Afwerking AfricaMuseum laat op zich wachten

Ook al lokt het in december heropende Africamuseum opvallend veel bezoekers, tegelijk weerklinken bij die bezoekers hier en daar frustraties om mankementen, kwam onze redactie ter ore. BRUZZ ging poolshoogte nemen: mensen met een beperking die niet vlot binnen geraken, geen parkverlichting en een tunnelvloer die vuil inkleurt en afbladdert.

Ook De Standaard berichtte deze week over kinderziektes de gebruiksvriendelijkheid van het museum parten spelen. Bezoekers hebben eerst en vooral kritiek over hoofdtelefoons, VR-brillen en beeldschermen die het niet doen. Bruno Verbergt, operationeel directeur publiekgerichte diensten van het AfricaMuseum, relativeert de technische stoornissen als ‘kinderziektes eigen aan de eerste maanden’.

De draadloze hoofdtelefoons die particuliere wandelingen mogelijk maken langs kasten en opstellingen, waar dan plots geluid te horen is, blijken niet beschikbaar. Het inderhaast voorziene alternatief laat soms te wensen over.

“Bij de levering vertoonden de hightech koptelefoons tekortkomingen door onstabiele batterijen,” aldus Verbergt. “We willen geen risico’s nemen in gebruik, en hebben daarom inmiddels eenvoudige, vaste hoofdtelefoons geïnstalleerd. Iedereen ziet wel dat deze goedkope exemplaren niet bij het designconcept horen. We wachten op de betere apparatuur tegen eind maart of later. We kunnen niet zomaar snel bij Mediamarkt passeren; aankopen bij federale instellingen hebben lange budgetprocedures.”

Ook werken enkele beeldschermen niet, zoals bijvoorbeeld in de Introductiegalerie. Al bij al een beperkt aantal op een totaal van 160 beeldschermen. Wekelijks wordt een controle uitgevoerd op de mankementen.

Een andere kritiek gaat over lege kasten of schuiven, zoals in de Taxolab met een selectie uit de zoölogische collectie, die nog niet zijn ingevuld. In de zaal landschappen en biodiversiteit zijn enkele schuiven inderdaad niet gevuld. Verder staan kasten leeg in de zaal Rijkdommen.

“We krijgen zowel kritiek dat de zalen te vol staan, als dat er te weinig staat. Andere vinden wat leegte een verademing,” schimpt Verbergt de situatie af.

Vervolgens wordt gemopperd dat de leesbaarheid van enkele paneelteksten niet denderend is. Witte letters op een lichtgroene achtergrond, doen het inderdaad niet. “We zullen her en der nieuwe panelen maken, want die teksten werden goedgekeurd op computerbeelden, en gedrukt blijkt dit dus iets anders te geven,” geeft Verbergt toe.

Dat de ontwerpers hun visie opdrongen bleek ook tot menige discussie te hebben geleid. “Panelen of beeldschermkasten staken soms gevaarlijk uit voor de bezoeker, dat moest anders, maar werd niet altijd in dank aanvaard,” getuigt curator Gonda Geets van de afdeling Rijkdommen, die nog in opbouw is. “We wilden niet wachten tot de zaal volledig gevuld was om ze al te openen, dit was een bewuste keuze.”

Geitje in de arm

Losstaande dieren in die zalen zijn ook een keuze, die voor kleine nadelen kan zorgen. “Kinderen durven al eens rond te lopen met een geitje in de arm,” geeft een veiligheidsagent te kennen. Maar met zeven museumbewakers, waarvan zes in de zalen, en 150 camera’s die de boel in het oog houden, blijft alles relatief goed onder controle.

Ook de shop, uitgebaat door dezelfde exploitant van de museumwinkel van het MAS, blijkt grondig bewaakt. Daar zijn geen klachten. “In de kerstvakantie verliep alles wat chaotischer, door de vele ouders met kinderen die vrijuit rondliepen. Nu er scholen en groepen komen, is alles overzichtelijker voor de bewaking,” aldus nog een bewaker.

Toegang niet rolstoelvriendelijk

Een gebrek aan parking rond en bij het AfricaMuseum is het volgde dat opvalt. De bezoeker wordt geacht het openbaar vervoer te nemen: je doet er echter één uur over, met twee trams van aan het Zuidstation. Dus wordt het voor bezoekers aanmodderen om in het park en de ruime omgeving de auto te kunnen achterlaten. Zeker voor mensen met een beperking is dat een hele klus. Er werd parkeerplaats voorzien langsheen de Leuvensesteenweg, langsheen het oudste gebouw. De afstand tot aan de ingang van het museum is echter snel 200 meter, af te leggen over plakkerige dolomiet en met enkele hellingen, een heel ommetje rond.

Het is dan gemakkelijker, veiliger en properder te parkeren in het park zelf (ingang parking) – echter zonder voorbehouden parkeerplaatsen voor auto’s met een ‘gehandicaptenschijf’. Dan is de te overbruggen afstand 100 meter tot de voordeur.

Maar ook dat parcours heeft hindernissen. Alexander Vrijdags, bioloog verbonden aan de KU Leuven en de Nationale Plantentuin, ervaart het wekelijks met zijn rolstoel: “Ik moet op de toegangswegel wachten bij een greppel in kasseistenen, tot iemand passeert die me erover kan helpen met mijn rolstoel. Alleen waag ik me niet aan dit manoeuvre. Waarom geen vlotte toegangsweg voor rolstoelgebruikers?”

Binnen in het museum zijn wel alle voorzieningen getroffen voor mensen met beperkte mobiliteit en aan een makkelijk buitenpad voor rolstoelgebruikers is wel ‘gedacht’ in het masterplan dat het architectenbureau Stéphane Beel voorstelde.

“Het blijft wachten op de Regie der Gebouwen die bevoegd is voor het park,” stelt Maarten Baeye, projectarchitect bij Beel. “Zelf zijn we niet gelukkig dat er geen avondverlichting is voor mensen die uit het museumrestaurant komen. Ook een pad voor mensen met een beperking werd in ons masterplan voorzien, van aan het Koloniënpaleis tot de nieuwe inkom. Een aanlegopdracht is door de Regie der Gebouwen nog niet gegeven.”

Gietvloer verkleurt

Ook vertoont de lange tunnelverbinding tussen het nieuwe onthaalpaviljoen (met ticketbalie, vestiaire, toiletten, shop en cafetaria) en het oorspronkelijke Congo-museum reeds talloze verkleuringen. De witte gietvloer zuigt vocht uit de zandbodem op, waardoor bruine strepen en vlekken opduiken die een zeer vuil effect afstralen.

De nefaste bijwerking is zelfs van die aard, dat na enkele weken stukken vloer afbladderen, met putjes tot gevolg. “Bij de oplevering van het gebouw in februari 2018 was dit mankement niet aan de orde. Er moet zeker iets aan gedaan worden, dit probleem kan zo niet blijven,” aldus nog architect Baeye. “We zijn er niet gelukkig mee.”

De Regie der Gebouwen was dinsdag niet bereikbaar voor commentaar.