De geheimzinnige mijnheer Janne en het Flageyplein

Als er een naam is die dezer dagen op ieders lippen ligt in de Flageybuurt, dan is het wel die van mijnheer Janne, de investeerder die de jongste jaren een heleboel winkelpanden op het plein en in de naburige straten opkocht.

De vijftiger Dominique Janne is investeerder in de ruime zin van het woord. Hij handelt niet alleen in gebouwen, maar hij is ook filmproducer (Le maître de musique, Pauline en Paulette, Podium). In 2002 kocht hij het satirische weekblad Pan en een jaar later nam hij het zieltogende Filmfestival van Brussel over, dat hij omvormde tot Europees filmfestival en naar de pakketboot Flagey liet verhuizen.

Janne heeft sinds enkele jaren ook zijn kantoren op het Flageyplein. Het hele gebouw op nummer 7 is van hem. Maar hij liet de afgelopen jaren zijn oog ook vallen op heel wat andere handelspanden in de buurt. Inmiddels bezit hij naast de handelszaken op nummer 7 (de krantenwinkel Drugstore Ixelles, Délifrance en Call Shop) nog vier handelspanden aan de kant van het Pessoapleintje. Voorts heeft hij enkele winkels in de Elsensesteenweg en de Malibranstraat gekocht, zopas nog de kledingzaak Antilope.

Deze koopwoede zorgt bij de handelaars uit de buurt voor enige ongerustheid. Ze zouden graag weten wat die "geheimzinnige monsieur Janne" van plan is. Een van hen is ook al met hem in aanvaring gekomen. Michel Vanderhaegen, de uitbater van de krantenwinkel Drugstore Ixelles, vroeg onlangs een vernieuwing van zijn handelshuur aan, maar die werd hem geweigerd. "Hij bood me wel een ander pand in een zijstraat aan, maar dat heb ik geweigerd. Opnieuw 150.000 tot 200.000 euro investeren op mijn leeftijd, daar begin ik niet aan. Ik ben 62." Eind september sluit hij dan ook zijn winkel. "Ik zit hier elf jaar. Door de werkzaamheden is mijn omzet met een kwart gedaald. En nu er eindelijk een einde komt aan de ellende, vlieg ik buiten."

"Ik heb zijn contract inderdaad niet verlengd," bevestigt Janne. "Het probleem met de Flageybuurt is dat de handelspanden allemaal relatief klein zijn. De krantenwinkel is een van de weinige grotere. Daar zie ik liever een andere zaak in. Maar ik heb de uitbater wel een andere winkel, in een zijstraat, aangeboden."

Volgens Janne hoeven de handelaars uit de buurt niet ongerust te zijn. "Integendeel, ik heb de handelspanden gekocht om te vermijden dat men hier om het even wat doet, dat het een complete anarchie wordt. Ik wil van Flagey een plein maken dat zowel tijdens de week als in het weekend leeft."

Hij wil bijvoorbeeld niet dat er nog meer bankkantoren bijkomen. "Ze kunnen misschien heel hoge huren betalen, maar daar ben ik niet op uit. Banken zijn het hele weekend dicht. Daarmee krijg je geen leven op het plein. Ik heb juist verschillende zaken opgekocht om het aanbod te kunnen diversifiëren. Ik denk bijvoorbeeld aan een horecazaak van het type Pain Quotidien, een bloemenwinkel en een boekhandel die ook op zondag open is."

De combinatie van interessante winkels en een goede culturele programmering in Flagey zal de buurt er volgens hem weer bovenop helpen.

Janne beseft dat hij in zijn streven naar diversiteit beperkt wordt door de kleine afmetingen van de handelspanden. Hij is dan ook van plan om sommige panden samen te voegen. "De heel grote merken zullen we hier nooit krijgen, die hebben meer ruimte nodig. Maar we rekenen wel op een paar klinkende namen, een Mangastore bijvoorbeeld."

De vrees van de handelaren dat op Flagey geen plaats meer zal zijn voor gewone winkeliers omdat die de stijgende huurprijzen nooit zullen kunnen neerleggen, lacht hij weg. "Ik denk niet dat de huren fors zullen stijgen. Er is hier amper parkeergelegenheid, zo gemakkelijk krijg je de panden dus niet verhuurd. Misschien zullen de prijzen stijgen tot hun oude niveau. Je mag niet vergeten dat de huurprijzen tijdens de werkzaamheden met veertig procent gedaald zijn."