Buschauffeur Aziz krijgt gouden medaille voor 38-jarige carrière

De 59-jarige Abdelaziz Hajmhand, kortweg Aziz, heeft een gouden medaille in de Kroonorde gekregen. Die krijgt hij voor zijn 38-jarige carrière als buschauffeur bij de MIVB. “Ik had nooit gedacht dat het koningshuis aan mij zou denken. Het is een fantastisch gevoel,” kan Aziz het nauwelijks geloven.

Medailles in de Kroonorde worden in naam van het koningshuis uitgedeeld door het ministerie van Binnenlandse Zaken. Ze worden onder andere toegekend aan mensen met een lange staat van dienst in de publieke sector. En daar is Aziz er een van. Al 38 jaar lang werkt hij met de glimlach bij de MIVB, eerst als buschauffeur en nu als lid van het opleidingsteam.

“Ik leer vandaag de buschauffeurs in spe alle kneepjes van het vak, net zoals mijn voorgangers hun kennis aan mij hebben overgedragen. Het enige verschil met vroeger is dat je bij het ontbijt geen steak moet eten om genoeg kracht te hebben om aan je stuur te draaien. Het servostuur heeft daar gelukkig een einde aan gemaakt,” zegt hij al lachend.

Van Tanger tot Wilfried Martens

Aziz werd geboren in de droogte van Tanger in Marokko. Wanneer hij 9 jaar is, reist hij af naar België. Hij maakt hier kennis met sneeuw en vindt zijn vader terug. Die had als economisch migrant twee jaar eerder al de oversteek gemaakt naar ons land. “Ik herinner mij die eerste sneeuwvlokken op de stoep van de Camuselstraat alsof het gisteren was, net als het appartement waar mijn vader verbleef.”

Na een opleiding tot elektricien, meldt hij zich op 21-jarige leeftijd bij de MIVB. Daar krijgt Aziz een tijdelijk contract onder de neus geschoven als buschauffeur. Maar tijdelijk werd al snel definitief. De Marokkaanse Belg vergroeide met stelplaats Delta in Oudergem en bediende van daaruit verschillende lijnen. Hij reed in aantal kilometers zes keer rond de aarde en vervoerde meer dan 2,5 miljoen passagiers. Alvast eentje daarvan is hem bijgebleven.

“Op een dag zat oud-premier Wilfried Martens op mijn bus. Hij sloeg een praatje met mij en vroeg waar hij moest afstappen om aan de ULB te geraken. Ik vertelde hem dat we er al waren, en toen moest hij eens lachen. Op zo’n momenten besef je niet dat de eerste minister voor je staat. Op een bus is geen plaats voor rang of stand, dat maakt het allemaal zo mooi.”

Rijdend klankbord

Een job als buschauffeur heeft van Aziz tijdens zijn lange loopbaan een rijdend klankbord gemaakt. “Het is echt zot wat mensen allemaal met je delen, van de grootste vreugde tot het grootste verdriet. Dat maakte het ook zo speciaal. Er zijn mensen geweest die ik jarenlang elke ochtend heb afgezet aan hun werk. Bij het afstappen vroegen ze dan of ik er ’s avonds ook zou zijn. Sommigen namen na hun werk zelfs speciaal een andere bus om mij opnieuw te kunnen zien.”

Door de coronapandemie is de medaille van Aziz met de post opgestuurd. Maar misschien wordt er na de crisis wel een ontmoeting ingepland met koning Filip. “Dat zou leuk zijn. Ik vind dit in ieder geval al een enorme eer. Nooit had ik durven dromen dat het koningshuis aan mij zou denken. Het is een fantastisch gevoel.”