Bernard Fisset zoekt zijn kicks over de hele wereld

Geen berg is te hoog, geen oceaan te groot voor Bernard Fisset (47). De Brusselaar heeft de toppen van de Kilimanjaro en Mont Blanc al getemd; de Indische Oceaan stak hij met een team van acht in een wereldrecordtijd over. Een man die leeft van opwellingen en die moeilijk ‘nee’ kan zeggen.

"Meer dan zesduizend kilometer lang is de Indische Oceaan: gruwelijk en onvoorspelbaar," vertelt Fisset, die de oceaan in 2009 met zijn team overstak. "De oversteek wordt niet vaak gedaan. Ik had het project op gang gebracht, maar door te weinig fondsen moest ik ermee stoppen. Een Engelsman nam contact met me op om er een wereldrecordpoging van te maken. Ik heb meteen toegehapt."

De achtkoppige crew werd als helden uitgezwaaid in Australië. Ze waren toen al geselecteerd uit 33 kandidaten en hadden allerhande stages en opleidingen achter de rug. Zo'n oversteek moet je nu eenmaal goed voorbereiden. 58 dagen later kwamen ze in Mauritius aan, maar na twee dagen moesten de zware opleidingen hun nut al bewijzen. "Ineens stak er een storm op en werd onze boot door een huizenhoge golf omgekeerd. Je komt dan in he water terecht en moet meteen reageren. We kregen de boot weer op zijn plaats en moesten snel beginnen te roeien zodat de boot niet nog eens werd omgekeerd. De storm duurde uiteindelijk 36 uur. Los daarvan liep de reis vrij vlot, voor zover 58 dagen op zee met alleen je armen als stuwkracht vlot kunnen verlopen."

Fisset kreeg het naast fysiek ook mentaal moeilijk. Als enige Franstalige op een boot vol Engelstaligen kun je je af en toe alleen voelen. "Ik kan me wel uitdrukken in het Engels, maar niet genoeg om over abstracte zaken te praten. Niet genoeg om mijn gevoelens te uiten. Daardoor was ik wel wat geïsoleerd."

"We hebben toch iets neergezet. We hebben de wereldrecordtijd gebroken op die oversteek. Ik was ook de eerste Belg die het deed. Een mooie herinnering, die mij overigens ook een fikse duit heeft gekost. Terug thuis heb ik mijn auto moeten verkopen om mijn schulden af te betalen die ik had gemaakt met de reis."

Ontgoocheld sterven
Professioneel houdt Fisset zich bezig met kinesitherapie, osteopathie en voedingsleer. Telkens als hij de tijd vindt én zijn beurs het toelaat, trekt hij op avontuur. "Veel mensen willen dingen doen, maar doen het niet. Waarom toch? Als je een droom hebt en het is haalbaar, waarom dan niet? Het is beter te sterven met ontgoochelingen dan met spijt. Dan zul je ten minste gedaan hebben wat je
wou doen."

De beklimming van de Mont Blanc of de Kilimanjaro, de oversteek van La Manche met een roeiboot, het Atlasgebergte door op een mountainbike, of 170 kilometer lopen in de Desert Cup: Fisset schuwt geen enkele inspanning of avontuur. "Naast het sportieve aspect vind ik het culturele ook heel belangrijk. Nadat ik met mijn zoon de Kilimanjaro had beklommen, zijn we nog een reservaat in getrokken, waar we de lokale bevolking hebben ontmoet. Toen we in Bolivia de Parinacota gingen beklimmen, hebben we geacclimatiseerd aan het Titicacameer. De sport is een middel, geen doel. Als we die top niet halen, dan is dat het einde van de wereld niet. We willen dingen beleven. Beklimmingen waar buiten de klim zelf niets te beleven valt, doe ik niet. Ik heb altijd een gids bij me en ik ben het met hen eens: het belangrijkste is terugkeren."

Dankzij een loopwedstrijd in Afrika ontdekte de Brusselaar een stam Bosjesmannen. Hij keerde vorig jaar terug en trok de savanne in om even bij hen te wonen. "Zij leven nog heel traditioneel, ze moeten plukken en jagen om te overleven. We gingen twee keer per dag jagen. Vijftien dagen heb ik samen met mijn zoon bij hen verbleven, samen met een tolk. Het was een ongelooflijke ervaring op menselijk vlak. De sport is leuk, maar ik doe het toch vooral om dit soort ervaringen op te doen."

Nooit overdrijven
Fisset vraagt veel van zijn lichaam. Zijn sportieve avonturen vergen een goede conditie, die hij opbouwt door elke week allerhande sporten te beoefenen. Overdrijven doet hij niet. "Hoe beter je voorbereid bent, hoe minder je afziet en hoe meer je ervan profiteert. Ik verzorg me goed, ik luister naar mijn lichaam. Mijn werk helpt me daar ook bij: nooit overdrijven."

"Dankzij mijn werk begeleid ik ook elk jaar een tweetal sportieve raids. Daar zie ik mensen soms overdreven risico's nemen door de competitiedrang. Het maakt mij voorzichtiger."

De Brusselaar heeft nog heel wat waar te maken dromen. Hij moet daarvoor wel rekening houden met beschikbare tijd, beschikbaar geld en... zijn vrouw. "Binnen afzienbare tijd zou ik graag Madagaskar doorkruisen met de fiets. Dat is niet zo zwaar en ik zou graag mijn vrouw meenemen. Ook een trekking met ski's door de Franse Alpen en de westkust van Corsica met de kajak ontdekken staan op mijn verlanglijstje. En voor de rest... ik zie wel wat er nog komt. Ik leef van opwellingen. Mijn mooiste avontuur? Dat moet nog komen, daar ben ik van overtuigd. Het zou toch spijtig zijn als het mooiste al voorbij is."