Charlotte (20): 'Honger naar mijn vrijheid'

Ze worstelen met hun beperkte vrijheid in coronatijden, beleven hun studententijd grotendeels achter hun computerscherm en worden op de koop toe vaak met de vinger gewezen. Maar hoe beleven studenten zelf het einde van dit horrorjaar 2020? Deze VUB-studenten interviewden hun lotgenoten.

Ik heb geen doelen meer door corona, geen vooruitzichten, elke dag is hetzelfde. Ik voel me nu niet ongelukkig, maar hoe lang hou ik het nog vol? Ik heb honger naar mijn vrijheid. Normaal ga ik om met mijn negatieve emoties door mij uit te leven in mijn hobby’s of tijd te spenderen met familie en vrienden, maar al die coping mechanisms vallen weg door de huidige maatregelen. En dan hebben we het nog niet over school gehad. Het is alsof corona in het onderwijs niet bestaat, het leven stopt, maar het onderwijs blijft aan een sneltempo draaien.

Wat ik vind van de aanpak van de regering? Ze focust zich enkel op de fysieke gezondheid van de bevolking, niet op de mentale. Zoveel mensen zitten erdoor, door het onderwijs en de verminderde sociale contacten. Eenzaamheid, depressies, huiselijk geweld en zelfmoordcijfers pieken. We zien grafiekjes van coronadoden, maar waar zijn de grafieken van mentale gezondheid? Corona is een gevecht tussen vrijheid en veiligheid, die twee gaan niet hand in hand. Je moet een keuze maken: ben ik liever vrij of ben ik liever veilig? Maar nu maakt het beleid de keuze in onze plaats door veiligheid voorop te zetten, waardoor de vrijheid heel zwaar verwaarloosd wordt.

De maatregelen op zich lijken ook allemaal heel willekeurig beslist, het is alsof de regering lotjetrek heeft gedaan. Daarnaast maken ze altijd regels met uitzonderingen: uitzonderingen voor min twaalfjarigen, uitzonderingen voor singles, en noem maar op. Die ongelijkheid zorgt voor enorm veel frustraties. Dat merk ik vooral op sociale media, die bol staat van de negativiteit. We leven in een competitieve samenleving, iedereen is tegen iedereen, niemand gunt de ander iets. We mogen ook niet klagen want "er is altijd wel iemand die het slechter heeft". De samenleving is een wedstrijd geworden: wie heeft het het slechtst? Corona haalt zo het slechtste in ons naar boven.

Iets positiefs aan corona? Meer tijd om na te denken over het leven en leren creatiever te zijn, we gaan wandelen, fietsen, kamperen en picknicken. We doen dingen die minder vanzelfsprekend zijn, maar wel een nieuwe wind doen waaien in ons leven. We zien opnieuw de waarde in van postkaartjes en videochatten, van dingen en mensen. Dat is mooi.

Febe De Troyer

Dit stuk werd geschreven door VUB-studenten van de derde bachelor voor het vak 'Journalistiek en Burgerschap'.