Chou de Bruxelles: Saskia Lupini

Saskia Lupini is videokunstenares, maar ze illustreert ook kinderboeken. Een van haar passies is tegenwoordig werken met glas in lood. Een gesprek, waaruit sympathie en respect voor onze stad blijken.

Eerste herinnering
Ik woon sinds 1980 in Brussel, maar ik ben in Rotterdam geboren. Wat ik in Brussel mis, is het water. Mijn eerste herinnering dateert van toen ik met de groep Tuxedomoon naar Brussel afzakte. Van op de Leuvensesteenweg zag je de stad zo mooi beneden liggen. Bij dat prachtige gezicht kreeg ik ineens een soort schok en maakte ik de bedenking: "Dit is het!" Je kunt het gerust liefde op het eerste gezicht noemen. Later kwam er dan ook het gevoel bij mij hier in Brussel thuis te voelen.

Geheim plekje
Heel merkwaardig om te ontdekken is de plaats waar de Zenne nog eventjes boven de grond komt. Je gaat naar het Sint-Goriksplein en kijkt uit op een poort die toegang verleent tot een tafereel dat mij altijd ontroerd heeft. Vooral omdat ik het water altijd een beetje zal blijven missen. Een echte aanrader voor wie nog een geheim stukje Brussel ontdekken.

Brusselaar aller tijden
Onlangs las ik het verhaal van Everaard t'Serclaes, een Brusselse schepen die in de middeleeuwen vermoord werd omdat hij onze stad wou verdedigen en vrijwaren. Uiteraard heb ik ooit over de arm van zijn bronzen beeld, vlak bij de Grote Markt, gewreven. En als ik daarbij dan toch een wens mocht doen, ging die van: "Ik wil in Brussel blijven." Omwille van zijn inzet en het feit dat de Brusselaars hem daarvoor nog altijd dankbaar zijn, vind ik t'Serclaes een heel voorbeeldige en moedige Brusselaar. Maar laat mij toch ook even het lerarenkorps van het Sint-Jan Berchmanscollege vernoemen, waar mijn kinderen les volgen.

Favoriete winkel
Ik kom graag in boekhandel Het Ivoren Aapje op het Begijnhofplein. Heel interessant door het even veelzijdige als originele aanbod. Dan kom ik ook graag in de glasgroothandel Uplegger in Molenbeek. En voorts zijn er uiteraard ook de winkels voor teken- en schildergerief in en rond de Zuidstraat.

Lekkerste restaurant
Ik hou heel veel van de Indonesische keuken en daarom kom ik regelmatig bij Garuda, Sint-Katelijneplein 4, over de vloer. Voor de Brusselse - en Belgische keuken in het algemeen - vind ik Le Pré Salé, op de Vlaamsesteenweg 20, een absolute aanrader.

Tofste café
Vroeger kwam ik weleens in de Cirio en de Falstaff, allebei vlak bij de Beurs. Tegenwoordig trek ik daar minder tijd voor uit. Maar de Archiduc in de Dansaertstraat blijf ik toch wel appreciëren. Cafés moeten het vooral hebben van een soort gezelligheid en een mooie locatie.

Waarvan krijg je een kick?
Af en toe op zondagmorgen bij het krieken van de dag buiten wandelen is er zo een. Dan is het zo stil dat het gezang van de vogels nog helemaal tot hun recht komt. De mensen komen op dat ogenblik buitengewandeld met hun hondjes. Dat ontwaken van de stad is mij op de een of andere manier altijd dierbaar geweest. In de week fiets ik met mijn dochter haast elke morgen naar school, en dat
is ook telkens weer een toffe ervaring.

Grootste ergernis
Het wegdek zou wat beter onderhouden moeten worden. Er moeten letterlijk nog wat gaatjes en gaten opgevuld worden.

Markant moment
In Brussel zijn dat er al heel wat geweest, maar ik wil toch graag even terug naar mijn roots. Toen ik nog op de academie zat, kregen we de opdracht een performance te doen. We brachten hulde aan een standbeeld voor de verzetstrijders. Van mijn moeder vernam ik dat het standbeeld ooit plechtig onthuld was door mijn oma en koningin Wilhelmina. Het feit dat mijn grootvader in de Tweede Wereldoorlog zijn bijdrage tot het verzet met zijn leven heeft moeten bekopen, maakte dat moment alleen maar markanter.