Dertig wooneenheden voor De Lork

Zeven jaar na de aankoop van een perceel bouwgrond naast de Sint-Bernarduskapel en het karmelietessenklooster in de Bronstraat is de nieuwbouw van vzw De Lork, een huis voor mensen met een verstandelijke handicap, van start gegaan. Als alles goed gaat, verhuizen tegen eind 2013 de twintig bewoners van de Jean Robiestraat naar privékamers met eigen sanitair, en kunnen er tien extra bewoners bij.

Zeven jaar na de aankoop van een perceel bouwgrond naast de Sint-Bernarduskapel en het karmelietessenklooster in de Bronstraat is de nieuwbouw van vzw De Lork, een huis voor mensen met een verstandelijke handicap, van start gegaan. Als alles goed gaat, verhuizen tegen eind 2013 de twintig bewoners van de Jean Robiestraat naar privékamers met eigen sanitair, en kunnen er tien extra bewoners bij.

Voor een prijskaartje van 3,65 miljoen euro (meubilair inbegrepen) krijgt De Lork een nieuw huis voor begeleid wonen voor mensen met een lichte tot matige verstandelijke handicap. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) stak één miljoen euro toe, de Nationale Loterij 389.000 euro, de rest komt van het Vlaams Investeringsfonds Vipa.

"Dat de nieuwbouw er na weerstand van een buurtcomité toch komt, is te danken aan Brigitte Grouwels (CD&V), in de VGC bevoegd voor Welzijn, en aan Cathy Marcus (PS), toenmalig schepen van Sociale Zaken, nu waarnemend burgemeester. Zij hebben er echt hun schouders onder gezet," geeft Eric Geysen van De Lork mee. Dat het zolang duurde met de bouwaanvraag, lag aan administratieve procedures en aan protest van buurtbewoners van de chique Bronstraat. Zij vreesden voor overlast, van leveranciers tot parkeerproblemen. Maar de bewoners van De Lork, gemiddeld 42 jaar oud, hebben bijvoorbeeld geen auto, De Lork heeft wel één minibus.

In 2005 kocht de VGC voor 350.000 euro een lap bouwgrond om het aantal opvangplaatsen voor volwassenen met een handicap te kunnen uitbreiden. Brussel blijft daar net als Vlaanderen een groot tekort aan hebben; de wachtlijsten zijn lang.

De Lork biedt nu twintig mensen onderdak in de Jean Robiestraat, maar dat oude gebouw van vijf etages is totaal afgeleefd. Er is geen lift (terwijl sommige zorgbehoevenden zeventigplus zijn), er zijn maar twee gemeenschappelijke badkamers.

In de inrichting van de studio's krijgen de bewoners maximaal inspraak; zo mogen ze bijvoorbeeld vloeren en kleuren kiezen. "We weten nu al dat er hevige kleuren, een paars-witte 'Anderlechtkamer' en 'overal katjes' op het wensenlijstje zullen staan," zegt Geysen.

Badkamer
De capaciteit van het begeleid wonen gaat van twintig naar dertig plaatsen, en ieder krijgt een kamer met eigen badkamer. De collectieve ruimtes (keuken, leefkamer, atelier) worden niet door gangen gescheiden, maar flirten met aanpalende kamers. "In het oude pand raakten bewoners al eens hun kamer kwijt, hier zal de herkenbaarheid groter zijn," weet Geysen.

Aline Neirynck van het Brusselse architectenbureau 51N4E volgt de werf op. "Grote uitdaging in het ontwerp was de relatie met het naburige neogotische karmelietessenklooster uit 1891. In overleg met de slotzusters wordt de tuinmuur neergehaald en heropgebouwd in oranjerood beton, de kleur van de kapel. Met claustra-metselwerk scheppen we een sfeer van een kerkplein, en besparen we de slotzusters directe inkijk in hun tuin. Aan de straatkant werken we met verticale stroken, gekleurd als aparte huizen."

Na de verhuizing wordt ook De Lork in de Robiestraat verbouwd, tot een dagactiviteitencentrum.