De Woluwes en hun fascinatie voor honden

Wat hebben ze in Sint-Pieters toch met groene honden en in Sint-Lambrechts met zwarte? Met de herfst in aantocht zoeken we het uit. Op een herfstwandeling met of zonder hond.

Bij het grootste park van Brussel, het Park van Woluwe, 71 hectare, ligt de tramhalte Groene Hond. Al in 1865 had je er in de buurt het café In den Groenen Hond, op wat tegenwoordig het Meierplein heet. Naar waar die naam vandaan kwam, is het gissen. Veertig jaar later begon een groot café-restaurant Le Chien Vert te tappen aan de Tervurenlaan.

In 1905, bij de feesten voor driekwart eeuw Belgische onafhankelijkheid, werden in en rond het park sculpturen geplaatst. Een grote staande bronzen hond, die met de jaren een groene patina kreeg, bracht de eigenaar op het idee om zijn etablissement ernaar te vernoemen; nog voor de eerste steen gelegd was, hadden veel parkbezoekers de gewoonte af te spreken 'bij de ingang met de groene hond'.

De cafébaas wilde zijn verbondenheid met de naam in de verf zetten door boven op het dak een monumentale, liefst twee meter grote windvaan in plaatijzer te plaatsen die een hond voorstelde. Dit zittende exemplaar bekroonde het pand tot de afbraak in de jaren 1960. Een hondenliefhebster gooide het op een akkoordje met de sloper en zette de windvaan aan de ingang van haar kennel in de omgeving van Spa. Een attente Woluwenaar op vakantie herkende het embleem; de gemeente kocht het stuk, en het hangt nu aan de ingang van het kantoorgebouw aan de Tervurenlaan 300, dat in de plaats kwam van het café Le Chien Vert. De oorspronkelijke dog in brons staat nog altijd even indrukwekkend op zijn poten, maar nu in een ander park: het Jubelpark. Hij kreeg ook een erevermelding in prins Laurents publicatie De hond als gids in de kunst en in de stad (uitg. Gemeentekrediet 1996).

De beeldhouwer van 'De groene hond', Jean Baptiste Van Heffen, had iets met honden, want hij creëerde ook 'De verrassing', een beeld van een jachthond en een schildpad die elkaar verbijsterd aanstaren. Dat beeld staat in de voortuin van het Paleis der Academiën. België was indertijd beroemd om zijn dierensculpteurs.

Natuurlijk bestaat er ook het bedrijf Les Tissus du Chien Vert in de gelijknamige straat in Molenbeek, en in de buurt is er een renovatieproject dat ook al Groene Hond is gedoopt. Overigens heeft er ooit echt een groene hond bestaan. Het was een golden retriever, geboren in 2008 in de VS, die niet blond-rossig was zoals zijn rasgenoten, maar groenig van pels. Dat kwam door een accidentje met de - inderdaad, groene - moederkoek. Na enkele weken verdween de groene kleur, maar ondertussen had het beestje zijn naam: Wasabi, naar de scherpe groene Japanse mierikswortelpasta.

In Sint-Pieters' buurgemeente Sint-Lambrechts-Woluwe vinden er wijkfeesten plaats onder de naam Le Carnaval du Chien Noir. Het zou gaan om een watergeest die de Woluwevallei onveilig maakte in allerlei gedaanten, en nog het liefst van al als zwarte hond.