De zomer van Sigrid Vinks

Voor de laatste voorstellingen van Othello-bewerking met autobiografische elementen Ne swarte trekken Sigrid Vinks en Jan Decorte eind juli naar Theater Aan Zee in Oostende. Dichter in de buurt van een traditionele vakantie komen ze niet. Hun zomer is er een van een aantal vaste Brusselse rituelen.

FREDERIC BLONDEEL
Ja, u en ik eten tijdens de zomer ook wel eens een ijsje, maar Sigrid Vinks doet dat elke dag! Het vaste adres voor deze unguilty pleasure is chocolatier Frederic Blondeel aan de Baksteenkaai.

“Gezond? Waarom niet? Het gaat niet om monstercoupes, hè! Wij doen nooit aan overdaad, maar we zijn ook geen gezondheidsfreaks. Het is belangrijk om voor jezelf te zorgen, maar ook om jezelf af en toe een plezier te gunnen. En als dat kan met kleine, onnozele dingen als een ijsje, moet je dat niet laten. Jan is wel niet zo’n ijsjesman, en hij probeert na zijn knieoperatie wat aan zijn conditie te werken, maar als we in de winter overschakelen op onze dagelijkse koek bij Charli (de bakkerij in de Sint-Katelijnestraat, mb), dan eet hij wel mee.”

Met ijssalon Gaston is er op de Baksteenkaai sinds kort een geduchte concurrent bij gekomen, maar daar moet Vinks niet van weten. “Te veel volk en te ingewikkelde smaken, groene peper en gember en zo. Ik heb bij Blondeel al alle smaken geprobeerd, maar ik grijp altijd terug naar vanille. Die van Blondeel is echt die uit mijn kindertijd.”

FLAGEY
Vinks en Decorte wonen in de bovenstad, niet ver van het Ter Kamerenbos, maar zijn in die buurt niet zo vaak te vinden. “Grote wandelaars zijn we niet. We hebben op ons appartement een prachtig terras en van daaruit kijken we ook wel eens naar de lucht en de bomen. De bovenstad, place du Châtelain... dat is toch een andere wereld. Daar zit ook veel volk van de Europese instellingen waar je niet mee omgaat. De mensen die we kennen, zitten in de benedenstad."

"Maar mijn vaste zaterdaguitstap gaat naar de markt op het Flageyplein in Elsene. Daar heb je de beste bloemenkraam van heel België, bij Nico. Het zijn de enige middenstanders die ik nog nooit heb horen klagen. Nico is getrouwd met een Finse die hij op het plein heeft leren kennen, en hij is zelfs al naar onze voorstellingen komen kijken. We doen elke keer een klapke, en ik koop altijd meerdere boeketten, die goedkoper en verser zijn dan elders."

"Op de heenweg loop ik elke keer langs de Jardin du Roi (de kleine Koningstuin aan Louiza) en de Vijvers van Elsene. Op de terugweg ga ik eerst een koffie drinken in Café Belga en dan wandel ik langs de Vleurgatsesteenweg om bij Tagawa sushi te kopen.”

ZWEMBAD ASPRIA
Twee keer per week trekken Vinks en Decorte hun beste zwemkostuum aan. “Toen we twee jaar geleden op de Ruhrtriennale speelden, zaten we in een hotel met zwembad en dat was heel plezant. Dus vroeg Jan om ook in Brussel op zoek te gaan naar een zwembad waar niet te veel klein mannen rondlopen. (Lacht) Hij heeft niets tegen kinderen, hoor. Maar met dat lawaai en al die chloor…"

"Zo zijn we bij fitnessclub Aspria beland. Daar zit veel volk van de EU, maar die komen vooral tijdens de middag of na de werkuren fanatiek trainen. Als je tussen twee en vier in de namiddag gaat, is er geen kat. Dan kunnen we dwars door de banen zwemmen. Want wij zijn geen goede zwemmers, hè. Wij proberen gewoon allerlei onorthodoxe slagen uit en plonzen wat rond in het water. Het enige wat ik kan, is een combinatie van crawl met mijn armen en schoolslag met mijn benen. En daarna gaan we naar Martine om koffie te drinken.”

DARINGMAN
Martine, dat is de naam van de uitbaatster van café Au Daringman aan de Vlaamsesteenweg, dat voor Vinks en Decorte haast een tweede thuis is. "’s Avonds is het er ons te druk – in het centrum in het algemeen trouwens. Maar in de namiddag is het er zeer aangenaam. Wij hebben daar onze vaste tafel en dat is eigenlijk ook ons bureau. Als we afspraken maken, ook voor interviews, gebeurt dat altijd daar. En als mensen ons willen zien, weten ze waar ze moeten zijn.”

Met de witte wijn is het sinds een tijdje wel gedaan. “Voor Jan is het een koffie, Coca-Cola Zero en af en toe een pintje. Voor mij een koffie, want als wij daar zitten is het voor ons eigenlijk nog ochtend. Wij gaan pas slapen tegen drie, vier uur ’s nachts en staan niet op voor de middag.”

KAAISTUDIO'S
Ondertussen moet er ook nog gewerkt worden. Op 13 oktober gaat Stand down in première: meer autobiografisch werk, ditmaal van een soundtrack voorzien door Jan Paternoster en Dries Van Dijck van Black Box Revelation. Daarom spendeert het theaterkoppel de eerste weken van augustus in zijn vaste zomerverblijf: de repetitielokalen van de Kaaistudio’s.

“Wij werken graag in de zomer, omdat het dan rustig is in Brussel. Ook de Kaaistudio’s zijn leeg en dat is heel aangenaam. We vragen er een ruimte die helemaal voor ons is. Dit jaar is dat wat problematisch, omdat er verbouwingswerken aan de gang zijn, maar speciaal voor ons vrijwaren ze de dansstudio’s. We kennen Dries en Jan van bij Martine en het klikte meteen. We hadden nooit gedacht dat ze met ons wilden samenwerken, maar ze waren direct heel enthousiast."

"Ze zijn naar de première van Ne swarte gekomen. Het was van zijn dertiende geleden dat Dries nog een toneelstuk had gezien, maar ze vonden het allebei fantastisch. Daarna hebben we nog wat moeten discussiëren met het management, want die mannen zijn natuurlijk wel wat anders gewoon dan theater te maken met een groepje zonder subsidies – ze hebben ook een plaat te maken en festivals te spelen. De eerste drie weken zitten we daar om te werken. Zij gaan nieuwe muziek componeren, wij gaan ons ding doen en dat brengen we dan samen. Alleen nog een vervanger vinden voor de koffiemachine in de foyer.”