Restaurant: Dorcia

De Kasteleinwijk doorkruisen op zoek naar een eetgelegenheid heeft wat van een wandeling met hetzelfde doel door de Korte Beenhouwersstraat temidden van de ontelbare stapels zeevruchten op bergen van ijs. "Welke zaak zou ik kiezen?", vraagt de verstomd staande toerist zich af. "Hoe zal ik er een kiezen?", vroeg ik me af.

Deze vrijdagmiddag belandde ik in Dorcia. Het decor trok me aan, in het bijzonder de door Philippe Starck ontworpen Louis Ghost- en Mademoiselle-stoelen, de zwart-witmuurtegels en de verlichting. Ik heb een zwak voor kleurrijk, speels design en de kaart - kort en seizoensgebonden - oogde erg aantrekkelijk. De gerechten van die dag waren onder meer rundercarpaccio met pickles (15 euro), krokante croustillants van kalfszwezeriken met bearnaisesaus (16 euro), casareccia-pasta met salsiccia (Siciliaanse worst) (15 euro), een vol-au-vent van 'gevogelteoesters' met frietjes (17 euro), en pens van kabeljauw en puree met truffelolie (21 euro).

Wij kozen voor kaaskroketten met truffels als voorgerecht, en voor de kabeljauw en de vol-au-vent als hoofdgerecht. We waren helemaal alleen in de eetzaal, maar na een tijdje arriveerden onze voorgerechten: drie kleine kroketjes en enkele blaadjes salade met truffelolie, die bijzonder lekker waren. Daarna was het een eeuwigheid wachten - helemaal alleen en zonder muziek op de achtergrond - op de hoofdgerechten. Voor mij was dat een klein stoofpotje (een wat onaangename verrassing, aangezien ik wel had uitgezien naar het bladerdeegkoekje van een echte vol-au-vent) met drie 'oesters' van een kalkoen of een soortgelijk groot beest, die zwommen in een romige saus. Ietwat te gaar en wat flauwtjes van smaak, maar mooi gepresenteerd. De frietjes - vers maar een beetje zacht - werden mooi opgediend in een frietzakvorm. De kabeljauw was verfijnder, met een verrukkelijke puree met truffelolie en sesamzaadjes, maar bleek ook wat te gaar. Mijn disgenoot bedacht zich dat de chef wellicht een perfectionist was die eraan hield alles perfect te presenteren en daardoor de gerechten iets te lang in de keuken liet staan. Perfect is, zoals altijd, de vijand van goed...