Nieuwe voorzitter CD&V-Brussel kreeg politiek met de paplepel mee

Terwijl de voorzittersverkiezingen van CD&V-nationaal nog een extra ronde behoeven - tussen Sammy Mahdi en Joachim Coens - raakte de nieuwe Brusselse CD&V-voorzitter in één keer verkozen. Pieter Demeester (50) mag de 450 Brusselse CD&V-leden de komende jaren aansturen.

Demeester, van beroep ‘consultant in change management’, haalde het met 51,43 procent van de stemmen van tegenkandidaten David Vits en Damien Angelet. In de functie van voorzitter volgt hij Koen Vanhaerents en Benjamin Dalle op.

Hij groeide op in Zoersel, studeerde rechten in Namen en Leuven, en woont sinds 1996 in Etterbeek. Als zoon van voormalig federaal en Vlaams minister Wivina Demeester kreeg hij de politiek met de paplepel mee. Maar pas veel later volgde de ‘echte’ kennismaking met de politiek.

“Tussen 2003 en 2011 was ik algemeen secretaris van CD&V. Ik ondersteunde achtereenvolgens de voorzitters Yves Leterme, Jo Vandeurzen, Marianne Thyssen en ook nog heel even Wouter Beke. Vooraf dacht ik dat ik de politiek kende, maar die zondagse tafelgesprekken met mijn moeder tijdens mijn jeugd waren toch nog iets anders dan het werk achter de schermen in het partijgebouw.”

Na die periode had Demeester nog enkele vrijwillige bestuursmandaten en was hij ook voorzitter van CD&V in Etterbeek. Pas dit jaar stond hij voor het eerst op een lijst, de veertiende plaats op de Kamerlijst. “Alleen om te steunen, we wisten dat we geen kans maakten met die lijst.”

'Geen vertrouwen in politiek'

De verkiezingen van 26 mei waren een zware ontgoocheling. “Het was een absolute tegenvaller. Ook ik had het niet zien aankomen,” erkent hij. “Ik dacht dat we met Benjamin Dalle en Bianca Debaets goede en zichtbare kandidaten hadden.” Hij is heel blij dat CD&V uiteindelijk toch nog een Brussels parlementslid, een Vlaamse minister en een senator in de wacht wist te slepen. “Anders ben je helemaal afgescheiden van het hart van de politiek.”

Hoe de allereerste oppositiekuur in het Brussels parlement aangepakt moet worden? “Geen idee,” zegt Demeester. “We zullen het moeten leren, het zal ons zeker toelaten om duidelijker te formuleren waarvoor we staan, want we zijn niet gehouden door een regeerakkoord.”

Een doorwrochte analyse van wat er misging heeft hij ook niet. “Het is duidelijk dat veel mensen, ook veel jongeren, geen vertrouwen meer hebben in de politiek en in de politici. Ze hebben de klassieke partijen de rug toegekeerd. In Brussel was er ook het succes van Groen en Ecolo.”

Als voorzitter moet hij de beweging doen werken, zegt hij. “Gewone leden en topmandatarissen moeten elkaar versterken. Mijn kerntaak is het raderwerk te oliën. We hebben 450 leden en elk lid moet aan politiek kunnen doen. Het is belangrijk dat alle leden het gevoel krijgen dat ze wegen op de beslissingen.”

Nieuw talent

Demeester wil ook op zoek naar nieuw politiek talent. “Dat is nodig, maar het is heel moeilijk om nieuwe mensen aan te spreken. Je moet er ook niet in een verkiezingsjaar aan beginnen, maar lang daarvoor. Ik wil opnieuw werkgroepen oprichten rond verschillende thema’s om nieuwe leden van in het begin echt te laten meedraaien.”

Voor Demeester is CD&V-Brussel een echte stedelijke partij. “Ik weet dat CD&V-nationaal soms afgeschilderd wordt als een plattelandspartij, maar zeker in Brussel zijn we echt stedelijk. We hebben ons trouwens voorgenomen om de moederpartij te ondersteunen in het stedelijk zijn. Indien nodig zullen we van mening verschillen.”

Behalve in de politiek engageerde Demeester, die getrouwd is en vader van drie kinderen, zich de afgelopen jaren ook in de opvang van vluchtelingen. “In februari vorig jaar zouden we twee Ethiopiërs uit het Maximiliaanpark voor korte tijd opvangen. Het werden er uiteindelijk zeven en ze zijn maandenlang bij ons gebleven. Twee van hen zijn na een tijd teruggekeerd naar Ethiopië, de andere vijf zijn na herhaalde pogingen uiteindelijk allemaal in Engeland geraakt.”

Ter ontspanning loopt en fietst Demeester. Voetballen kan hij helaas niet meer. “Vroeger speelde ik bij RRC Etterbeek. Zo’n voetbalclub is een uniek maatschappelijk fenomeen.”