Brussel heeft vier nieuwe platenwinkels in evenveel maanden

De stad verwelkomt een nieuwe generatie platenboeren. Stuk voor stuk zweren ze bij de vinylplaat, maar zelfs nu die opnieuw in trek is, blijft een winkel openen een dubbeltje op zijn kant.

De laatste jaren leken platenwinkels met uitsterven bedreigd in Brussel, maar de stad krijgt er nu plots vier nieuwe bij in evenveel maanden tijd. Eind mei opende Taille 33 de deuren vlak bij het Flageyplein. In juni volgde Dust Dealers in Sint-Gillis. Ondertussen is er met Crevette Records ook een nieuw adres in de Marollen en deze week opent met Balades Sonores nog een nieuwe muziekwinkel rechtover concertzaal Botanique.

De vier winkels hebben elk een verschillend muziekprofiel. Bij Taille 33, dat al een voorgeschiedenis heeft in Louvain-la-Neuve, draait alles om rock en aanverwante genres. Dust Dealers doet enkel in soul en jazz. Bij Crevette ligt de focus op techno en electro. Balades Sonores wil vooral plaatselijke, beginnende groepen in de kijker zetten zoals het moederhuis in Parijs dat al enkele jaren doet.

Tegelijk is er een belangrijke rode draad: overal ligt de nadruk op vinyl. Die muziekdrager kent al enkele jaren een herwaardering, terwijl de cd-verkoop verder afkalft door de populariteit van downloaden en streamen, het afspelen van muziek via het internet. De keuze voor vinyl is volgens de nieuwe platenboeren echter niet ingegeven door opportunisme. Voor hen is dat vanzelfsprekend. Echte muziekfanaten en –verzamelaars hebben vinyl nooit opgegeven, klinkt het.

“Ik heb het nooit gehad voor de cd,” zegt Gian van Taille 33. “In de auto is het handig, maar voor de rest… Mensen hebben nu door dat het niet meer is dan wat digitale bestanden. Ze hebben de cd rond gemaakt om vinyl te imiteren, maar het is belachelijk. C’est une arnaque. Pas op, ik gebruik ook Spotify om dingen te leren kennen. Maar als je echt wil luisteren naar een plaat gaat er niets boven analoge technologie zoals vinyl.”

Volgens de liefhebbers kan niets tippen aan de geluidskwaliteit van vinyl. Daarnaast speelt ook het fysieke aspect een belangrijke rol. “Mensen hebben opnieuw zin om iets in handen te hebben,” zegt Julien van Dust Dealers. “Ze hebben 6.000 nummers op hun telefoon, maar luisteren er niet naar.”

Luxeproduct
De vraag naar vinyl stijgt dus, maar het zijn niet de mensen die nu op de hype springen die voor het zakencijfer zorgen. “Zij vinden hun gading waarschijnlijk eerder bij Fnac,” zegt Pim van Crevette. “90 procent van ons cliënteel is altijd met vinyl bezig geweest.”
“Het zijn de verzamelaars die de winkel doen leven,” bevestigt Gian van Taille 33.

De muziekwinkels zien dus geen groot voordeel in de huidige vinylhype. Eerder het tegendeel zelfs, want de prijzen zijn enorm gestegen. Dat komt omdat er niet genoeg ateliers zijn waar nieuwe platen kunnen worden gemaakt. Maar ook omdat de grote platenfirma’s geld ruiken. Nieuwe lp’s zijn zo een luxeproduct geworden.

“Sinds ik drie jaar geleden begon, is de aankoopprijs verdubbeld of zelfs verdrievoudigd,” vertelt Gian. “Een nieuwe editie van The Wall van Pink Floyd kost mij in aankoop al meer dan twintig euro. Dat is niet logisch want dat wordt geperst op duizenden exemplaren en kost dus maar twee of drie euro in productie. Eigenlijk is dat diefstal. Ik moet dan nog btw aanrekenen. Winst maken zit er dus niet in, want anders ben ik veel te duur in vergelijking met Fnac of Mediamarkt. We verdienen enkel aan tweedehands.”

Ook bij Antoine van Balades Sonores is te horen dat het een constante strijd is om het aanbod betaalbaar te houden. De echte verzamelaars zijn echter niet geïnteresseerd in heruitgaven, klinkt het bij Dust Dealers. Zij willen originelen. Hoe ouder, hoe beter. “De plaat en de hoes vertonen dan wat gebreken, maar dat is net de charme,” zegt Julien. “Het is een mooi object vol geschiedenis.”

De plotse platenweelde wil dus niet zeggen dat muziekwinkels plots opnieuw lucratief zijn. De twintigers en dertigers die het erop wagen, doen dat dan ook bijna tegen beter weten in. Uit liefde voor de muziek.

