Beeldspraak: vakantie, met de moni naar Maloja

Elke week verzint Michaël Bellon een nieuw onderschrift bij een oude persfoto. Deze week: kinderen vertrekken vanuit Schaarbeek in 1970 met de trein op vakantie naar Zwitserland.

Het is niet zeker of het gefotografeerde vertrek een vakantie met de Christelijke Mutualiteit naar Zwitserland betreft, maar het heeft er wel alle schijn van. Meer dan de helft van de kinderen draagt immers een ziekenfondsbrilletje. Dit was de tijd waarin de verzuiling leidde tot bijziendheid. Die bijziendheid maakte dan weer de aanschaf van zo’n goed­kope, ideologisch gecorrigeerde bril noodzakelijk, waardoor de zuil nog werd versterkt.

Inbegrepen in het CM-lidmaatschap was echter ook de korting op gezonde berglucht, waar je zeker in korte broek optimaal van kon profiteren. De neutraliteit van Zwitserland betekende toen nog dat dat land eigenlijk van iedereen was. Maloja, Melchtal en Fiesch waren gewoon Belgische enclaves, zoals Benidorm vandaag.

De reis ernaartoe stond garant voor indringende ervaringen waarvoor later de term Zwitsergevoel is uitgevonden. ’s Nachts wakker worden wanneer de trein halt houdt in Bazel. Begrijpen dat ‘moni’ de afkorting is van ‘monitor’ of ‘monitrice’, en erbij horen door dat coole woord volop te gebruiken. Echte dorst en echte eetlust krijgen tijdens wandelingen bergop in een landschap zo helgroen en -blauw als een kindertekening. Onverbrekelijke associaties leggen tussen felle zon en melkchocolade.

Voor de moni’s zal het misschien anders geweest zijn, maar voor deze kinderen was de reis met de ziekenkas geen invul­oefening van een op voorhand met Tripadvisor gepland reisschema. Zolang de enige vraag die kinderen stellen gaat over het eten dat ze die avond zullen krijgen, weet je dat al de rest hen overkomt.

Natuurlijk brengt dat gebrek aan controle ook onaangename verrassingen met zich mee. Pijn na de val van het opklapbed in de slaapcoupé. Ongeloof over het ellebogenwerk dat te pas kwam bij het bepalen van de pikorde in de slaapzaal. Ontzetting bij de vaststelling dat zure yoghurt ook telt als het dessert van de dag. Opstandigheid om de pedagogisch onderontwikkelde volwassenen. Eenzaamheid op de koude ondergekotste tegels van de wc’s.

Hoe kritisch de volwassen en eigenzinnig geworden reiziger soms ook staat tegenover georganiseerde vlieg- en busreizen, ergens blijft het verlangen sluimeren om zich zoals toen met de CM gewoon op sleeptouw te laten nemen. Het verklaart misschien mede de roep om de terugkeer van de nachttrein. Tot het zover is kan u dit weekend alvast allemaal samen met de trein naar Werchter.