Collectief 'Laisse les filles tranquilles' trekt de stad in tegen seksuele intimidatie

“We zijn opgegroeid in Brussel, we kennen de stad. Sinds de dag dat we oud genoeg zijn om ’s avonds alleen de stad in te trekken, worden we geconfronteerd met seksuele intimidatie. Het is een opgave om na het werk – we werken alle drie ’s avonds - veilig thuis te raken zonder onderweg op een of andere manier geïntimideerd te worden.” Aan het woord is één van oprichtsters, drie jeugdvriendinnen die anoniem willen blijven, zodat op de boodschap gefocust kan worden, niet op wie ze zijn. “We willen niet dat er een identiteit op onze slogan geplakt wordt.”

Zowat een jaar geleden, na het zoveelste incident, beslisten ze uit pure razernij, actie te ondernemen. “On avait un gros gros ras le bol,” klinkt het. Ze waren het spuug-­spuugzat. Met de slogan ‘Laisse les filles tranquilles’ (‘Laat meisjes met rust’) trekken ze de straat op, affiches en witte verf in de hand, de slogan in een simpel en strak design gegoten, van bij het begin heel actief op Instagram en Facebook. In de stad en online worden hun nachtelijke escapades snel opgemerkt.

Ongestoord wandelen

De slogan duikt steeds vaker op in de Brusselse binnenstad, maar het collectief houdt zich ver weg van een agressieve aanpak. “‘Laisse les filles tranquilles’ is een niet mis te verstane boodschap om mensen bewust te maken van het probleem, zodat ze nadenken over de manier waarop ze een vrouw benaderen. En we willen vrouwen erop wijzen dat zo’n gedrag niet aanvaard hoeft te worden. Vrouwen moeten altijd en overal ongestoord kunnen rond­wandelen.”

De vele reacties bewijzen de nood die leeft in de stad om het probleem aan te pakken. “Vrouwen herkennen zich in de aanklacht. Zo veel mensen willen onze boodschap mee verspreiden, omdat ze willen dat het stopt. Wat ook de intimidatie is. Of het nu ouders zijn die hun kinderen ongepast benaderen, onbekenden op straat die je aanspreken, dronken mannen die een vrouw willen versieren …

We willen niet veralgemenen, niet discrimineren, niet vervallen in clichés of met de vinger wijzen naar bepaalde groepen. Iedereen moet stoppen met meisjes te intimideren.” Punt aan de lijn.

De strakke lijnen, de straffe tekst in hoofdletters, het wit dat afsteekt bij de zwarte achtergrond: de boodschap slaat aan en wordt druk gevolgd op de Instagram-account en Facebook-pagina. Wie hen contacteert, kan mee gaan ‘plakken’. Wat begon als drie boze vriendinnen groeit uit tot een groep geëngageerde burgers die ’s nachts de stad opeist. Iedereen mag meedoen.

In de eerste plaats zijn het jonge vrouwen die zich bij hen aansluiten. Op vraag van de Brusselse LGBTQ-gemeenschap creëerde het collectief intussen ook slogans als ‘Laisse les queers tranquilles’ (‘Laat queers met rust’). “We ontmoeten steeds meer mensen, krijgen steeds meer vragen. De nood is er om de boodschap helder te verspreiden, zonder discriminatie: laat mensen met rust, laat hen veilig en zonder lastiggevallen te worden op welk moment van de dag dan ook gewoon naar huis gaan. Geef iedereen de mogelijkheid om zich vrij te bewegen, om het even waar en wanneer.”

Dat hun affiches de mentaliteit niet in één nacht zullen veranderen, beseffen ze. “Het is een begin. Onze acties helpen om seksuele intimidatie bespreekbaar te maken. Ik liep eens langs een affiche toen een vader tegen zijn dochter zei: ‘Kijk, het is belangrijk meisjes met rust te laten.’ De boodschap is zo duidelijk en direct, dat ze niet genegeerd kan worden.”

Workshops

Sinds kort geven ze workshops aan scholen, om mensen op jonge leeftijd al te informeren over seksuele intimidatie. “Daar begint alles: jongeren leren hoe zich te gedragen in de openbare ruimte.”
Intussen breidt hun terrein zich uit naar andere steden én andere landen. “We zijn begonnen in het centrum van Brussel, intussen doen we bij elke plakronde een andere wijk aan. En we krijgen vragen uit Portugal, Parijs, Rijsel. Sociale media geven ons de mogelijkheid onze boodschap ruim te verspreiden en heel wat interessante mensen te leren kennen.”

Maar het anarchistische kantje willen ze behouden. “We zijn een propagandacollectief, geen marketingding. We willen niet voor een bepaalde kar gespannen worden, geen merk worden én zeker niet gecommercialiseerd worden.” De vraag om postkaarten van hun stencils te drukken, weigerden ze. Ook samenwerken met de overheid en feministische organisaties verbonden aan de staat, zijn no-go’s. “We staan open voor voorstellen, zolang onze anonimiteit gegarandeerd wordt. Maar onze hoofdfocus blijft onze boodschap, die we ’s nachts willen verspreiden.”