Vrouwen in de Brusselse regering: ‘We gaan erop achteruit’

43,8 procent van de verkozenen in het Brussels parlement zijn vrouwen. Toch gaat de representatie van vrouwen in de Brusselse regering erop achteruit. “Dit is niet te snappen.”

Vlak na de verkiezingen maakte BRUZZ reeds een analyse van het aantal vrouwelijke verkozenen in het Brussels parlement. VUB-politicologe Karen Celis vroeg zich toen al af of het hoge aantal vrouwelijke zetels zich zou vertalen in een evenredig aantal ministersposten: “Het zou heel pijnlijk zijn mocht dat niet het geval zijn”, zei ze toen.

Profetische woorden, want het aantal vrouwelijke ministers of staatssecretarissen is er niet op vooruitgegaan. We zakken van vier vrouwelijke verkozenen in de regering naar drie: één minister en twee staatssecretarissen.

Terwijl er in het regeerakkoord zwart op wit staat geschreven: ‘De Regering waarborgt een gelijke vertegenwoordiging van vrouwen en mannen in alle besluitvormingsorganen in Brussel.’ In het regeerakkoord is er wel voor aandacht voor de positie van vrouwen in Brussel en beleid dat erop gericht is om hun positie te verbeteren.

Macht, macht, macht

“Het valt niet te snappen waarom de pariteit op de lijsten niet wordt doorgetrokken naar de reële machtsposities,” zegt Celis, “Het is opvallend dat wanneer er een klein aantal posten worden verdeeld, er allerlei machtsoverwegingen in het spel komen en genderevenwicht op het achterplan komt te staan.”

"Een goed voorbeeld daarvan is de keuze van Open VLD om Sven Gatz naar voren te schuiven voor de ministerspost, ook al had ook Els Ampe heel duidelijk gemaakt dat ze haar hoge aantal voorkeursstemmen wou verzilveren."

Autonomie

Niet alleen zijn vrouwen ondervertegenwoordigd in de regering, maar er is net als vorige keer slechts één vrouw die minister wordt (Elke Van Den Brandt, Groen), op een totaal van vijf ministers. De andere twee (Nawal Ben Hammoud, PS en Barbara Trachte, Ecolo) krijgen een positie als staatssecretaris, in de vorige regering waren dat er drie.

“Dat onderscheid is niet onbelangrijk,” zegt Celis. “Het autonome handelen voor staatssecretarissen ligt een stuk moeilijker, ze worden zelfs minder betaald.”

Ook het soort bevoegdheden speelt mee. Volgens Celis is het traditioneel zo dat mannen zogenaamde ‘harde’ bevoegdheden toegeschoven krijgen: “Het is een lichtpuntje dat Elke Van Den Brandt een pakket zoals Mobiliteit en Openbare Werken krijgt.”

"Daar staat dan tegenover dat Ben Hamou een in principe zeer belangrijke bevoegdheid van gelijke kansen krijgt, maar dat deze positie politiek nog veel te weinig gewicht heeft." Op de valreep kwam er wel nog huisvesting als bevoegdheid bij.

Etnisch-culturele diversiteit

Qua diversiteit ziet Celis wel vooruitgang: “Al zijn het de vrouwen die diversiteit moeten dragen.” De enige regeringsleden met een migratieachtergrond zijn de twee vrouwelijke staatssecretarissen. “Het is ook een nogal typische keuze dat het een vrouw uit een etnische minderheid is die gelijke kansen krijgt, of je dat zelf positief vindt of niet.”

Nawal Ben Hamou heeft een Marokkaanse vader en een Turkse moeder. Met Barbara Trachte (Ecolo) krijgt Brussel haar eerste regeringslid met een Sub-Saharaanse achtergrond, een unicum voor het gewest. Trachte is geboren en getogen in Schaarbeek en heeft een Rwandese moeder.