Brussel telt zijn verkeersborden

De Stad Brussel is er al mee begonnen, Anderlecht heeft het aangekondigd en het Gewest schrijft er een studieopdracht voor uit. De wegbeheerders weten nauwelijks hoeveel verkeersborden er staan, en daarom gaan ze ze tellen. Het zijn er te veel, dat is zeker, maar om te kunnen schrappen moeten ze eerst inventariseren.

Enkele jaren geleden wees Touring Wegenhulp België met de vinger: er staan te veel borden, de automobilist ziet door de bomen het bos niet meer. Voor de zomer heeft federaal minister Renaat Landuyt (SP.A) aangekondigd dat hij paal en perk wil stellen aan de wildgroei van borden. Een wetsontwerp van Landuyt en enkele ministeriële besluiten liggen bij de Gewesten en de Raad van State voor advies nadat een werkgroep van advocaten, administratie en politie voorstellen heeft gedaan om het aantal borden te verminderen. Niet alleen het arsenaal aan borden waaruit de wegbeheerders kunnen kiezen, moet omlaag, ook het aantal borden in het straatbeeld. Dat kan door de verkeerswetgeving zo aan te passen dat de verkeersregels impliciet zijn, door met zoneborden te werken die voor een hele wijk gelden of door het dubbel gebruik van wegmarkeringen en verkeersborden te rationaliseren. Want vaak geven de wegmarkeringen al voldoende rechtszekerheid. De aanpassing van de verkeerswet geldt voor heel België, maar nu al is Brussel-stad bezig met de inventarisering van zijn verkeersborden. Een studiebureau gaat sinds enkele maanden langs in elke straat en noteert alle verkeersborden. Dat moet een mooie inventaris opleveren, waarna geschrapt of gerationaliseerd kan worden. Ook Anderlecht heeft een studie besteld en minister Pascal Smet (SP.A), bevoegd voor de vijftienduizend verkeersborden langs gewestwegen, is hetzelfde van plan. Knowhow De wirwar aan borden is historisch gegroeid, legt Eric Caelen van de cel Mobiliteit bij de Vereniging van Brusselse Gemeenten uit. "Vroeger was de politie bevoegd. Na de politiehervorming is die bevoegdheid overgeheveld naar de gemeenten, en daardoor is heel wat informatie verloren gegaan. Veel gemeenten weten niet meer waar de verkeersborden staan en hoeveel het er zijn." En er is meer. Bij de verkeerspolitie zaten goed opgeleide specialisten, bij de gemeenten is dat niet altijd zo. Volgens Caelen is er dus ook heel wat knowhow verdwenen. "We proberen daar met vormingssessies wat aan te doen, maar makkelijk is het niet. Verkeersregels zijn ingewikkeld. Het volstaat niet om je rijbewijs te hebben om de hele verkeerswet te doorgronden." Caelen ziet vaak flagrant overbodige signaliseringen. "Wat veel voorkomt, is een bord dat verplicht om rechtdoor te rijden en een tweede erboven dat links afslaan verbiedt. Dat tweede bord hoeft niet." Maar het kan ook erger. Caelen: "Klassiek is een weg onder een brug die wordt heraangelegd met een maximale hoogte van bijvoorbeeld 3,5 meter. Met de nieuwe asfaltlaag klopt die hoogte niet meer. Als het bord blijft staan, kan dat rampzalige gevolgen hebben." En dat is meteen de tweede reden voor de wildgroei aan borden. Heel wat gemeentebesturen zijn beducht voor gerechtelijke uitspraken waarbij ze verantwoordelijk worden gesteld. Om zich in te dekken tegen schadeclaims, zegt Caelen, worden extra borden gezet, maar dat gebeurt niet altijd even oordeelkundig, en vaak zijn ze overbodig. Minister Landuyt zou de nieuwe verkeerswet, die het aantal verkeersborden omlaag haalt, graag voor het einde van het jaar door regering en parlement geloodst hebben. Dan kan het wieden beginnen.