David tegen Goliath in de Dansaertstraat

Net nu ze break-even zouden draaien, moeten de uitbaters van restaurant Au Fond opkrassen. Datzelfde lot ondergaat ontwerpster Johanne Riss, die na 25 jaar moet verhuizen. Een grote immobiliënfirma heeft beide zaken opgekocht. David tegen Goliath.

O p de zondag van de verkiezingen ‘vierde’ restaurant Au Fond zijn tweede verjaardag. Au Fond staat voor een familiaal restaurant met uitstekende schotels tegen scherpe prijzen. Maar ook een restaurant in een prachtig café-interieur uit de jaren 1920. Een restaurant in het deel van de Dansaertstraat waar verder geen horeca is, is een aanwinst. De Dansaertstraat ontbeert waar de Vlaamsesteenweg te veel aan heeft. Au Fond zorgt met andere woorden voor de nodige diversiteit en voor sociale controle als de hippe winkels de deuren hebben gesloten.

In de keuken staan Aladin en Judith Turcksin, broer en zus, in de zaal Aladins partner Betty Pauly. Aladin Turcksin werkte tot 1996 in het bouwbedrijf van zijn vader, maar toen kregen de horecakriebels hem te pakken en opende hij een Latijns-Amerikaans restaurant met 85 zitjes in Leuven. Zestien jaar lang floreerde de zaak, maar op een blauwe maandag wilden ze van het ‘fabriekske’ af. “We wilden iets kleins en authentieks,” zegt Aladin Turcksin. “Maar Leuven had ik na al die jaren wel gezien, ik wou naar een grote stad, naar Brussel,” valt Betty Pauly in. Ze is afkomstig uit Vroenhoven bij Maastricht en werkte tot voor een paar jaar als tekenaar bij de Vlaamse Gemeenschap. Betty Pauly genoot een opleiding als lerares plastische opvoeding, maar heeft vele jaren op archeologische sites doorgebracht – voornamelijk in Tienen en Tongeren – maar kreeg na uitbesteding hoofdzakelijk bureauwerk in Brussel. En dat zinde haar niet langer, ze koos voor de horeca samen met haar partner.

Op zoek in Brussel
Judith genoot net als haar broer Aladin een opleiding restaurant in avondschool. Judith koos voor Coovi in Anderlecht. Ze studeerde criminologie aan de VUB en werkte vele jaren als begeleider van slachtoffers van mensenhandel bij Payoke in Antwerpen. Ze is wel altijd in Brussel blijven wonen en hielp haar broer tijdens het weekeinde in het restaurant van haar broer in Leuven.

Maar terug naar 2012. Na de beslissing om het over een andere boeg te gooien gingen Aladin en Betty op zoek naar een plek om een restaurantje te openen in Brussel. Ze schuimden het centrum af en de Europese wijk, leerden vele wijken kennen en botsten dan op het leegstaande restaurant – het vroegere La Cicogne – in de Dansaertstraat. “Het was liefde op het eerste gezicht, een prachtig kader. Twintig tafels en in de Dansaertstraat. Een speld in een hooiberg.” De overnameprijs was hoog, maar dat betaal je als je verliefd bent. Het was hard werken, want in dat deel van de Dansaertstraat komt ‘s avonds geen volk voorbij. “Net nu we break-even beginnen te draaien, moeten we er uit,” zegt Aladin.

In de Congo
Het was als een donderslag bij heldere hemel toen ze in de zomer van 2013, twee weken voor het verlijden van de akte hoorden zeiden dat het gebouw verkocht was. Twee weken later kregen ze bericht dat ze hun huur op een andere rekening moesten storten, nog eens vier dagen later kregen ze hun opzeg. Nu hopen ze met de nodige publiciteit toch te kunnen blijven, het pand huist al horeca sinds 1923. In 1923 stond het in Het Staatsblad als Café Verschueren, nadien heette het Au Congo – In de Congo. Eigenlijk is het vreemd dat het interieur niet beschermd is. Zou het dan toch kloppen dat de opeenvolgende Brusselse regeringen alleen beschermen wat niet bedreigd is en promotoren niet kan hinderen?

Ook Johanne Riss die een winkel van exclusieve trouwkleren en avondkledij heeft aan de Nieuwe Graanmarkt moet op 15 juli 2015 opkrassen. Ook Riss zit in zak en as: ze is er 25 jaar en de vorige eigenaar had haar beloofd dat hij nooit zou verkopen.

SIC, de Société d’Investissement Commercial die eigenaar is van de twee panden, zegt dat het te vroeg is om te weten wat ze met de zaken gaan aanvangen. Het pandje aan de Dansaertstraat hebben ze helemaal gekocht, beneden komt er een nieuwe winkel. Van het pand waar de winkel van Riss gevestigd is, is SIC alleen eigenaar van de benedenverdieping, niet van de etages. “Dus gaan we echt niet alles platgooien,” zegt een woordvoerder. Meer wil hij niet kwijt.