BDW Opinie : Langs de straat

Zoals er tegenwoordig wordt gescholden op internetfora en in het parlement... Zouden we niet eens een paar dagen van collectief zwijgen inlassen? Alle vuiligheid van de internetfora wegkieperen? Parlementsleden eens wat laten dwalen langs de straten?

door Anne Brumagne, hoofdredacteur van Brussel Deze Week

Laat mij u deze week een kort verhaal van op de straat vertellen, een verhaal vol gaten. Ik ken de naam van het hoofdpersonage niet. Het is een vrouw van vermoedelijk vooraan in de zeventig. Jarenlang heeft ze 's ochtends gebedeld op een afschuwelijk druk kruispunt ergens in Brussel.

Mevrouw X was al die jaren en elke morgen opnieuw de vriendelijkheid zelve. Omdat ze al zo lang op die plek stond, herkende ze meteen de automobilisten die haar af en toe iets gaven. Behalve een welgemeende begroeting gaf ze aan de mensen die haar wat toestopten, altijd een uitgebreide zegen van God. Heel veel contact heb ik nooit met haar gehad wanneer ik er voorbijreed - je kunt moeilijk de hele sliert auto's achter je ophouden om een babbeltje te slaan. Eén keer vroeg ze me of ik geen werk had voor haar dochter. Maar dat had ik niet.

De laatste maanden dat ze er was, was het haar duidelijk aan te zien dat ze het heel zwaar had. Ze leunde nog moeizamer op haar stok dan voorheen en ze was heel kortademig geworden. Dan vroeg ik weleens of ze niet naar de dokter moest, en dan kreeg ik een onduidelijk antwoord in haar rare Frans. En reed ik gewoon weer verder, want het licht was op groen gesprongen.

En toen was ze verdwenen. Was ze naar ergens terug? Of dood? Ik had geen idee. Haar plaats was ingenomen door een jongeman die met daklozenkrantjes leurde. En op de dagen voor Saint-Vé werd hij verdrongen door studenten met witte overjassen aan en bierpullen in de hand. Vorige week was de mevrouw er, na lange maanden, plots opnieuw. Ze laveerde nog veel moeizamer dan vroeger tussen de auto's door. Nee, ze was niet ergens terug naartoe geweest, maar had een hartaanval gehad. Twee zelfs, zei ze. En nu stond ze te bedelen om haar medicijnen te kunnen betalen. Toen sprong het licht op groen en reed ik weer verder.

's Avonds las ik in het blad Mo* dat ook mensen zonder wettig verblijf recht hebben op terugbetaling van dringende medische hulp door een OCMW. Heeft mevrouw X papieren? Geen idee. Zou ze weet hebben van die regeling? Weet niet. Komt ze ervoor in aanmerking? Zal haar nieuwe verblijf op het kruispunt tijdelijk zijn? Of gaat ze weer lange maanden van bedelen in de ochtendlijke kou tegemoet?

De wereld zoals hij is op de kruispunten in het Brusselse, ver weg van blogs en fora.