Chou de Bruxelles: Jos De Gruyter

Jos De Gruyter is een Brusselse kunstenaar die vooral begaan is met film en video. Hij heeft een film over de Brusselse gemeenschapscentra op stapel staan.

Eerste herinnering
Mijn vader was gitarist en gaf les aan het Conservatorium. Toen ik nog heel jong was, nam hij mij regelmatig mee naar de muziekwinkel Azato onder aan de Kunstberg. Dat moet eind jaren 1960 geweest zijn. Ik vond het daar heel griezelig omdat ik er moest wachten terwijl mijn vader de gitaren ging uitproberen. De winkel zelf was een oud herenhuis. Een beetje spooky. Van op de trap die naar boven liep, kwam af en toe een heel oud mannetje de winkel in ogenschouw nemen. De sfeer van die winkel en dat personage dat opdook en dan even snel weer verdween, zullen niet makkelijk uit mijn geheugen gewist worden. Laten we zeggen dat ik daar nog de prikkeling van de vorige eeuw voel.

Brusselaar aller tijden
Misschien is het niet meteen een Brusselaar, maar ik denk toch wel even aan Karl Marx. In elk geval is dat een historische figuur die hier geleefd, gewoond en gewerkt heeft. In Brussel heeft hij een deel van zijn tijd gebruikt om de wereld in zekere zin vorm te geven. Er zijn uiteraard ook andere personen en personages naar Brussel afgezakt omwille van de gastvrijheid die deze stad altijd heeft gekenmerkt.
En natuurlijk zijn alle Brusselaars op zichzelf van alle tijden. Ik pik er gewoon iemand uit die hier inspiratie heeft gevonden als denker.

Favoriete winkel
Picard, op de hoek van de Verversstraat en de Plattesteen, is wat ik zou noemen een fopwinkel. Met carnavalsmaskers en alles wat met ludieke evenementen te maken heeft. Ik kom daar heel graag om even grappen uit te proberen die bijvoorbeeld in een film van pas zouden kunnen komen. Even een snor of baard opplakken, bijvoorbeeld. Dan vraag ik me altijd af hoe het komt dat zo'n grote winkel midden in de stad toch het hoofd boven water kan houden. Blijkbaar is dat dus wel het geval. Die mensen gunnen de ludieke kant van het leven nog een kans.

Lekkerste restaurant
Mijn vriendin kookt weliswaar super, maar soms gaan we toch even op prospectie. Een van mijn favorieten is Le Pavillon in de Defacqz­straat. Een klein restaurant dat op een uitmuntende Franse keuken kan bogen. Heel volks ook; je zou het een bistro-restaurant met een hoog culinair gehalte kunnen noemen. De menukaart is beperkt, maar heel origineel en authentiek.

Tofste café
Voor een lekkere koffie ga ik naar Corica. Je kunt er zelfs buiten aan de venster-toog een koffie nuttigen. Voor een goeie wodka zak ik weleens af naar de Roskam. Kwaliteit en niet overdreven duur. Ook Café Central op het Sint-Goriksplein vind ik best oké.

Waarvan krijg je een kick?
Wanneer ik met mijn zoontje van twee achter op de fiets van Sint-Gillis naar Brussel kom afgereden, wil die per se dat ik tien keer heel snel rond de fontein aan het Rouppeplein rijd. Oscar begint dan heel hard te roepen en ik krijg het gevoel dat hij op die manier een stuk van onze stad ontdekt. Na tien toertjes gaat het dan van "Nog! Nog! Nog!" Tot ik uitgeput ben.

Geheim plekje
Hierbij denk ik in de eerste plaats aan het Faiderparkje, vlak bij de Baljuwstraat in Elsene. De ingang van het parkje is gewoon een huisdeur. Daarna kom je terecht in een heel rustige binnentuin. Heel leuk om er met mijn twee kleine kinderen even te gaan verpozen. Er is ook een speeltuintje met een hek errond. In dat parkje kan ik rustig mijn krant lezen terwijl de kinderen zich ongestoord kunnen uitleven. Het parkje zelf ligt er wat verdoken bij, maar daarom zou ik het juist een geheim plekje noemen. Er zijn uiteraard nog andere plaatsen waar ik graag kom, maar dat parkje is echt subliem.

Grootste ergernis
Het oude zeer is nog altijd niet geheeld. Sluikstorten en hondendrollen zou ik heel graag uit het straatbeeld zien verdwijnen. En ik ben er graag van overtuigd dat ik niet de enige ben.

Markant moment
Met het Wereldkampioenschap voetbal heb ik in Brussel altijd wel wat. Ik woon in een wijk met nogal wat Portugese, Spaanse en andere supporters die er nogal fel in opgaan. Je voelt al vóór de match, en zeker als het om de finale gaat, een zekere zenuwachtigheid in de wijk. Sommige supporters stormen al twee minuten voor het einde naar buiten met hun nationale vlag, en dan blijkt het voor hen in de slotseconden nog verkeerd af te lopen. Dat zijn momenten die zowel met de stad als met de sport te maken hebben. Twee begrippen die altijd bij elkaar zullen passen.