Costa terrassa: ‘De vele treinen zijn een attractie voor de kinderen’

Ze liggen verborgen tussen de huizen of hoog boven de grond, maar redacteur Jasmijn Post weet ze te vinden: knusse, zomerse terrassen die het stadsleven net dat tikje meer geven.

Een zwembad, een zandbak, een pizzaoven en een gezellige eettafel. Nee, we hebben het niet over een riante tuin op het Vlaamse platteland. Dit gaat gewoon over Brussel. Neem een kijkje op het dakterras van Quirina Huet.

“We zijn hier in 2010 komen wonen. Als het terras er niet was geweest, hadden we het niet gekocht,” zegt Quirina Huet. We, dat zijn dochter Estée (1), zoontje Julius (4), echtgenoot Pieter-Jan en Huet zelf. “Een heel gewoon gezin,” lacht Huet. Zij werkt voor het departement Omgeving van de Vlaamse overheid. Hij werkt voor een advocatenkantoor waar hij de ICT coördineert. Alles wat ertoe doet is op wandelafstand: hun werk, de school van de kinderen, het Rouppeplein met het fijne terras van de Kaffabar, de Louizabuurt en de Zavel. Maar eigenlijk hoef je helemaal niet naar buiten. Het zijaanzicht op de fenomenale orthodoxe Kathedraal van de Heilige Aartsengelen Michael en Gabriel in de Stalingradlaan verveelt nooit. Verderop op het terras kun je net een stukje van het Justitiepaleis zien.

Dit terras ligt vlak naast het belangrijkste knooppunt voor treinen van het land. Toch vindt Huet dat niet vervelend. “Ze maken veel lawaai, maar ze zijn ook een attractie voor de kinderen.” Tijdens de lockdown is het gezin de stad ontvlucht – waar heb je anders een chalet in de Ardennen voor? – maar bij terugkeer heeft Huet het terras zomerklaar gemaakt: zwembadje erbij, nieuwe parasol … Het terras op het zuiden staat in volle zon overdag. “Toen we terugkwamen was het heel warm, dus de kinderen waren superblij met de verfrissing van het zwembad,” zegt Huet. De pizza­oven staat momenteel opgeslagen boven de zandbak. “Die heeft Julius vorig jaar gekregen voor zijn verjaardag. De kinderen spelen er veel in. De pizzaoven was dan weer een cadeau van mij aan Pieter-Jan voor ons vijfjarig huwelijk,” zegt Huet.

De mooie herinneringen aan het terras rijgen zich aaneen als parels aan een ketting. De keren dat de vrienden over de vloer kwamen als de kinderen in bed lagen. De rustige avonden met z'n tweeën toen de kinderen pas geboren waren. Of die ene mooie avond toen ze er net woonden, het feest was, en alle vrienden er waren. Nee, Huet gaat hier niet meer weg. Integendeel. Ze heeft heel wat plannen om het terras nóg meer een paradijs op aarde te maken. “Een extra zitstoel, extra hangplanten en tropische dingen zoals een bananenplant,” mijmert ze. Hakuna matata!