Costa terrassa: 'We hoeven niet eens het gras te maaien'

Ze liggen verborgen tussen de huizen of hoog boven de grond, maar redacteur Jasmijn Post weet ze te vinden: knusse, zomerse terrassen die het stadsleven net dat tikje meer geven.

Ingrid Van den Broeck is kleuteronderwijzeres, Salvatore Difficile informaticus. Samen kregen ze dochter Luana, journaliste. Ze ontmoetten elkaar ooit tijdens het uitgaan in Vlaanderen. Zij woonde in Antwerpen, hij in La Louvière. Ze gingen op zoek naar een huis in het midden, het liefst met een tuin. Dat bleek duur indertijd, maar ze vonden wel een mooi appartement in Laken. Het dakterras was toen niet meer dan een kaal platform, maar bleek, zodra het omgebouwd was, de beste tuin die het koppel zich kon wensen. Béter dan een tuin was zelfs. “Op het terras hoef je het gras niet te maaien,” lacht Van den Broeck.

Dochter Luana kon er ‘s zomers in het plonsbadje en maakte er ‘s winters een sneeuwman. Haar vader hing zelfgemaakte vogelhuisjes op, en elk jaar zaten er koolmeesjes. “In de winter geven we ze te eten, ze kennen ons. Dit voorjaar hadden we zelfs twee nestjes,” zegt Van den Broeck. De vogels voelen zich ongetwijfeld thuis in de stadskwekerij die Van den Broeck gecreëerd heeft. Ze oogst vijgen, amandelen en pruimen op het dakterras en plukt er rucola, basilicum en munt. De vele planten, waaronder oleanders en klimplanten, moeten wel regelmatig besproeid worden. Tijdens de vakantieperiodes komt er dan ook altijd een plantsitter. Gelukkig hangt de tuinslang in het berghok om het werk te verlichten.

Als de planten geen aandacht nodig hebben, is het terras ook ideaal om tot rust te komen en een boek te lezen. Bij mooi weer kun je er zonnen. “Er is niemand die je hier ziet, behalve de vliegtuigen,” lacht Van den Broeck. Het is echt ideaal: je wordt hier door niemand gezien, maar hebt zelf wel een mooi uitzicht. De zilveren bollen van het Atomium schitteren prachtig in de verte. ‘s Zomers, in non-coronatijden, is er iedere zaterdag vuurwerk in mini-­Europa.

En ook met oudejaarsavond is het dakterras een ideale plek om naar vuurwerk te kijken. Van den Broeck heeft mooie herinneringen aan de keer dat ze met dertig man het nieuwe jaar inluidden op het dakterras. Net aan haar vijftigste verjaardag. Het was een ladies night met haar beste vriendinnen. De dochter hielp met de drankjes en de hapjes, de man was het huis uit.

Maar aan alles komt een eind. Binnenkort wachten nieuwe avonturen op Van den Broeck en Difficile. Zij gaat weer in Antwerpen wonen, in een appartement met aan weers­zijden een balkon. Ook hij verhuist naar een ander huis. Het dakterras zullen ze na 33 jaar overdragen aan iemand die er hopelijk evenveel van zal houden als zij dat gedaan hebben. “De fijne herinneringen pakken ze niet meer af,” zegt Van den Broeck. Zo is dat.