Van Parijs: 'N-VA-plannen zijn apartheid'

Professor Philippe Van Parijs (UCL) noemt de N-VA-visie voor Brussel onomwonden apartheid. Dat het gros van de Brusselvoorstellen surreëel zijn mag volgens de filosoof geen schaduw werpen op een zinvol idee: een fusie van de gemeenten.

Van Parijs doet zijn uitspraken in een opiniestuk in De Morgen dit weekend. Hij vertrekt van de vaststelling dat slechts een fractie van de Brusselaars zich vandaag vooral als Frans- of Nederlandstalig identificeert, terwijl ruim de helft zich Brusselaar noemt.

“In die context zijn de voorstellen van de N-VA - een vorm van apartheid, gecombineerd met een condominium door de twee andere regio's - op zijn minst surrrealistisch”, schrijft Van Parijs. “Eisen dat alle Brusselaars zich als Waal of Vlaming definiëren, is vandaag even bizar als willen dat Vlamingen zich Nederlanders of Fransen voelen omdat er Nederlandstaligen en Franstaligen op hun grondgebied wonen. En de belangrijkste fiscale en sociale bevoegdheden over het Brusselse grondgebied aan de Vlaamse en Waalse regeringen toevertrouwen, is voor de Brusselaars even schokkend als de toekenning van die bevoegdheden aan de Franse en de Nederlandse regering dat voor de Vlamingen zou zijn.”

Transfers
Voor N-VA zijn de financiële transfers naar Brussel een reden waarom Vlaanderen en Wallonië er veel meer in de pap moeten brokken. Van Parijs vindt dat niet en wijst op drie redenen voor die transfers.

“Brussel ontvangt in verhouding tot de andere gewesten veel meer (1) kansarmen die van elders komen en zich in België daar vestigen waar zij de meeste kansen hebben om hulp van landgenoten te krijgen en vaak eerst zwart of grijs werk te vinden om uit de armoede te ontsnappen, (2) studenten en andere hooggekwalificeerde jongeren die in Brussel de boeiendste maar ook de armste jaren van hun leven kennen, en (3) internationale ambtenaren, diplomaten en andere lobbyisten die gelukkig verkiezen om niet te ver van hun werk te wonen, maar die in België geen of weinig belasting betalen.”

Fusie
De filosoof besluit met een aspect van de teksten dat wel zijn goedkeuring wegdraagt: de fusie van de gemeenten. “Het feit dat het in het gezelschap van absurde denkbeelden verkeert, maakt het zelf niet absurd - op voorwaarde dat het model dat van Wenen is: een hoofdstad maar ook een deelstaat die volledig door een andere deelstaat wordt omringd en die de gemeenten die het heeft opgeslorpt in districten heeft getransformeerd.”