Bervoetswijk: 'Fijn gevoel dat het hier voor iedereen nieuw is'

“Ik woon in de Bervoetswijk,” kunnen Ann Depoorter, Werner Van Der Straten en Maurizio Barberio zeggen. Zij wonen sinds kort in een van de 239 woningen die de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij voor Brussel (Gomb) er de voorbije jaren uit de grond stampte.

D e splinternieuwe woningen liggen op een perceel van twee hectare op de hoek van de Marguerite Bervoetsstraat en de Schaatsstraat. Het terrein ligt op een boogscheut van de Audi-fabriek én op wandel­afstand van de Van Volxemlaan: het vormt het overgangsgebied tussen het industriële laag-Vorst en het fraaie hoog-Vorst.

Het woord overgangsgebied was tot een paar jaar terug wel heel toepasselijk. De Schaatsstraat en de Bervoetsstraat waren verlaten, door onkruid overwoekerd no man's land vol loodsen - een plek waar enkel verdwaalde wandelaars te zien waren. Maar sinds deze zomer kun je vanuit de stoffige Bervoets- en Schaatsstraat zowaar een échte woonstraat in rijden, vernoemd naar de fabuleuze Toots Thielemans.

Ook op een zonnige zaterdag zijn hier drilboren te horen. Een werkman gebaart dat ik midden op straat kan parkeren. Niet echt een reguliere parkeerplaats, maar de straat is nog een halve werf waar nog niet echt regels gelden. Toch komt de wijk stilaan tot leven. De eerste bewoners hebben al hun intrek genomen in hun nieuwe stulpje.

Rust
Ann en haar vriend Werner hebben net hun intrek genomen in hun appartement. Ze wonen op de derde verdieping in een tweekamerappartement. Op hun terras kijken ze uit over de Toots Thielemansstraat. Ook Maurizio is hier net met zijn vriend komen wonen. "'t Is hier rustig, hé," merken ze alle drie op.

Ann woonde de voorbije twaalf jaar in Sint-Gillis. Meteen toen ze daar begon te huren, schreef ze zich in op de wachtlijst van de Gomb. "Ik woonde er graag en dacht niet meteen aan verhuizen, tot ik dit appartement kon kopen."

Maurizio woonde in de Vijfhoek. "In het centrum wonen is natuurlijk levendiger, maar om 's avonds in te dommelen is het hier een stuk aangenamer. Ik kon ook kiezen voor een appartement aan het Baraplein in Anderlecht, maar ik heb toch gekozen voor de rust."

Werner had voor hij hier kwam wonen geen al te positief beeld van Brussel. "Ik zag het als een bureaucratisch getto met overal beton en weinig groen. Ik kon Antwerpen veel beter appreciëren, maar nu ik hier woon, zie ik toch ook veel overeenkomsten. Het is niet overal zo druk en hectisch. Hier in de wijk heb ik zelfs een beetje het gevoel buiten de stad te wonen. De tuintjes, de pleintjes en ook het uitzicht op ons terras over het Park van Vorst en het Dudenpark: het geeft je echt een gevoel van ruimte."

Nieuw voor iedereen
In een nieuwe wijk komen wonen betekent natuurlijk ook dat heel de buurt van nul opgebouwd moet worden. "Het is wel een fijn gevoel dat het voor iedereen nieuw is. Er bestaan hier nog geen sociale netwerken. Het geeft een gevoel van solidariteit om samen iets van de wijk te maken. En daardoor leg je vanzelf ook gemakkelijk contact," zegt Ann. "Winkeltjes heb je hier nog niet. We weten dat er ruimte ingetekend is voor handel en ateliers, maar we weten nog helemaal niet hoe die ingevuld zal raken. Het zou natuurlijk wel gemakkelijk zijn om een kruidenier of nachtwinkel in de buurt te hebben, want een supermarkt hebben we hier natuurlijk niet."

Met de parkeerplaatsen, een heikel punt in heel wat Brusselse wijken, worden in de Bervoetswijk niet al te veel problemen verwacht. Voor 239 woningen zijn 191 parkeerplaatsen ingecalculeerd in de drie ondergrondse garages. De al bestaande kinderopvang en scholen in de omgeving zouden moeten volstaan.

Op de openingsconferentie klaagde burgemeester Magda De Galan (PS) nog dat er geen directe verbinding met het openbaar vervoer naar het centrum is. Maurizio relativeert dat: "Uiteindelijk valt het wel mee. Je moet misschien overstappen, maar in een halfuur sta je in het centrum."

Duurzame wijk
De Gomb gaat er prat op dat Bervoets een duurzame wijk is. Alle gebouwen kregen groendaken om het regenwater op te vangen en door te sluizen naar de ondergrondse reservoirs. De woningen zijn met driedubbel glas voorbeeldig geïso­leerd, en ook de verwarming is energiezuinig. "We hebben tot nog toe maar zelden moeten stoken en de temperatuur is echt aangenaam," merken Werner en Ann tevreden op. Maurizio is iets minder gelukkig. "In mijn appartement zijn toch al wat gebreken komen bovendrijven. Zo kwam er langs het dak al water binnengesijpeld, met een week later schimmels tot gevolg, en ook mijn verwarming doet het nog niet. Hopelijk is dat allemaal snel opgelost."

Ook is het nog even uitkijken, waarschuwt Ann, als je de wijk in en uit wandelt. "De Schaatsstraat is nog een echte sluipweg waar automobilisten nog niet gewoon zijn voetgangers te kruisen. Daar moet dringend een voetpad komen. Dan zullen autobestuurders snel merken dat dit een woonwijk is."