Als Lukaku mist, zijn Belgen en Marokkanen verenigd in ontgoocheling

Op het linkerscherm speelt Marokko tegen Canada, rechts is België tegen Kroatië te volgen. Wanneer Romelu Lukaku in de slotfase voor de Rode Duivels een wenkende kans mist, schreeuwt iedereen gelijktijdig zijn ontgoocheling uit. Aan het einde van een doldwaze namiddag, valt er toch iets te vieren: de kwalificatie van Marokko voor de tweede ronde.

In een nieuw café op de Anspachlaan troepen kort voor vieren een veertigtal mensen samen. Het café is zo vol dat niet iedereen naar binnen kan. Een groepje van ongeveer twintig mensen kijkt buiten mee door de ramen. Bij sommigen is de blik gericht op het rechterscherm, de ogen van anderen zijn totaal gefocust op het linkerscherm. Rechts: België tegen Kroatië. Links neemt Marokko het op tegen Canada. De belangen zijn groot, net als het ongeduld. In die koortsachtige sfeer valt vooral het geluid van de commentatoren op. Hier zitten ook duidelijk fans van Sporza.

Hamid achter de bar denkt dat de helft van de aanwezigen Marokkaanse supporters zijn, de rest neemt het op voor België. Lies schudt gedecideerd van nee: Marokko is in de meerderheid. Dat is ook te zien aan de richting van de hoofden die naar de twee verschillende schermen kijken.

De bar op Anspachlaan 178 heeft nog geen naam, het kersverse benefietcafé van Growfunding gaat voor het eerst open. Wie vanavond bij deze club wil horen, eet durum van verderop uit de straat en drinkt Zinnebir of muntthee.

De opbrengst van die drankjes gaat naar de theatervoorstelling van Hamid, Hassan, Rachid en Omar die met hun voorstelling 'World Cup of Shame' het leed van de arbeidsmigrant dichterbij brengen. Want terwijl het WK voetbal in Qatar overschaduwd wordt door verhalen van moderne slavernij, vechten ook in ons land arbeiders zonder papieren voor betere werkomstandigheden.

"Voilà," klinkt het als de Rode Duivels oprukken naar het strafschopgebied van de Kroaten. "Ja, kom maarrr!" en "pass la balle", aan de andere kant van de bar, wisselen elkaar af. Kevin De Bruyne kijkt wanhopig de camera in nadat hij ten val is gekomen. Een man aan de bar die een Marokkaanse vlag rond zijn schouders heeft gedrapeerd, schudt zijn hoofd.

Of hij niet naar het verkeerde scherm kijkt? "Marokko gaat toch wel winnen. En ik steun België ook."

In de hoek van de Marokkaanse vlaggen klinken de geluiden steeds luider. "Wahed, dzjoezj, tleta. Canada is vertrokken!"

In de loop van de tweede helft trekken alle ogen naar het scherm waar België speelt. Als Lukaku en, in de slotfase ook Eden Hazard het veld opkomen, trekken de blikken in de richting van het scherm waar de Rode Duivels alles op alles zetten voor een verlossend doelpunt.

In de 90ste minuut lijkt dat er alsnog te komen, maar Lukaku krijgt de bal verkeerd op het lichaam. Het gejuich klinkt al, maar niet iedereen heeft het goed gezien. Enkele seconden later zijn de vloeken en de scheldwoorden ver buiten het café te horen.

Vier minuten blesseretijd nog, dan is het WK voor de Rode Duivels voorbij. Ongeloof maakt plaats voor teleurstelling.

Aan de andere kant van het café bezegeld het einde van de wedstrijd de score van 2-0 voor Marokko. De stem van de wedstrijdpresentator maakt plaats voor dansbare muziek, maar de kijkers stormen al naar buiten. Om hun schouders wappert de rode vlag met de groene ster. Het gloednieuwe café is binnen een paar minuten leeg, Marokko-fans triomferen in de stad. De toeterende auto's zijn nog tot laat in de straten te horen.