'Pas de tarieven voor thuiszorg aan'

De Nederlandstalige thuiszorgorganisaties in Brussel hebben het steeds moeilijker om aan de bak te komen. De Vlaamse bejaarden kloppen liever aan bij de (goedkopere) Franstalige thuiszorg. Maar daar zijn wachtlijsten. “Absurd,” zegt VGC-raadslid Hannelore Goeman (SP.A).

Bejaarden zo lang mogelijk thuishouden voor ze naar het rusthuis gaan. Dat is wat de Brusselse regering graag wil. Er moet meer worden ingezet op thuiszorg en de residentiële zorg, zoals rusthuizen, zal moeten krimpen. De wachtlijsten in de thuiszorg in Brussel zijn echter enorm.

Ook Vlaanderen heeft een uitgebouwd netwerk aan Nederlandstalige thuiszorgorganisaties in Brussel, zoals Familiehulp of Solidariteit voor het Gezin. Maar die organisaties komen steeds moeilijker aan de bak.

VGC-raadslid Hannelore Goeman (SP.A): “Er is aan Vlaamse kant een onderbezetting van het aantal gesubsidieerde uren in de thuiszorg in Brussel, kortom: de thuiszorgorganisaties hebben nog ruimte om mensen te helpen. Aan de andere kant zijn er wachtlijsten. Dat is absurd.”

De verklaring is vrij eenvoudig, zegt Goeman: “De uurprijs aan Vlaamse kant ligt twee- tot driemaal hoger dan bij de Franstalige of tweetalige thuiszorgorganisaties. Voor sommige huishoudelijke taakjes ligt de prijs zelfs zeven maal hoger.”

Daarnaast kan de Franstalige en tweetalige gezinszorg op een steviger lokaal netwerk rekenen, onder meer via de OCMW’s. Maar zelfs als de OCMW’s of de Vlaamse dienstencentra naar de Nederlandstalige thuiszorg doorverwijzen, kiezen de Nederlandstalige bejaarden eieren voor hun geld en gaan ze voor de goedkopere Franstalige of tweetalige zorg. “Terwijl ze hierdoor vaak niet in eigen taal verzorgd kunnen worden én er wachtlijsten zijn.”

Hannelore Goeman roept Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) en haar VGC-collega Bianca Debaets (CD&V) op om de Vlaamse tarieven in Brussel te herzien. “Brussel kent een specifieke situatie van concurrentie. De tarieven moeten gelijkgetrokken worden. Dat is de enige manier om de wachtlijsten korter te maken, en voor Vlaamse bejaarden Nederlandstalige zorg te kunnen garanderen.”

Op de langere termijn pleit Goeman voor een eenvormig prijzenbeleid in heel Brussel. “Cocof, GGC en Vlaanderen moeten hierover rond de tafel gaan zitten. Nu is er shopping en concurrentie. Dat is niet goed voor de zorg in de stad.”