Philippe Van Parijs over zijn Cappuccino-model

Philippe Van Parijs pleit in de marge van het interview (zie aanverwante artikels) voor zijn Cappuccino­model: de federale staat als sokkel, met lokale accenten in de deelstaten. [1 reactie]

V an Parijs' metafoor is een antwoord op de homogene bevoegdheids­paketten, de bestuurlijke logica dat elk overheidsniveau beter de volledige zeggingskracht over een bepaald domein heeft.

"Neem nu gezinsbeleid. Een eenvoudig sys­teem van kinderbijslag kan federaal geregeld en uitbetaald blijven, maar daarbovenop mogen de gewesten prioriteiten leggen. De regio's kunnen zo keuzes maken in het licht van eigen situatie en voorkeuren, en bijvoorbeeld meer kinderbijslag uitkeren aan gezinnen met één kind of net aan grote gezinnen."

"De 'sterke koffie' blijft dus in handen van de federale staat, maar het schuim en desgewenst een snuifje cacao komen van de gewesten. Door de meest zichtbare en betwistbare aspecten van het stelsel zelf te mogen bepalen, kan elk gewest zijn identiteit en klemtonen benadrukken."

"In die zin volg ik Bart De Wever en andere nationalisten die beweren dat meer autonomie voor meer taalhomogene entiteiten de besluitvorming democratischer kan maken. Maar politieke entiteiten moeten territoriaal zijn, en in dat perspectief blijft Brussel eeuwig een probleem."