BDW Opinie: Miss Dakloos

We hebben er een nieuwe missverkiezing bij: Miss Dakloos! Er was ruime media-aandacht voor dat evenement, afgelopen weekend in Thurn & Taxis. Zelfs uit Frankrijk en Duitsland waren er naar verluidt cameraploegen afgezakt. En in de geschreven media lazen we hoe blij de winnares wel was. Sommige publicaties voegden daar nog aan toe dat de andere negen kandidates "zich ook winnaars voelden" - want ze kregen dan misschien geen jaar lang een gratis appartement, ook zij hadden kunnen genieten van een begeleidingstraject.

door Anne Brumagne, hoofdredacteur van Brussel Deze Week

Ik ben nooit een fan geweest van wat voor soort van missverkiezing ook, eerder integendeel. Dat mensen keuren op hun uiterlijk, en daar dan nog een sausje van 'innerlijke schoonheid' of 'intelligentie' aan toevoegen, ik moet het niet. Telkens als er zo'n miss in de zetel van een of andere talkshow, genre De laatste show, ploft, zit ik vol verbazing te kijken: heb je dan ineens iets te vertellen omdat je zo'n missverkiezing hebt gewonnen? Zo'n miss wordt dan een BV, verdient haar geld door op te draven bij de opening van winkels en denkt dat ze recht heeft op een eigen televisieprogramma. Ze wordt ingeschakeld om campagne te voeren voor het goede doel, omdat goede doelen tegenwoordig ook al niet meer zonder een bekende snoet kunnen, willen ze nog media-aandacht trekken. Of ze wordt meter van een of andere publieke 'strijd' - zelfs de monumenten en grootste dode Belgen laten we tegenwoordig een robbertje onder elkaar uitvechten, het liefst via televoting.

Aan de goede bedoelingen van de organisatoren van Miss Dakloos wil ik niet eens twijfelen. Ik wil zelfs hun gedachtegang volgen dat zo'n missverkiezing voor vrouwen die het moeilijk hebben gehad, een reden kan zijn om hun leven weer in handen te nemen. Maar het blijft allemaal superdelicaat. Op de website van de organisatoren leerden we dat de jury zich, behalve door "de uitdrukkelijke wens van de kandidates om het leven op straat te verlaten", ook liet leiden door de "innerlijke schoonheid en kracht" van de vrouwen. Wie is dan die jury die de pretentie heeft een ander te beoordelen op zijn "innerlijke schoonheid en kracht"? Op zijn 'uitdrukkelijke wens' om dit of dat te bereiken?

En wat drijft de media om er massaal aandacht aan te besteden? Ik durf te denken dat er enige sensatiezucht mee gemoeid is, want zo'n Miss Dakloos-verkiezing levert natuurlijk een lekker verhaal op. Tot er sleet op de formule komt en die daklozen ons eigenlijk niet meer zo interesseren...