Restaurant: La Paix

Na die biefstuk van vorige week kregen we er maar niet genoeg van en besloten we onze tanden te zetten in een lekker stukje varkensvlees. Geen taaie, uitgedroogde koteletten, maar varkensvlees dat men aan het hoogste bezoek mag voorschotelen.

Wat velen verkeerdelijk als slachtafval zouden beschouwen, kan echter nog verwerkt worden tot een heuse lekkernij. Dat bewijst de jonge chef David Martin, die een tweetal jaren geleden het restaurant La Paix tegenover de slachthuizen overnam van zijn schoonouders Roland en Jeannine Obbiet. Hoewel Martin een Fransman is, heeft hij tijdens zijn gedegen opleiding duidelijk de nodige voorliefde voor onze streekproducten opgedaan. Hij haalt zijn neus niet op voor pensen en varkenspoten, maar geeft er integendeel een cachet aan waar menige oester jaloers op zou zijn. Dit leverde hem een jaar geleden de prijs van de Broederschap van Sint-Antonius op, die hem wilde bekronen voor zijn varkensvleesbereidingen.

Uiteraard staan op de kaart ook heel wat andere vleessoorten en zelfs een paar visgerechten, al blijven steaks, filet purs en chateaubriands wel de meest bestelde gerechten - denk maar aan de oude tijd toen de patron ieder jaar schoon vrouwvlees getooid met lintjes en kroontjes uitnodigde voor een biefstukje. Wij kozen echter voor enkele specialiteiten die Martin vorig jaar de prijs opleverden. Zo kozen we als voorgerecht voor een warm stukje Baskische zwarte pens in een jasje van toast, in contrast met een koud stukje preskop (16 euro) - een ware delicatesse die weliswaar nogal vet is maar heerlijk wegsmelt in de mond. Een alternatief dat we ook absoluut kunnen aanbevelen is het krokantje met Baskische varkenspoot en mosterd (16 euro). Laat de naam u zeker niet afschrikken; u krijgt geen gehoefde ledematen op uw bord maar iets dat meer weg heeft van een half kroketje. Als hoofdgerecht kozen we voor een eveneens in onbruik geraakte lekkernij: Belgische varkenswangetjes, gestoofd met fijne groentjes, Argan-olie, Colonnata-spek en truffels uit Carpentras (25,50 euro).

Wie het echter niet zo voor varkensvlees heeft, kan uiteraard ook iets anders kiezen: kalfsniertjes in een mosterdsausje bijvoorbeeld (20 euro), een vers bereide filet americain (20 euro) of een kip 'pattes noires' uit Les Landes (24 euro). U kunt nadien ook nog een lekker nagerecht kiezen, zoals bijvoorbeeld een flan (6 euro) of - nog een specialiteit van het huis - krokant verloren brood met bourbonvanille en appelcompote (8 euro). Als u honger hebt tenminste, en tijd - want hoewel iedereen voortdurend druk in de weer is, bent u hier tijdens piekmomenten niet op een uurtje buiten. Maar vervelend wordt het nooit, in deze pas vernieuwde ruimte waar men nu vanuit de zaal recht in de keuken kan kijken, en waar het (Nederlandstalige) personeel elkaar bestellingen toeschreeuwt over alles heen. Het doet wat denken aan de Parijse brasseries, met hun zwierige obers en opeengepakte tafeltjes. Maar net als in Parijs is het er vaak vechten voor een tafeltje. Op voorhand reserveren is dus geboden.