De Youtube-kerk: streamen en geloven in coronatijden

Hoe moet ik in godsnaam mijn gemeenschap bij elkaar houden? Dat vroeg pastoor Dirk Vannetelbosch van de Sint-Pieterskerk in Jette zich af, toen de' lockdown' werd afgekondigd. Daniel en Guido, twee van zijn vrijwilligers, riepen in koor: streamen. De 'youtubepadre' was geboren.

Elke zondag loggen ongeveer honderd mensen in voor de livestreaming. “En in elk huis zitten vijf mensen. De dagen erna kijken nog een boel mensen uitgesteld. Dat tikt al snel aan tot een paar duizend kijkers per week,” glimlacht pastoor Dirk.

Vanaf volgende zondag mag er weer publiek bij. De stoelen zijn alvast herschikt. Een grote puzzel was het. Op de grond geplakte geelwitte pijlen wijzen de gelovigen de juiste weg. Met de nodige afstand passen er nog honderd gelovigen in de kerk. In de zijbeuken mogen koppels zitten - om een huwelijksattest wordt hen niet gevraagd.
Zingen tijdens de mis mag nog altijd niet. “Spijtig,” vindt pastoor Dirk, “maar het is een te groot risico. Als je zingt, adem je dieper in en uit, en dan zouden eventuele coronapartikels zich te ver kunnen verspreiden.”

Ook de communiegang kan nog niet in haar klassieke vorm. Kerkgangers die een hostie willen, moeten rechtstaan. Pastoor Dirk ontsmet zijn handen, zet zijn mondmasker op en gaat tot bij de kandidaten. Een assistent volgt, hij heeft handgel mee voor de ontvanger van de communie.

Uitzonderlijk zijn er twee diensten nu zondag: eentje om 10 uur en eentje om 16 uur. Reservatie is gewenst. “Dan weten we hoeveel hosties we moeten chambreren. Maar we blijven ook streamen. We hebben op Facebook een collecte gelanceerd om een professioneler systeem te kopen. Meer dan 7.000 euro hebben we al opgehaald.”

Ondanks de aanpassingen aan de kerk en het verloop van de mis, is pastoor Dirk opgetogen dat zijn gemeenschap weer min of meer normaal bij elkaar kan komen. Dat het leven weer wat normaler wordt. “We zijn er sterker uitgekomen. De lockdown was een bizarre periode. Daar kwam nog bij dat mijn moeder vijf weken in het ziekenhuis lag en ik haar niet kon bezoeken. Gelukkig bleek ze geen corona te hebben en is ze erdoor gekomen. Als priester vond ik de ziekenzalving met handschoenen het vreemdst.”