Anne Weis maakt hennep textielproducten, plantaardig geverfd

Er zijn nog ambachtsluid. Eén van hen is Anne Weis. Ze maakt kledij en andere textielproducten van hennep en kleurt die met plantaardige verven. In 2009 leidde dat tot het Brusselse merk An’tchi. Weis: “Japanners zien mensen met een bijzondere artisanale vaardigheid als een ‘Schat van de Natie’. Da’s een mooi beeld. Toch?”

Anne Weis is in Brussel geboren. Na enkele jaren in Wezembeek-Oppem, Grez-Doiceau en Overijse, verhuisde ze in 1986 naar Watermaal-Bosvoorde. Weis had een grootmoeder die vaak naaide. Als klein meisje volgde ze het gebeuren met eindeloze interesse. Op elfjarige leeftijd begon ze zelf te naaien. In 1979 ging ze naar India en raakte ze opnieuw begeesterd, deze keer door de Indische textielkunst met haar levendige kleuren. En in 2004 reisde ze naar Canada. “Ik zag er textiel die de inheemse bevolking had gemaakt van lange vezels uit boomschors. Ze maakten er regenbestendige mantels van, hoeden en manden, die ze verven met plantaardige producten. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Vanaf dan wist ik: dat is wat ik wil doen. Toen ik me in de plantaardige verven verdiepte, leerde ik ook wat de milieu-impact is van de vandaag gangbare, chemische manier van verven. Vorig jaar nog deed een videospot van Greenpeace de ronde. Die was huiveringwekkend: stervende rivieren in China, Indische arbeiders die hun gezondheid verliezen,...”

“Ik werk dikwijls met planten uit België en Brussel. Ik ga ernaar op zoek. In mijn kelder heb ik een grote voorraad: zakken vol planten. Die heb ik gedroogd, hier, in mijn huis. Maar voor mijn meest levendige kleuren gebruik ik toch plantaardige verfstoffen van elders: van een Canadese stichting, Maiwa genaamd. De zaakvoerster ervan geeft daarmee meer dan 300 personen in India werk: boeren, naaisters, verfsters,...”

“In 2008 creëerde ik An’tchi. Voor dat merk werk ik vooral met hennep. Reden is dat het zeer dicht bij de natuur staat, net als plantaardig verven. De hennepteelt vergt geen meststoffen. En geen pesticiden, dit in tegenstelling tot katoen. Die vergt 25 procent van de pesticiden, terwijl de teelt slechts 2,5 procent van de oppervlakte landbouwgrond inneemt. Bovendien heeft hennep zeer lange wortels. Zo voedt en verlucht ze de aarde, en heeft ze geen overdreven hoeveelheid water nodig.”

“Intussen bied ik met An’tchi kleine theemutsen aan, zakjes, geldbeugels, tassen voor laptops, kleren,... En poefs die ik vul met hennep. Zoals dit hier, met hennepstro erin. Je kan het gebruiken om te mediteren, in de salon, als kussentje voor de poezen, voor kinderen ook. Soms gebruik ik weefsels die bestaan uit hennep én een andere stof, zoals biozijde of biokatoen.”

Beste ambachtsvrouw
“In 2001 zocht ik al naar Belgische hennep. Maar ik vond er geen meer in ons land. Dat ergerde me wel. Uiteindelijk ben ik mijn hennep weefsels beginnen te kopen bij een mooie, kleine onderneming uit het zuiden van Frankrijk: La Cantate du Chanvre. In het begin verkochten ze vooral weefsels gemaakt met hennep uit China. Beetje bij beetje beginnen ze er ook zelf te telen, in Frankrijk. Want in West-Europa is de hennepteelt aan een remonte bezig. Een vzw die veel inspanningen heeft geleverd om hennep opnieuw hip te maken is Wervel, uit Elsene. Ik heb hier trouwens enkele van hun mensen over de vloer gehad. Ze stelden me voor om samen te werken. Maar uiteindelijk is het er niet van gekomen. Ze focussen vooral op bio-ecologisch bouwen en voeding. Ik ben voor hen, met mijn hennepmode, een geval apart.”

“Plantaardig verven, vergt enorm veel tijd. Er zijn enkele voorbehandelingen en daarna nog enkele verfbaden. Daarom werk ik vooral op bestelling. Niet voor kleine zaken, zoals geldbeugels. Maar voor kleren haast altijd. Ik heb klanten van allerlei slag. Brusselaars, vooral. Een deel van hen is gepassioneerd door de natuur. Dan zijn er nog mensen die vooral lokaal willen kopen. Een andere categorie zijn personen die behoorlijk veel geld hebben en het leuk vinden iets te kopen dat ambachtelijk is gemaakt. Ten slotte zijn er mijn mailings, met daarop producten die ik maakte. Bij sommige personen die zo’n mail ontvangen, raakt een product een gevoelige snaar, en dan kopen ze het. En dan ben ik nog aanwezig op exposities, kerstmarkten,... Vorig jaar nam ik trouwens deel aan salon ArtisanArt. Ik raakt er tot in de preselectie van de competitie ‘Beste ambachtsman/-vrouw van regio Brussel.’”

Weis woont in Watermaal-Bosvoorde, één van de minst verstedelijkte gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. “De wijk waar ik woon, is geprivilegieerd. Ik kan er planten plukken om verven van te maken. In de buurt is er het stadslandbouwproject ‘La ferme du Chant des Cailles’. Bij hen graast een kudde schapen. Van hun melk maken ze kaas, ter plaatse. En ze doen aan tuinbouw, zodat ik er mijn groenten kan kopen. ‘t Is magnifiek. Ik kan ook de bus nemen en in het centrum naar de cinema gaan, of naar een tentoonstelling. Of naar drogisterij Le Lion, die een goede naam heeft bij ambachtslui. Maar ik ben een atelierrat, en werk veel. Erg veel van Brussel profiteer ik dus niet (lacht).”