“Niemand opent vandaag een platenwinkel in de hoop gouden zaken te doen,” zegt Julien van Dust Dealers. “Wie rijk wil worden, zoekt best een andere business. Of het leefbaar is, zal moeten blijken. Dit was één van de dingen die ik absoluut wilde doen in mijn leven. Ik geef het een jaar en als het niet loopt, zal ik stoppen. Als het wel aanslaat, zie ik het mezelf wel doen tot ik 70 jaar ben.” (Lacht)

“Het is een grote gok,” zegt Pim van Crevette. “Ik ben 24 en dit is mijn eerste echte job. Ik heb gedacht: ik ga mijn eigen werk creëren en van mijn hobby mijn beroep proberen te maken.”

Ontmoetingsplek
Om zich te onderscheiden van de grote ketens pakken de winkels uit met een een gespecialiseerd aanbod en kennis van zaken. “We hebben veel oudere platen en muziek die ik meebreng uit de Verenigde Staten die je hier moeilijk vindt,” zegt Julien van Dust Dealers. “Ik geloof ook dat mensen enkele euro’s extra willen betalen voor een plaat dan bij Fnac, als ze raad krijgen. Onze meerwaarde is dat we weten wat we verkopen.”

Omdat de nieuwe platenboeren beseffen dat ze het met alleen vinyl niet gaan redden, zetten ze ook in op andere activiteiten. “Zelfs nu het beter gaat, zijn er niet genoeg mensen die vinyl kopen om een winkel leefbaar te maken. Je moet een tweede activiteit hebben om het uit te houden,” zegt Gian, die in zijn winkel ook een tattooshop wil inrichten.

De winkels verkopen ook platenspelers en dj- of andere muziekaccessoires. Daarnaast zetten ze in op evenementen om volk te lokken en hun bekendheid te vergroten. Dat kan een dj-set zijn, maar evengoed een filmprojectie of een wijndegustatie. “We willen meer zijn dan een plek voor een verkoopstransactie,” zegt Julien van Dust Dealers, waar elke donderdag iets te beleven valt.

Het meest beproefde recept is de showcase, een kort gratis optreden van een beginnende groep. Elke zaterdag is er eentje bij Taille 33. “Een winkel openen doe je ook om mensen met elkaar in contact te brengen,” zegt Gian. “Louter kopen en verkopen, kan je tegenwoordig even goed op het internet, en daar doen we ook de grootste transacties. De meerwaarde van een winkel is dat mensen samen muziek kunnen ontdekken. Ze kunnen dan rustig hun eigen drankje meebrengen.”

Kleine concertjes zijn ook het handelsmerk van Balades Sonores, dat op dat vlak al een zekere naam maakte in Parijs. “Wij willen een steunpunt zijn voor lokale groepen en labels,” zegt Antoine. “Lokale bands promoten is ons ding. Zeker als die geen speelplek vinden, kunnen ze bij ons terecht. We willen vooral Belgische groepen een podium bieden, maar ook een brug slaan naar ons moederhuis in Parijs. Groepen van hier kunnen ginder optreden, en omgekeerd.”

Kenmerkend is ook de verblijfsruimte. De nieuwe winkels hebben vaak een zithoek, of zelfs een bar. “Als je vriend of vriendin niet geïnteresseerd is, kan die hier even zitten lezen of een koffie drinken,” zegt Pim van Crevette.

Geen concurrentie
Nog een opvallende parallel: de nieuwe winkels worden allemaal uitgebaat door mensen die al in de muziekwereld zitten. Pim van Crevette maakte bijvoorbeeld naam als dj en feestorganisator. Julien van Dust Dealers als beatmaker. Dat zorgt niet alleen voor bijkomende inkomsten, maar ook voor relaties die van pas komen. Zo gaat Crevette samenwerken met de nabijgelegen club Fuse, waar Pim eerder al feestjes organiseerde.

Tot slot zien de nieuwe platenboeren elkaar niet als concurrenten. “We kunnen elkaar alleen maar sterker maken,” zegt Pim. “Als ik bijvoorbeeld een vraag krijg over jazz, weet ik dat ik kan doorverwijzen naar Dust Dealers. Ik ben zelf met de winkel begonnen omdat ik vond dat het aanbod in Brussel te beperkt was. Ik denk dan ook dat er nog plaats is voor winkels die overlappend kunnen werken.”

“Er is geen sprake van concurrentie,” zegt ook Gian. “Integendeel. Hoe meer winkels, hoe meer klanten er komen. Een goeie platenwinkel trekt immers mensen uit heel het land en zelfs daarbuiten en wie naar Brussel komt voor een platenwinkel beperkt zich meestal niet tot één adres. Zelfs als er twee winkels hetzelfde genre zouden aanbieden, is het aanbod altijd anders. Elke vinylplaat is immers uniek.”