Dirk De Clippeleir: 'Altijd een elpee onder de arm'

Een nieuwe Jari Demeulemeester worden is onbegonnen werk en ook niet de ambitie, maar een paar dingetjes heeft de man die per 1 maart 2011 de nieuwe AB-directeur wordt, alvast gemeen met zijn illustere voorganger. Een kennismaking met Dirk De Clippeleir.

D  irk De Clippeleir (48) is een vriendelijk en open man, een Brusselfan sinds de dag (16 oktober 1996, weet hij nog) dat hij in Elsene kwam wonen, en een melomaan - getuige onder meer de 'wisselende tentoonstelling' van vintage platenhoezen (momenteel van The Beatles) aan zijn keukenmuur. Hij wil nog niet vooruitlopen op zijn nieuwe baan, maar hij is het ermee eens dat de AB niet meteen een revolutie nodig heeft, maar moet blijven inspelen op nieuwe evoluties.

De Clippeleir heeft meer dan twintig jaar ervaring in het commerciële bedrijfsleven. In 1987 ging hij aan de slag als marketeer bij de krant De Standaard . Na drie jaar stapte hij over naar de platenbusiness. Bij EMI, waar hij twee jaar marketingdirecteur en vijftien jaar algemeen directeur was, pionierde hij ooit met een succesvolle actie die The Radios van Bart Peeters naar scholen bracht die voldoende wikkels van het koekjesmerk Delacre hadden verzameld. Na een periode bij concurrent Polygram/Universal zette hij het bedrijfje C.L.I.P. Coaching op, dat managers en hogere kaderleden begeleidde en bijstond in hun worsteling met moeilijke beslissingen of hun 'eenzaamheid' als eindverantwoordelijke.

Meteen de obligate vraag dan maar: u bent toch evenzeer melomaan als marketeer en bedrijfsleider?

Dirk De Clippeleir: "Ik neem aan dat ze zich dat bij de AB ook afgevraagd hebben, al zochten in de eerste plaats iemand met managementervaring, die bij voorkeur uit de culturele sector kwam. In die zin klopt mijn profiel wel. De AB heeft een behoorlijke omzet, met vijftig mensen in vaste dienst, en nog eens honderd in los dienstverband. Zo'n bedrijf moet je professioneel besturen, daar is de culturele sector inmiddels ook van doordrongen."

"Natuurlijk verschilt de AB wezenlijk van een commerciële instelling in zijn opdrachten: voor zoveel mogelijk mensen toegankelijk zijn, muziek brengen van Will Tura tot Noorse noise core , aanwezig zijn als Vlaamse instelling in Brussel, en tegelijk een huis zijn waar de hele wereld op bezoek is."

"Liefde voor muziek heb ik altijd gehad. Volgens mijn ouders liep ik vroeger voortdurend rond met een elpee onder mijn arm. Bij de platenfirma hadden we mensen die talent gingen scouten, maar ik ging ook minstens twee keer per week naar een concert, en ik had met de meeste van onze artiesten veel contact."

U heeft de drastische evolutie van de muziekindustrie van nabij meegemaakt.

De Clippeleir: "Toen ik begon, zaten we in de nadagen van de Belpop en in de beginjaren van de cd. De muziekmarkt draaide zo goed dat we niet eens zoveel hoefden te doen om hoge verkoopcijfers te halen. EMI was toen heel actief in het lokale repertoire: TC Matic, The Radios, Soulsister, De Kreuners, Raymond van het Groenewoud ... Daarmee wilden en konden we de grote buitenlandse namen beconcurreren."

"Eind jaren 1980 is de markt wat veranderd met de komst van VTM en het lichtere genre, maar ook bij Polygram hebben we de lokale stal nog mooi kunnen uitbreiden. dEUS zat er net, en ik heb het 'geluk' gehad om meteen Helmut Lotti onder contract te krijgen - toen de grootste Belgische artiest aller tijden. Daarna zijn nog onder meer Admiral Freebee, Jef Neve, Sioen en Absynthe Minded gevolgd, maar na het hoogtepunt in 1999 is het stelselmatig achteruitgegaan. Een halvering van de markt in tien jaar tijd: ik denk niet dat het in veel andere sectoren zo drastisch is gegaan. Vroeger ging een artiest soms met verlies toeren om zijn plaat te verkopen, nu is de plaat een marketingmiddel om te kunnen toeren."

De AB heeft een studio, slijt liveopnamen en organiseert live streamings . Waarom maakt u er niet ook een platenlabel van?

De Clippeleir: "Platenfirma's hebben toch een bepaalde kennis die nodig is om muziek te kunnen verkopen. Het is al gebleken dat je niet zomaar fans vindt op internet. Promotie en marketing zijn nodig, en daarvoor hebben platenfirma's, concertzalen en de media elkaar nodig. Dat EMI nog altijd nieuwe artiesten kan uitbrengen, komt overigens doordat de herverkoop van The Beatles en John Lennon voor inkomsten zorgt. Al wil dat niet zeggen dat de AB niet met die live-cd's kan voortgaan. Die kwaliteitsopnamen zijn inderdaad een belangrijke troef."

Ondertussen stijgen de concertprijzen omdat de artiesten ervan moeten leven, maar de consument lijkt dat niet erg te vinden.

De Clippeleir: "De AB heeft dit jaar na negen maanden al even veel kaartjes verkocht als in het hele jaar 2009. Waarschijnlijk omdat beleving belangrijk is. Een cd kun je kopiëren, een concert niet. Ten opzichte van vroeger heb je ook een heel nieuw concertpubliek dat gaat om 'erbij' te zijn. Het zal vooral zaak zijn om de nieuwe generatie, voor wie muziek bijna even alomtegenwoordig en 'gratis' is als water uit de kraan, toch te doen besluiten om nog te betalen voor muziek. De evolutie naar streaming , waarbij je kleine bedragen betaalt om muziek te beluisteren zonder ze ook te bezitten, is best ingrijpend. Maar ik denk toch dat ook de nieuwe generaties naar concerten zullen blijven komen."

Welke AB-concerten staan in uw geheugen gegrift?

De Clippeleir: "Enkele van de eerste die me zijn bijgebleven - al vraag ik me wel af waarom -, waren die van Tanita Tikaram en Indigo Girls . Een van mijn absolute hoogtepunten was dat van Emmylou Harris een jaar of vijftien geleden, in haar Spyboy -periode. Dat zijn nogal veel vrouwen, merk ik nu. Maar het eerste concert van dEUS in de AB was ook een ongelooflijke storm, hoor!"