BDW Opinie : Stilte

Maandagochtend, 6.30 uur. Op gewone dagen raast het ochtendverkeer rond dat uur voorbij het huis waar we wonen. Maar nu is het onwezenlijk stil, alsof het kerstdag is, of 11 november, of een andere feestdag. Het sneeuwt en er zijn nog maar weinig auto's die onze straat, waar nog niet is gestrooid, durven in te draaien. De auto's die wél rijden, doen dat tegen loopsnelheid, en rijden op een dempend bedje van sneeuw.

Als ik twee uur later de kinderen naar school heb gebracht en vlakbij op de bus sta te wachten, hoor ik voor het eerst sinds lang alleen de stemmen van de kinderen die op de speelplaats in de sneeuw aan het spelen zijn. Het verkeer blijft verrassend stil. Voor één keer is het geen zotte morgen. Ik moet zowaar aan mijn kindertijd denken.

Maar tussen halfzeven en halfnegen was er ook nog de radio. Die staat thuis gewoonlijk op Radio 1, maar even dacht ik dat er iemand per abuis aan de knop had gedraaid en op een vrije radio was terechtgekomen. Radio 1 maakt reclame voor het gloednieuwe broertje, MNM, dat sinds zes uur die ochtend in de ether is. Peter Van de Veire mag een promopraatje houden. Dat MNM nu eens een zender wordt zonder hoge drempels, voor iedereen, zegt hij. Waarna er een spervuur van MNM-jingles en -jangles losbreekt. Het mag de mensen dus andermaal niet te moeilijk worden gemaakt. Maar je mag ze wel met goed veel lawaai wegjagen.

Stilte, het wordt steeds meer een kostbaar goed. Op het openbaar vervoer mag iedereen zomaar gratis meeluisteren naar de dreunende bastonen van iPods die veel te luid staan. Chauffeurs en controleurs ondergaan vaak lijdzaam, om geen extra herrie te krijgen. In winkelstraten, als ik al de moed heb om ernaartoe te gaan, loop ik me soms af te vragen hoe de verkopers het uithouden, de hele dag met die verschrikkelijke muziek in de winkelruimte. Van muzak, achtergrondmuziek, kun je allang niet meer spreken, het lawaai overheerst alles. Dezer dagen krijgen de verkopers, die sukkels, er ook nog eens de stormloop van de koopjesjagers bij.

Aan de nieuwjaarstafel hadden we het over het gebrek aan omgangsregels als het over lawaai gaat. Nieuwe gewoonten, zoals dag in, dag uit met muziek op je oren lopen, vragen om nieuwe etiquetteregels: je stelt het geluid zo in dat anderen er niks van horen. En je wordt erop aangesproken als je je daar niet aan houdt.

Misschien kunnen we als BDW-redactie iedereen vooral een nieuw jaar met veel stilte toewensen?