoogte Honderd valt de gentrificatie op in het handelsaanbod. Heeft de gemeente de voorbije jaren genoeg gedaan om huisvesting betaalbaar te houden?
El Hamidine: We hebben nog maar net de woningen van de Zuiderhaard gerenoveerd, zodat die opnieuw beschikbaar zijn. En we denken samen met staatssecretaris voor Huisvesting Nawal Ben Hamou na over nieuwe sociale woningen.

Waarom is het zo moeilijk voor partijen die betaalbare huisvesting belangrijk vinden om sociale woningen te creëren? De PS zat in elke gewestregering sinds 1989, Ecolo ook in verschillende. En op gemeentevlak liep het vaak héél stroef, ook hier.
El Hamidine: Ik denk echt dat het de laatste jaren beweegt. De nood laat zich ook steeds meer voelen, de bevolking is ook gegroeid.

Verkeersveiligheidscollectief Heroes for Zeroes is erg teleurgesteld in het beleid van Vorst. Het ontwerp van mobiliteitsplan belooft bijvoorbeeld maar één echt nieuw fietspad, aan de Wielemans Ceuppens- en Luttrebruglaan. Verder zien zij vooral onduidelijke intenties. Vreemd toch voor een bestuur met een groene burgemeester én mobiliteitsschepen?
El Hamidine: ​​​​​​​Ik garandeer u dat mevrouw Esmeralda Van den Bosch (Groen) heel actief is op mobiliteitsvlak.

Wat beweegt dan, bijvoorbeeld voor fietsers?
El Hamidine: U moet maar rondrijden in Vorst en u zal veel dingen ontdekken.

Dat is erg vaag. Eén fietspad in een mobiliteitsplan voor de volgende twintig jaar, dat lijkt toch meer op de oude MR dan op Ecolo-Groen? Is het gemeentebestuur bang voor de weerstand, als er bijvoorbeeld parkeerplaatsen zouden sneuvelen?
El Hamidine: (Lacht groen) Neen, het is echt niet de oude MR. We hebben trouwens al heel wat parkeerplaatsen geschrapt voor fietsboxen of fietsnietjes. En er zullen nog wel fietspaden bijkomen, dat is een proces, dat we ook in overleg met de burgers zullen doorlopen.

Waar bent u als politica trots op?
El Hamidine: ​​​​​​​Op het beleid rond senioren. We hadden het al over het wandelvoetbal. Maar ouderen hebben hier in elk beleidsdomein hun plaats. In al onze plannen denken we ook aan hen. En we geven de senioren ook zichtbaarheid via een tijdschrift dat we steunen: Amour & Sagesse (haalt er een magazine bij waarin ze bladert). Daarin getuigen ze zonder taboes over hun leven. Dat is belangrijk, want het leven stopt niet bij tachtig. Ook de intergenerationele projecten liggen me nauw aan het hart. De veranderingen in de maatschappij leiden ertoe dat veel kinderen geen contact meer hebben met hun grootouders. Die zijn bijvoorbeeld in het land van oorsprong gebleven of gewoon in de stad waar de ouders uit weggetrokken zijn. We hebben daarom een schrijfproject tussen verschillende generaties opgezet.

Waar hebt u spijt van?
El Hamidine: ​​​​​​​Al die aanpassingen voor mensen met een handicap die nog steeds niet gebeurd zijn op straat of in de openbare ruimte. Dat had ambitieuzer gekund en we hebben de voorbije jaren tijd verloren.