Dirk De Clippeleir: 'Soms hangt hier ook een raar, conservatief sfeertje'

BRUZZ wil weten hoe het is om in Elsene te wonen. Wij belden aan bij twee opmerkelijke bewoners. Dirk De Clippeleir: "Volgens mij ontbreekt het de Elsenaar aan een breed gedragen droomproject, een gemeenschappelijke smoel."

Het hart van Dirk De Clippeleir ligt in Brussel, maar zijn haard ligt in Elsene. De AB-directeur arriveerde hier meer dan twintig jaar geleden op een sombere dag met een al even somber gemoed, meegesleurd tot in Klein-Zwitserland door zijn vriendin, die de files vanuit Antwerpen beu was. “Ik had geen zin in Brussel, ik wist die dag zelfs niet dat ik in Elsene was. En nu zou ik nergens anders in België meer willen wonen.”

De grootste melomaan van het gewest schrijft nooit ‘1050 Elsene’ in zijn adresbalk, altijd ‘1050 Brussel’. Hij heeft niet bepaald iets met Elsene in het bijzonder en wil liefst álle gemeenten van Brussel fuseren, maar hij weet dat dat niet voor meteen is en dus moet het gewest maar beginnen met zijn drie faves: Elsene, Brussel en Sint-Gillis.

“Dat zijn officieel drie verschillende gemeentes, maar ik zie nauwelijks verschil in het soort mensen dat er woont en de algemene beleving. Voor mij is het allemaal ‘de stad’.” De Clippeleir is een soort ‘Sint-Brelsenaar’. Toch ziet hij wel wat zijn gemeente onderscheidt. “Elsene heeft op vooral cultureel vlak een streepje voor. Het prachtige Flagey, met zijn uitstraling tot ver buiten Brussel, het gemeentelijk museum, een van de indrukwekkendste van het land, en nog veel meer.”

Toch is het niet allemaal gecultiveerd genot. “Soms hangt hier ook een raar, conservatief sfeertje. Eentje van buurtcomités en verzuring: er mag niet te snel iets veranderen. Dan toont Elsene zich ook eens van zijn mínder progressieve kant, en da’s jammer.” Maar hoe komt dat? “Volgens mij ontbreekt het de Elsenaar aan een breed gedragen droomproject, een gemeentelijke smoel waar we ons allemaal samen achter kunnen zetten. Nu zijn er te veel onderlinge agenda’s. Burgemeester Decourty was een intelligente man, maar hij is er niet in geslaagd dat gezamenlijke project te vinden. Dufourny is nog maar net bezig, maar lijkt al een nieuwe wind te doen waaien.”

En zo zijn we bij de gemeentepolitiek beland. Die besloot vorig jaar om de Elsensesteenweg volledig te vernieuwen. Een mooi voorbeeld van een breed gedragen droomproject? “Hoe het erbij lag, was onaanvaardbaar voor de tweede winkelstraat van Brussel. Het zal erop vooruitgaan, maar het voelt als een compromis. Autoluw, niet autoloos. Tot Fernand Cocq, niet tot Flagey. Meer bussen, maar geen tram. Groen, maar niet ecologisch. Dat is typisch: men durft geen resolute keuzes te maken.”

“Ik snap het wel, het gaat over geld en handelaars. Langs de zijlijn staan roepen is ook makkelijk, burgemeester zijn is dat niet. Maar je kan wel een verschil maken, en dat gebeurt te weinig. De uitlaatgassen walmen hier nog te ver, het Flageyplein blijft vuil en de hele gemeente blijft een regelrechte ramp voor fietsers. Hebben we daar als de zogezegd ‘hipste van de negentien gemeenten’ geen voorbeeldfunctie in?”

Eindigen doet De Clippeleir met een positieve noot. “Ik doe bijna elke avond mijn wandeling langs de abdij van Ter Kameren en dan bekruipt mij altijd een gevoel van diepe tevredenheid. Midden in de stad en toch zo dicht bij zo veel moois.” Wat is het ultieme Elsense cultuurproject waar hij al kuierend van droomt? “Een groot en echt toegankelijk multidisciplinair festival. Laat die enorme massa aan nationaliteiten maar eens tonen wat ze in huis hebben, één weekend in de nazomer, op Flagey. Zoiets bestaat nog niet in het gewest. Maak het voor heel Brussel, maar toon de smoel van Elsene.”